tag:blogger.com,1999:blog-39535255957590667482024-03-13T22:50:02.927+02:00Σαολίν Κουνγκ Φου, μύθος & πραγματικότηταΆρθρα που αφορούν την τέχνη του Σαολίν Κουνγκ Φου του Τάι Τσι και του Τσι ΚουνγκΧρήστος Παναγόπουλος (Γιάν Σαν)http://www.blogger.com/profile/09971007545217014816noreply@blogger.comBlogger21125tag:blogger.com,1999:blog-3953525595759066748.post-1103352198696524442021-07-25T13:57:00.004+03:002021-07-25T14:05:49.298+03:00Η φιλοσοφία της εκμάθησης μιας τέχνης Ζεν<div style="text-align: right;">Με τις χιλιάδες επαναλήψεις η αληθινή τελειότητα του εαυτού μας αναδύεται..."</div><br /><div style="text-align: right;">Ζεν απόφθεγμα</div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjBLRINONAe1xGW1z2jj8vg0ettcufZoA8xrf2J1VgU2tORKEmDdPgWz9CpYCIQnqJWvirp4tPvyaX_kYm0i-3lubpBV1odRJRa-JBuPmE5jUAPt542No3OfAJ-foY3FtLG4cEIAbVQpg0/s450/zen-circle-caligraphy-painting.png" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" data-original-height="345" data-original-width="450" height="153" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjBLRINONAe1xGW1z2jj8vg0ettcufZoA8xrf2J1VgU2tORKEmDdPgWz9CpYCIQnqJWvirp4tPvyaX_kYm0i-3lubpBV1odRJRa-JBuPmE5jUAPt542No3OfAJ-foY3FtLG4cEIAbVQpg0/w200-h153/zen-circle-caligraphy-painting.png" width="200" /></a></div><br />Ένα στοιχείο της διδασκαλίας του "Ζεν" (<a href="https://xn--mxaqfjhw.gr/chan/origin-of-chan-zen.aspx" target="_blank">Τσαν στα Κινεζικά</a>) είναι η χρήση διαφόρων "τεχνών" ως οχήματος για την επίτευξη του Διαφωτισμού - δηλαδή, την καλύτερη κατανόηση του εαυτού μας και, τελικά, την συνειδητοποίηση της "Καθολικής Αλήθειας".<br /><br />Ενώ οι τέχνες "Ζεν" που παραδοσιακά η γενέτειρά τους είναι η Κίνα και η Ιαπωνία, είναι πολλές και αρκετά διαφορετικές, όπως η καλλιγραφία, η τοξοβολία, η ξιφασκία, η ανθοκομική, οι πολεμικές τέχνες κ.α.), εν τέλει όλες μοιράζονται τον ίδιο κοινό στόχο - να αποκαλύψουμε, μέσα από την άσκησή τους την πραγματική μας φύση. Εξαιτίας αυτού, οι τέχνες του Ζεν ονομάστηκαν «κλασματικές εκφράσεις του Ζεν σε διαφορετικά πεδία».<br /><br />Καταρχήν να διευκρινίσουμε ότι η απλή τεχνική γνώση οποιασδήποτε από αυτές τις τέχνες δεν είναι η ΑΛΗΘΕΙΑ.<br /><br />Η κατάκτηση μιας τέχνης Ζεν δεν βασίζεται σε μια γνωστική ή απλά διανοητική κατανόηση - βασίζεται σε μια διαισθητική συνειδητοποίηση των βασικών αρχών αυτής της τέχνης και κατ' επέκταση του ίδιου του σύμπαντος που αν μη τι άλλο εμπεριέχονται και ισχύουν στη συγκεκριμένη τέχνη. Για αυτό και καταλήγει λίγο οξύμωρο να λέμε "εκμάθηση μιας τέχνης", η καλύτερη ίσως έκφραση είναι "ανακάλυψη" του τρόπου, του δρόμου μιας τέχνης.<br /><br />Η <a href="https://xn--mxaqfjhw.gr/chan.aspx">φιλοσοφία</a> της εκμάθησης μιας τέχνης Ζεν, είναι να αφομοιώσουμε τις βασικές αρχές της, μέσω της επαναλαμβανόμενης πρακτικής των τεχνικών αλλά και να αποκρυσταλλώσουμε μακροπρόθεσμα έναν τρόπο έκφρασής της με τον τρόπο που ίδια η φύση κινείται και αναπτύσσεται. Δηλαδή να επιτυγχάνουμε "το μέγιστο αποτέλεσμα με την ελάχιστη δυνατή προσπάθεια".