Πραγματικά εν μέρη έχουν κάποιο δίκιο γιατί φαίνεται να μην υπάρχει επαφή και ανταγωνισμός με τον γνωστό τρόπο (αγώνες, εξετάσεις κ.λπ.) ανάμεσα στους ασκούμενους.
Ωστόσο θα διαφωνήσω στο ότι δεν πρόκειται για πολεμική τέχνη γιατί πραγματικά το να χτυπάς κάποιον με 4, 6 ή 8 τρόπους, όπως γίνεται στα διάφορα δημοφιλή μαχητικά αθλήματα, αυτό δεν είναι τέχνη...
Οι μαχητικές φόρμες, του Σαολίν, τα λεγόμενα "Τάο Λου" 套路 (Tàolù) τα οποία αναπαριστούν εικονικές μάχες, κρύβουν πάντα 4 βασικούς τρόπους μάχης, χέρι (γροθιά ή παλάμη για άμυνα ή επίθεση) πόδια (λακτίσματα ή άλματα για αποφυγή) και συνδυασμένες τεχνικές κλειδώματος ή ρίψης που οι συνδυασμοί τους απαριθμούν δεκάδες τεχνικές άμεσης μάχης και επαφής.
Παράλληλα αυτές οι τεχνικές κρύβονται έντεχνα σε ένα σύνολο κινήσεων που εξωτερικά φαντάζει ως μια υπέροχη χορογραφία, χωρίς να φαίνεται ίχνος μάχης ή βίας απέναντι σε κάποιον αντίπαλο.
Αν λοιπόν θα μπορούσαμε να χαρακτηρίσουμε "πολεμική τέχνη" ένας είδος άσκησης για μαχητικούς σκοπούς θα ήταν αυτό ακριβώς.
Δεν θα ήταν υπερβολή να πούμε ότι κάθε ξεχωριστή φόρμα του Σαολίν Κουνγκ Φου, όπως η γροθιά "Μικρός Χείμαρρος" Σιάο Χουνγκ Τσουάν 小洪拳 (Xiǎo Hóng Quán) ή η "Γροθιά των 7 Αστέρων" είναι αυτόνομα ολοκληρωμένα συστήματα πολεμικών τεχνών από μόνα τους...
Όπως στα ποιήματα ο ποιητής κρύβει έντεχνα και αλληγορικά τα νοήματα που θέλει να περάσει έτσι και στο Σαολίν Κουνγκ Φου οι όμορφες και περίτεχνες κινήσεις μιας φόρμας κρύβουν και μεταφέρουν την τεχνική και την γνώση χωρίς τον "ωμό" τρόπο της κυριολεξίας του να χτυπάς κάποιον στα αλήθεια.
Τώρα πόσο αποτελεσματικό είναι αυτό σε συνθήκες αυτοάμυνας, πραγματικά μόνο αν τύχει κάτι θα το μάθουμε στα αλήθεια... γιατί πολύ απλά το να κάνεις αυτοάμυνα είναι πολύ πιο πέρα από τις τεχνικές και τους κανόνες οποιασδήποτε πολεμικής τέχνης που ασκείται σε ρινγκ, τατάμι και προκαθορισμένα όρια με κανόνες και διαιτητές, αυτό το ξέρουμε καλά όλοι...
Θέαμα λοιπόν; Ναι, διάφορα "σόου" που δίνονται παρουσιάζοντας διάφορες δεξιότητες άοπλες και ένοπλες (με παραδοσιακά όπλα), υπάρχουν διαφορές στο πως γίνονται και από ποιον γίνονται. Άσχετα με αυτό όμως το Σαολίν Κουνγκ Φου αν και δεν θα μάθουμε εύκολα την αποτελεσματικότητά του του σε συνθήκες μάχης τουλάχιστον σίγουρα μπορεί να προσφέρει ένα όμορφο θέαμα και να εμπνεύσει για την ιστορία, την φιλοσοφία και τον πολιτισμό του...
Δεν αρνούμαι ότι πολλά σόου με θέμα το Σαολίν Κουνγκ Φου που περιοδεύουν ανά τον κόσμο και βρίσκει κάποιος σε αφθονία στο internet έχουν καθαρά εμπορικό χαρακτήρα. Επιδείξεις που ίσως θα τις χαρακτηρίζαμε και "καμένες" πλέον, γιατί έχει ξεφουσκώσει το ενδιαφέρον του κοινού που είδε και ξαναείδε επιδέξιους Κινέζους μαθητές από τις σχολές "Γου Σου" - "Κουνγκ Φου" τις Κίνας, με πορτοκαλί ρόμπες και ξυρισμένα κεφάλια να αναπαριστούν τους μοναχούς Σαολίν και πολλοί να τους μπερδεύουν ακόμα ως αληθινούς μοναχούς...