<br /><br />Για την ακρίβεια ο στόχος είναι να μην υπάρχει καν προσπάθεια, απλά το κάθε τι να συμβαίνει τόσο φυσικά όπως ένα ψάρι κολυμπά στο νερό ή ένα φύλλο πέφτει απαλά σε μια λίμνη.<br /><br />Η φύση αυτά τα έχει "επαναλάβει" σε κύκλους μια αιωνιότητα και ακόμα "μαθαίνει" πως να τα κάνει πιο αρμονικά. Η φύση είναι ομορφιά, είναι τέχνη, ποιός το αρνείται; Όμως γιατί...;<br /><br /> Ποιος είναι ο σκοπός της φύσης; Ποιός είναι ο δικός μας σκοπός μέσα στο δικό της; Μπορεί να είναι διαφορετικός ο σκοπός μας από τον σκοπό της φύσης; Μπορούμε να μην είμαστε μέρος τους σκοπού της φύσης;<br /><br />Όλα γύρω μας ψάχνουν την τάξη, την ισορροπία, την συνύπαρξη, την ορθή συσχέτιση του διαφορετικών δυνάμεων του Γιν και Γιανγκ και τέλος, την ειρήνη.<br /><br />Ωστόσο αν και το ζητούμενο είναι η αρμονία, αυτό δεν επιτυγχάνεται έτσι απλά... Και πάλι παράδειγμα η φύση, πόσους αιώνες χρειάστηκε ο πλανήτης και πόσες εναλλαγές πέρασε με βίαιες συγκρούσεις και κοσμικές ζυμώσεις μεταξύ των στοιχείων του ώστε μετά από δισεκατομμύρια χρόνια να βρει μια ισορροπία ώστε τελικά να ευδοκιμήσει το απόσταγμα όλων αυτών, αυτό που ονομάζουμε "ζωή"...<br /><br />Αν θέλουμε λοιπόν να συμβαδίσουμε με τον σκοπό της φύσης, οφείλουμε να σμιλέψουμε την ίδια μας τη φύση με τα ίδια εργαλεία. Και ένα εργαλείο είναι η τέχνη, η άσκηση μιας τέχνης απαιτεί την περιοδική επανάληψη και τελειοποίηση των τεχνικών που θα μας χαρίσει στο τέλος την βαθιά γνώση και τέλος το αίσθημα της επιτυχίας και της τελειότητας.<br /><br />Η φυσικότητα της έκφρασης μιας τέτοιας τέχνης είναι που χαρίζει, τόσο στον "ερμηνευτή" όσο και στον "θεατή" αυτής, ένα αίσθημα ολοκλήρωσης, ισορροπίας και γαλήνης. Παράδειγμα το να εκτελέσει κάποιος μια σειρά κινήσεων πολεμικών τεχνών με ακρίβεια, ταχύτητα και δυναμισμό μας προσφέρει τον θαυμασμό και το ίδιο όμορφο θέαμα όπως το να κοιτάζουμε ένα όμορφο "ένδοξο" ηλιοβασίλεμα ή ένα ποτάμι που απλά κυλά...<br /><br />Έτσι είναι που συνεισφέρουμε και γινόμαστε μέρος του ανιδιοτελούς ευρύτερου σκοπού της φύσης. Τότε δεν χρειάζεται να πούμε λέξη για το Ζεν γιατί γινόμαστε το Ζεν και αυτή είναι και η ανταμοιβή μας.<br /><br /><br />Χρήστος Παναγόπουλος<br />Δάσκαλος Παραδοσιακού Σαολίν Κουνγκ Φου, Τάι Τσι & Τσι Γκονγκ στην Κόρινθο<br />Χρήστος Παναγόπουλος (Γιάν Σαν)http://www.blogger.com/profile/09971007545217014816noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3953525595759066748.post-68396121221126749132020-10-14T16:28:00.000+03:002020-10-14T16:28:46.681+03:0018 κατηγορίες όπλων του Σαολίν Κουνγκ Φου<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<table cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="float: right; margin-left: 1em; text-align: right;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEinOZKBa4Z0DQBMz0NQYsXxR0RR4zaLEwTwEho7jxnQcB8A5DwgtNccC_uau0IuK9xmvDJpHa7EIS-g_n6vLEpS93bskItn_zS4v4-LC-FJpaKBwpmgggovBS2hCqxe5pUf8cl8aKpvrQc/s1600/P1010130.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; margin-bottom: 1em; margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="539" data-original-width="800" height="215" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEinOZKBa4Z0DQBMz0NQYsXxR0RR4zaLEwTwEho7jxnQcB8A5DwgtNccC_uau0IuK9xmvDJpHa7EIS-g_n6vLEpS93bskItn_zS4v4-LC-FJpaKBwpmgggovBS2hCqxe5pUf8cl8aKpvrQc/s320/P1010130.jpg" width="320" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Παλιό οπλοστάσιο στα πέριξ του ναού Σαολίν (2006)</td></tr>
</tbody></table>
Ένα ενδιαφέρον κομμάτι των πολεμικών τεχνών σίγουρα αποτελεί η εκμάθηση κάποιου παραδοσιακού όπλου. Κοντάρια κάθε είδους μικρά ή μεγάλα, ξίφη, σπαθιά και μαχαίρια κάθε μεγέθους, βρίσκουμε στις διάφορες παραδόσεις των πολεμικών τεχνών στην ιστορία κάθε πολιτισμού που πέρασε από τη γη. <br /> <br /> Σήμερα δεδομένου της εξέλιξης, πρέπει να παραδεχτούμε ότι αφότου τα παραδοσιακά όπλα διαδέχτηκαν τα πυροβόλα όπλα και τα σύγχρονα μέσα μαζικής καταστροφής, κατέστησαν τους αρχαίους τρόπους θα λέγαμε άσκοπους για μια μάχη σώμα με σώμα όπως απαιτούσαν οι παλιοί καιροί. <br /> <br /> Ωστόσο η εκμάθηση ενός παραδοσιακού όπλου σε μια πολεμική τέχνη έχει αναμφισβήτητα πολλαπλά οφέλη και είναι μια μεγάλη πρόκληση. Ο ασκούμενος καλείται να επεκτείνει τη δεξιοτεχνία του και να κάνει το όπλο προέκταση του εαυτού του εκφράζοντας τη δύναμή του μέσα από αυτό. <br /> <br /> Μια κουλτούρα που χαρακτηρίζεται για τη μεγάλη ποικιλία παραδοσιακών όπλων σίγουρα είναι αυτή της Κίνας που αναμφισβήτητα παραμένει αξεπέραστη και καλοδιατηρημένη ακόμα και στις μέρες μας μέσω των πολεμικών τεχνών του Γου Σου Κουνγκ Φου. <br /> <br /> Σε ένα σύγχρονο διαγωνισμό Γου Σου Κουνγκ Φου, εκτός από τις φόρμες με γυμνά χέρια (Ταό Λου) θα παρακολουθήσουμε αθλητές να παρουσιάζουν και μια πληθώρα φορμών με διάφορα παραδοσιακά όπλα, άλλοτε κοντά, άλλοτε μακριά, σκληρά ή μαλακά πολλές φορές περίεργα και εξωτικά αλλά όλα να απαιτούν ιδιαίτερη τεχνική στο χειρισμό τους. <br /> <br /> Ας δούμε όμως λίγο το ιστορικό υπόβαθρο της ύπαρξης αυτών των όπλων που στις μέρες μας έμειναν ζωντανά έστω και σαν άθλημα ή ακόμα και θέαμα. <br /> <br /> Η Κίνα δοκιμασμένη κι αυτή όπως κάθε άλλο μέρος σε σκληρούς και μακροσκελής πολέμους, ανέδειξε το δικό της οπλοστάσιο με κύρια όπλα το σπαθί - ίσιο ή κυρτό, το δόρυ, το παραδοσιακό τόξο αλλά και το ιδιαίτερα χαρακτηριστικό όπλο της αρχαίας Κίνας που ακόμα και σήμερα είναι σύμβολο δύναμης και εξουσίας - την περίφημη Μεγάλη Σπάθα - "Κουαν Ντάο" του θρυλικού στρατηγού Κουάν Γιού, από όπου πήρε και το όνομά της. <br /> <br /> Σύμφωνα με το μύθο, το Κουαν Ντάο εφευρέθηκε από τον διάσημο πολέμαρχο και άριστο γνώστη των πολεμικών τεχνών Κουάν Γιού στις αρχές του 3ου αιώνα μ.