Ωστόσο δεν μπορούμε να αρνηθούμε και την ουσιαστική συνεισφορά των αυθεντικών μαχητών Σαολίν που περιόδευσαν τον κόσμο και ξεκίνησαν να εμπνέουν ανθρώπους να ασχοληθούν με το σώμα και το πνεύμα τους με αυτόν τον ιδιαίτερο τρόπο που κάνει το Σαολίν.
Σε αυτή τη βάση υπάρχουν και παρουσιάσεις παραδοσιακού Σαολίν από σχολές που ασκούν από ιδανικό την τέχνη των μάχιμων μοναχών Σαολίν που σκοπό έχουν να εισάγουν τον κόσμο στο αυθεντικό πνεύμα της άσκησης τέχνης της παράδοσης του Σαολίν Κουνγκ Φου.
Σε αυτές τις σχολές διοργανώνονται παρουσιάσεις ή παραστάσεις (με υλικό για την ιστορία της τέχνης του Σαολίν Κουνγκ Φου), αλλά όχι για επίδειξη, ούτε για να θαυμάσει κάποιος από "μακρυά" τις ιδιαίτερες ικανότητες και τα κατορθώματα ιδιαίτερων και χαρισματικών ατόμων που παίρνουν μέρος σε αυτές...
Γίνονται καθαρά από απλούς μαθητές και σκοπό έχουν να μεταδοθεί στον κόσμο έστω και για λίγο, χωρίς λόγια, χωρίς φιλοσοφίες και παραμυθιάσματα, άμεσα, από καρδιά σε καρδιά αυτό που νιώθει ο κάθε μαθητής στο καθημερινό του μάθημα... την μυσταγωγία του να υπερβεί το "γνωστό" και να μπει σε ένα κόσμο καθαρής δράσης χωρίς αναστολές και σκέψεις αμφιβολίας.
Ο πολεμιστής που δρα χωρίς να έχει τίποτε να χάσει και τίποτε να φοβηθεί, ξεπερνά τα όρια του εαυτού του και γίνεται για μια στιγμή ήρωας... Αυτό καλείται να κάνει και ο μαθητής σε κάθε μάθημα στο Παραδοσιακό Σαολίν Κουνγκ Φου. Να γίνει για μια - δυο ώρες λιοντάρι και να παλέψει με καθαρή καρδιά με τα όριά του.
Στο διάστημα αυτό το μυαλό, έστω και για λίγο, παύει να ερμηνεύει να δικαιολογεί και να καταδικάζει, ανίκανο να προλάβει την ταχύτητα της δράσης και αναγκαστικά ησυχάζει... Αυτή η ενοποίηση είναι η πεμπτουσία του Σαολίν Κουνγκ Φου.
Σε αυτή τη μάχη δεν υπάρχουν νικητές ή χαμένοι ούτε προϋποθέσεις, όπως ηλικία, ταλέντο, ιδιαίτερες ικανότητες και άλλες δικαιολογίες.
Το αποτέλεσμα που προάγεται με τον καιρό είναι θαυμαστό και είναι όμορφο να το μοιράζεται κανείς και με άλλους μέσω μιας παράστασης που δεν γίνεται αυτοσκοπός.
Το να μάχεται κάποιος να αλλάζει τον εαυτό του είναι πολύ πιο σημαντικό από το να προσπαθεί να αλλάζει ή να επιβάλλεται, ή να επιδεικνύεται στους άλλους.
Η καθημερινή "σκληρή" εργασία με το σώμα είναι το ζητούμενο, η αρχή και το τέλος, δεν υπάρχει τίποτα πέρα από αυτό.
Όλα αυτά με αφορμή την παράσταση που δόθηκε από την "Πηγή του Νεαρού Δάσους" Κορίνθου, "Η Παράδοση του Σαολίν Κουνγκ Φου" που έλαβε χώρα στο Δημοτικό θέατρο Κορίνθου στις 31/5/2014 υπέρ του Κοινωνικού Ιατρείου Αλληλεγγύης Κορίνθου.
Δείτε σχετικό υλικό εδώ http://www.shaolin.com.gr/news/parastasi-shaolin-korinthos-2014.aspx