Χ. Μάλιστα λέγεται ότι η μορφή και το μέγεθος του ήταν τόσο επιβλητικό που μόνον αυτός μπορούσε το χειριστεί λόγω του σωματότυπου και της μοναδικής δύναμής του. Το όπλο του το ονόμασε "Η Σπάθα της Ημισελίνου και του Πράσινου Δράκου". <br /> <br /> Ωστόσο πέρα από τα κλασικά όπλα που χρησιμοποιούνταν στις μάχες προέκυψε και ένα μεγάλο μέρος αυτών που ενώ δεν προορίζονταν για όπλα, η ανάγκη τα μετέτρεψε σε τέτοια, δηλαδή μέσα για την αυτοάμυνα και την προστασία απλών ανθρώπων της υπαίθρου από ληστές και συμμορίες που παλαιότερα ήταν ακόμη πιο δύσκολο να ελεγχθούν. <br /> <br /> Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση των μοναχών Σαολίν που λόγω της κουλτούρας και των πεποιθήσεων τους δεν έπρεπε να αφαιρούν σε καμιά περίπτωση τη ζωή αλλά παρά ταύτα, έπρεπε να διασφαλίζουν την ακεραιότητά τους καθώς και να προασπίζουν το απομονωμένο μοναστήρι τους καθώς εκεί φυλάσσονταν τα ιερά κειμήλια και οι γραφές τους. <br /> <br /> Έτσι ήταν που απλά κοντάρια, σκαλιστήρια, φτυάρια, μαχαίρια και μαστίγια έγιναν στα χέρια εκπαιδευμένων μοναχών αποτελεσματικά όπλα που έγραψαν ένδοξη ιστορία όχι μόνο στο μοναστήρι των Σαολίν αλλά και σε ολόκληρη την Κίνα. <br /> <br /> Χαρακτηριστικό όπλο των μοναχών Σαολίν είναι το κλασικό <a href="https://xn--mxaqfjhw.gr/page4844509.aspx" target="_blank">κοντάρι από μπαμπού</a> που δεν αποχωρίζονταν στιγμή από κοντά τους καθώς τους συνόδευε σε κάθε τους δραστηριότητα. <br /> <br /> Στην ιστορία έχει μείνει το "Φλεγόμενο Κοντάρι" του μάγειρα του μοναστηριού Τζιναλούο Ουάνγκ, που ο θρύλος τον θέλει να τρέπει σε φυγή ολόκληρη συμμορία ληστών με το κοντάρι που φρόντιζε τη φωτιά του (Σάο Χούο Κουίν) κατά την περίοδο της δυναστείας Γιουάν (13ο-14ο αιώνα μ.Χ.). Μάλιστα από τότε προς τιμήν του, η επιβλητική φιγούρα του που ονομάστηκε "<a href="https://www.shaolin.com.gr/monks/ancient-shaolin-masters/jinnaluo-wang-kimnara.aspx" target="_blank">Κιμνάρα</a>", βρίσκεται σε μορφή τεράστιου αγάλματος ως προστάτης, στην είσοδο κάθε ναού. <br /> <br /> Μια ακόμη πιο διάσημη ιστορία είναι η υπεράσπιση του αυτοκράτορα της δυναστείας των Τανγκ, Λι Σι Μιν που στις αρχές του έβδομου αιώνα μ.Χ., μονάχα <a href="https://www.shaolin.com.gr/page24873819.aspx" target="_blank">δεκατρείς κονταροφόροι μοναχοί Σαολίν</a>, έσωσαν τον αυτοκράτορα από ένα ολόκληρο στρατό που ήθελε να τον εκτρέψει. Σε αυτή την ιστορία μάλιστα βασίστηκε η πρώτη ταινία με τον Τσετ Λι "Ο ναός Σαολίν" (1976) η οποία άσκησε μεγάλη επιρροή στο να οικοδομηθεί και πάλι ναός στις μέρες μας. <br /> <br /> Αν και η ακριβής λίστα διίσταται με πάνω από 120 είδη όπλων, τα όπλα των Σαολίν, είναι καταγεγραμμένα ως οι <a href="https://www.shaolin.com.gr/page4845514.aspx" target="_blank">"18 κατηγορίες όπλων του ναού Σαολίν"</a> και περιλαμβάνουν εκτός από το κοντάρι που προαναφέραμε, σπαθιά (μικρά μεγάλα, ίσια ή κυρτά σκληρά και μαλακά) σπάθες με κοντάρι όπως το Κουνγκ Ντάο αλλά και το Που Ντάο (παρόμοιο, πιο μικρό που χρησίμευε να κόβει τις οπλές των αλόγων), δόρια (σε διάφορα μεγέθη και είδη λόγχης), μαστίγιο 9 τμημάτων (μεταλλικό με αλυσίδα), μαστίγιο 13 τμημάτων (σε σχοινί με βαρίδι στο τέρμα), μαστίγιο δερμάτινο, σιδηρά σκούπα, βεντάλια, διπλά σφυριά, διπλά τσεκούρια, τόξο, διπλά βέλη (που χρησιμοποιούνταν και αυτόνομα), διπλοί γάντζοι, διπλά μισοφέγγαρα και βέβαια το κατεξοχήν μοναστικό όπλο που έφερε ο ηγούμενος του μοναστηριού, το "Φτυάρι του Ήλιου και της Ημισελήνου" - Φαν Μπιέν Τσαν. <br /> <br /> Στο εύλογο ερώτημα που συνήθως γεννάται "γιατί οι μοναχοί να έχουν όπλα" πρέπει να απαντήσουμε ότι όλα τα όντα έχουν δικαίωμα στην αυτοάμυνα και ότι όλα τα όπλα των Σαολίν χρειάζονται επιδεξιότητα για τον χειρισμό τους ακριβώς ώστε να μην μπορούν να προκαλέσουν τυχαία κάποιο κακό. Σύμφωνα πάντα με την αρχή ότι η ζωή είναι πρωτεύοντος σημασίας ο ασκούμενος έπρεπε (και πρέπει) να περάσει σκληρή εκπαίδευση καθώς και να καλλιεργήσει τον χαρακτήρα του πριν τα πάρει στα χέρια του. <br /> <br /> Ο δάσκαλος Σι Ντε Γιάνγκ λέει "το Σαολίν Κουνγκ Φου είναι σαν την Διαμαντένια Σούτρα, δεν σου φτάνει μια ζωή να την μάθεις ολόκληρη..." Πραγματικά η ανεξάντλητη ύλη του, που ευτυχώς μεγάλο μέρος διασώζεται μέχρι τις μέρες μας, είναι ένας πραγματικός θησαυρός γνώσης που μόνο οφέλη μπορεί να προσφέρει στο πνεύμα, την ψυχή και το σώμα των ανθρώπων που την ασκούν. <br /> <br /> <br /> Άρθρο Φεβρουαρίου για τον Πανελλήνιο Οδηγό Πολεμικών Τεχνών <br /> Χρήστος Παναγόπουλος (Γιαν Σαν) </div>
Χρήστος Παναγόπουλος (Γιάν Σαν)http://www.blogger.com/profile/09971007545217014816noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3953525595759066748.post-57219893445489884762019-11-24T11:00:00.005+02:002020-10-14T16:28:19.105+03:00Πολεμικές Τέχνες ή ωμή βία;<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhSs9EZ8-gXkSVkJ-vsZvukQ5Ze2hFiYVxhYAmrFUw61lpauW0I_c8fVdKQeCSG2GtwI8QiiAwSh3-PVCqoRzcHB5ZfYOcW4UIiIMn4juYaGMAJc4ZGoNlS2IRy1qCGsYJHIMiewPq0d_8/s540/WU.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" data-original-height="342" data-original-width="540" height="254" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhSs9EZ8-gXkSVkJ-vsZvukQ5Ze2hFiYVxhYAmrFUw61lpauW0I_c8fVdKQeCSG2GtwI8QiiAwSh3-PVCqoRzcHB5ZfYOcW4UIiIMn4juYaGMAJc4ZGoNlS2IRy1qCGsYJHIMiewPq0d_8/w400-h254/WU.jpg" title="Ο Κινέζικος χαρακτήρας Γου 武 (Wǔ)" width="400" /></a></div><br />Γενικά οι Πολεμικές Τέχνες στο ευρύ κοινό είναι συνυφασμένες με τη βία και αυτοί που δεν ασχολούνται, στην άκρη του μυαλού τους όταν μιλούν για πολεμικές τέχνες, έχουν ένα τύπο που ξέρει να "βαράει"... Πολλοί γι' αυτό το λόγο ίσως να τις φοβούνται και λίγο. Πολεμικές Τέχνες = Σκληρός ανταγωνισμός που κάποιος προσπαθεί να επικρατήσει έναντι σε άλλον (ή και σε άλλους). Είναι όμως αυτή η πραγματική έννοια των πολεμικών τεχνών;<br />
<br />
Πριν κάνω προσωπικές εκτιμήσεις ας δούμε μια ενδιαφέρον προσέγγιση από την ετυμολογία της λέξης που αναφέρεται στις "Πολεμικές Τέχνες" από την Κινεζική παράδοση που είναι και διάσημη άλλωστε για αυτές.<br />
<br />
<a href="https://www.shaolin.com.gr/catmartialarts/character-wu.aspx" target="_blank">Ο Κινέζικος χαρακτήρας "Γου" 武 (Wu) </a>χρησιμοποιείται συνήθως ως επίθετο που αναφέρεται στο να προσδιορίσει κάτι ως "στρατιωτικό", "μαχητικό" ή "πολεμικό" και σημαίνει επίσης ότι κάποιος είναι μαχητικός, γενναίος, θαρραλέος, ισχυρός ή "τρομερός". Επίσης, δεν είναι τυχαίο που χρησιμοποιείται ως ουσιαστικό και αναφέρεται στο "πάτημα", "βήμα", ή "μονοπάτι".<br />
<br />
Το 武 (Wu) σχηματίζεται από το συνδυασμό των χαρακτήρων 止 (Zhi) και 戈 (Ge). Είναι μια αρχαία έκφραση για τον κινεζικό πέλεκυ ή δόρυ, ενώ 止 (Zhi) σημαίνει στο "να σταματήσει" και αναφέρεται σε ένα πόδι.<br />
<br />
Ενώ μία ερμηνεία του 武 (Wu) είναι ότι μπορεί να αναφέρεται αρχικά σε έναν άνθρωπο με τα πόδια που κρατά ένα δόρυ, ένας ορισμός που βρέθηκε σε αρχαίο κινεζικό ιστορικό κείμενο "Το χρονικό της Άνοιξης και του Φθινόπωρου" μιλάει απευθείας για τις ηθικές αρχές που σχετίζονται με τις πολεμικές τέχνες και βρίσκονται στην καρδιά του παραδοσιακού κινεζικού πολιτισμού.<br />
<br />
Ο όρος "Τζι Κε Γουέι Γου" 止戈為武 (Zhi Ge Wei Wu), κυριολεκτικά σημαίνει "να σταματήσει το δόρυ του πολέμου" και εκφράζει την κινεζική αντίληψη ότι η πραγματικές πολεμικές τέχνες έχουν την δυνατότητα να σταματήσουν ή να αποτρέψουν τον πόλεμο ή τη βία.<br />
<br />
Η φράση αργότερα πήρε επίσης την έννοια ότι η αληθινές πολεμικές τέχνες είναι ικανές να υποστηρίξουν και την άλλη πλευρά της λύσης χωρίς την χρήση βίας.<br />
<br />
Αξίζει να αναφέρουμε ότι ένας άλλος περίπλοκος χαρακτήρας, που προφέρεται ακριβώς το ίδιο για το wǔ (舞) σημαίνει χορός.. Πράγμα που μας κάνει να σκεφτούμε ότι η κινέζικη "σκιαμαχία" είναι μια μαχητική χορογραφία που στόχο έχει ο ασκούμενος όχι μόνο να κινείται με επιδεξιότητα και χάρη αλλά να μπορέσει μέσα από αυτές τις κινήσεις να ασκηθεί άφοβα και να μάθει να χρησιμοποιεί τον αντίπαλο ως παρτενέρ που πρέπει να "χειριστεί" σωστά παρά ως εχθρό που θέλει να εξαλείψει.<br />
<br />
Επίσης, οι Κινεζικές πολεμικές τέχνες δεν αφορούν μόνο τις τεχνικές και τις στρατηγικές μάχης, επίθεσης και αυτοάμυνας, αλλά περιλαμβάνουν ακόμα τη φροντίδα της υγείας, της καλής φυσικής κατάστασης, της μακροζωίας ακόμα και την ικανότητα του ατόμου για αυτοίαση. <br />
<br />
Κεντρικό ρόλο σε αυτά τα θέματα είναι η καλλιέργεια της αρετής και η εκδήλωση των ευγενικών - ηθικών αρχών που έχουν τηρηθεί κατά τη διάρκεια μιας μάχης, κάθε είδους.<br />
<br />
Η φράση 文武雙全 (Wen Wu Shuang Quan) περιγράφει κάποιον που είναι ιδιαίτερα ικανός τόσο ως μελετητής όσο και ως πολεμιστής - κάποιος δηλαδή που έχει κυριαρχήσει τόσο "την πένα" όσο και το "ξίφος".<br />
<br />
Ο αξιομνημόνευτος μοναχός και πρώην ηγούμενος του μοναστηριού <a href="https://www.shaolin.com.gr/ShiSuXi.aspx" target="_blank">Σαολίν Σι Σου Σι</a> έλεγε χαρακτηριστικά:<br />
<br />
Η εκμάθηση της ηθικής του πολεμιστή πρέπει να έρχεται πρώτη, (Xi Wude Wei Xian 习武德為先) όπως επίσης "Το Shaolin είναι ο Chan (Ζεν), όχι Quan (Γροθιά)" (Shaolin Shi Chan, Bu Shi Quan 少林 是禅不是拳)<br />
<br />
Συνεπώς βλέπουμε ξεκάθαρα ότι τουλάχιστον για τους Κινέζους, οι πολεμικές τέχνες είναι φτιαγμένες για να αποτρέψουν τη βία όχι να την προάγουν. Αν χρειαστεί να χρησιμοποιηθεί πρέπει να χρησιμοποιηθεί με σοφία, ηθική και στρατηγική, όχι τυφλά και με ενστικτώδη τρόπο.<br />
<br />
Ο μαχητής έχει την υποχρέωση να αντιδράσει στην ωμή βία με τέχνη, με τρόπο να έχει τις δυνατότερες ελάχιστες απώλειες και από τις δύο πλευρές γιατί προέχει η ζωή και όχι ο αφανισμός.<br />
<br />
Αυτός που "γνωρίζει" έχει διπλή ευθύνη για το πως αντιδρά στις δυσάρεστες καταστάσεις των όμοιών του και στις διάφορες συγκυρίες. Οφείλουμε με την ελάχιστη δυνατή προσπάθεια να πετυχαίνουμε το μέγιστο αποτέλεσμα όπως μας διδάσκει άλλωστε και η <a href="https://xn--mxaqfjhw.gr/ChenTaiJi%20.aspx" target="_blank">Τέχνη της Ύψιστης Αρχής της ισορροπίας του Γιν και του Γιανγκ, το Τάι Τσι</a>, "Με τέσσερις ουγγιές δύναμης να αποτρέπουμε ένα τόνο".<br />
<br />
Να θυμόμαστε ότι πάντα θα βρεθεί ένας πιο δυνατός από εμάς στο δρόμο μας όσο έτοιμοι και προετοιμασμένοι είμαστε γι αυτό πρέπει να είμαστε πάντα ταπεινοί.<br />
<br />
Το Κινεζικό αρχαίο κείμενο "Τάο Τσι Τσινγκ" αναφέρει ότι στη φύση το εύκαμπτο και το ευλύγιστο επικρατεί (γιατί προσαρμόζεται), αντίθετα το σκληρό και άκαμπτο σπάει.<br />
<br />
Ο ίδιος ο όρος "<a href="https://xn--mxaqfjhw.gr/cattraining/shaolin-training-articles.aspx" target="_blank">Πολεμικές Τέχνες</a>" για πολλούς δεν είναι δόκιμος γιατί λένε ότι δεν είναι δυνατόν να είναι τέχνη κάτι που έχει να κάνει με τη βία… Ωστόσο ο ασκούμενος σε αυτές, πρέπει να πρεσβεύει ότι αυτό όχι μόνο είναι δυνατό, αλλά και απαραίτητο ώστε να εξαλειφθεί η σύγκρουση γύρω μας όχι μόνο σωματικά αλλά και ψυχολογικά.<br />
<br />
Έτσι οι Πολεμικές Τέχνες οφείλουν να είναι ένας παράγοντας που ευνοεί το να συνυπάρχουμε ειρηνικά με τους συνανθρώπους μας και αυτό το σκοπό έχουν να υπηρετήσουν, να εξευγενίσουν τα άγρια ένστικτα της επικράτησης και την επιβολής. Να αποβάλουμε τους παιδικούς φόβους και τις εσωτερικές εντάσεις που δημιουργούνται από αυτόν και να εξομαλύνουμε τις αντιθέσεις που δημιουργούν σύγκρουση και ανισορροπία γύρω μας.<br />
<br />
Όσοι ασκούμε τις Πολεμικές Τέχνες ας υπηρετούμε τον σκοπό αυτό και ας δώσουμε πίσω την αξία που δικαιούται ο όρος αυτός ώστε να είμαστε ένα φωτεινό παράδειγμα και όχι οι γραφικοί τύποι που απλώς ξέρουν να "δέρνουν".<br />
<br />
Κλείνω με τον κλασικό χαιρετισμό του Κουνγκ Φου όπου η παλάμη σταματάει τη γροθιά όπου προσωπικά μου αρέσει να τον ερμηνεύω ως «έλεγχο της "δύναμης (γροθιά) μέσω της "πειθαρχίας" (παλάμη)».<br />
<i><br />Το παρόν άρθρο συντάχτηκε για τον Πανελλήνιο Οδηγό Πολεμικών Τεχνών τον Οκτώβριο του 2019</i><br />
<br />
Χρήστος Παναγόπουλος<br />
Δάσκαλος Παραδοσιακού <a href="https://xn--mxaqfjhw.gr/" target="_blank">Σαολίν Κουνγκ Φου, Τάι Τσι & Τσι Κονγκ στην Κόρινθο</a></div>
Χρήστος Παναγόπουλος (Γιάν Σαν)http://www.blogger.com/profile/09971007545217014816noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3953525595759066748.post-74843740386777649512019-07-17T12:54:00.003+03:002020-10-14T16:30:59.413+03:00Τσιγκόνγκ: Αρχαία σοφία σε ένα σύγχρονο κόσμο<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiw9ZFmqflfez9wU6Cd5ouTRQyrYbxg3Q0VBlnKNz41Gaoq3tFQHqyg8FhhInLvR6qpkCjU1w7ELrQMJQDMhdaavdWTGYh_R71qU3t8prxYWTW96MgZSm2VVg_6-Ikz9ZLR0tWdr9hNlxQ/s1024/qigong-benefits.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" data-original-height="1024" data-original-width="680" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiw9ZFmqflfez9wU6Cd5ouTRQyrYbxg3Q0VBlnKNz41Gaoq3tFQHqyg8FhhInLvR6qpkCjU1w7ELrQMJQDMhdaavdWTGYh_R71qU3t8prxYWTW96MgZSm2VVg_6-Ikz9ZLR0tWdr9hNlxQ/w265-h400/qigong-benefits.jpg" title="Τα οφέλη του Τσικόνγκ" width="265" /></a></div>Ένας από τους μεγάλους θησαυρούς της κινεζικής κουλτούρας είναι η άσκηση του <a href="https://xn--mxaqfjhw.gr/internals.aspx" target="_blank">Τσιγκόνγκ (Qi Gong)</a>. "Τσιγκόνγκ" ή "Τσι Κουνγκ" σημαίνει κατά λέξη "εργασία με την ενέργεια". Το "Τσι" 气, ή "Κι" στα ιαπωνικά, σαν έννοια, αντιστοιχεί στο "Πνεύμα" το Αρχαιοελληνικό και το "Πράνα" το Σανσκριτικό. Το "Γκονγκ" 功 αναφέρεται στην καλλιέργεια την εργασία και είναι αντίστοιχο του "Γκονγκ Φου" (Gong Fu) ή Κουνγκ Φου (Kung Fu) που σημαίνει "εργασία μέσα στο χρόνο για την απόκτηση μιας δεξιότητας".<br />
<br />
Η παραδοσιακή κινεζική ιατρική αναπτύχθηκε ιδιαίτερα το 2ο αιώνα μ.Χ από το διάσημο γιατρό Χουά Τουό, συνδύασε πολλούς τρόπους θεραπείας όπως τα βότανα, τον βελονισμό, την μόξα, την πιεσοθεραπεία καθώς και την άσκηση Τσιγκόνγκ. Εισήγαγε ένα σύστημα άσκησης, το λεγόμενο "Γου Τσιν Σι", όπου με τη μίμηση της κίνησης πέντε ζώων, του τίγρη, του ελαφιού, της αρκούδας, του πιθήκου και του γερανού, εξισορροπούσε αντίστοιχα τα πέντε στοιχεία της ταοϊστικής παράδοσης, ξύλο, γη, νερό, φωτιά και μέταλλο. Οι κινήσεις ήταν σχεδιασμένες σοφά έτσι ώστε να "γυμνάζουν" όχι μόνο το σώμα αλλά και πιο βαθιά, τα εσωτερικά όργανα. <br />
<br />
Λίγους αιώνες πιο μετά ο <a href="https://xn--mxaqfjhw.gr/Bodhidharma.aspx" target="_blank">Ινδός πατριάρχης Μποντιντάρμα</a>, τον 5ο αιώνα μ.Χ ταξίδεψε από την Ινδία στη Κίνα στο ναο Σάολιν να μεταφερει τις διδασκαλίες του. Εκεί εισήγαγε ένα σύστημα άσκησης Τσικόνγκ, το λεγόμενο "Γιν Τζιν Τζινγκ", που αφορούσε την ανοικοδόμηση του τενοντομυικού ιστού αλλά και τον καθαρισμό του μυελού των οστών - εγκεφάλου. Έτσι ήταν που συνδύασε την πνευματικο δρόμο με την μακροβιότητα και την ενδυνάμωση του σώματος καθώς η καλή υγεία πάντα ήταν και θα είναι προαπαιτούμενο τόσο για την πνευματική ολοκλήρωση όσο και για την καλύτερη ποιότητα ζωής. Το συγκεκριμένο Τσικόνγκ το συναντάμε και σε Ταοιστικές αναφορές εντελώς διαφορετικό, ωστόσο, κατα βάση ιδρυτής του θεωρείται ο Μποντιντάρμα.<br />
<br />
Τον 7ο αιώνα, αναφορές του ναού Σαολίν μιλούν για ένα διάσημο μοναχό του ναού, τον Λινγκ Τσιού Σαν ο οποίος ήταν άριστος στα <a href="https://shaolin.com.gr/BaDuanJin.aspx" target="_blank">Οκτώ Κομμάτια Μεταξιού</a>, το ονομαζόμενο "Πα Τουάν Τζιν" και έζησε μέχρι τα 109 του χρόνια υγιής όπου απεβίωσε ήσυχα στον ύπνο του. Από Ταοϊστικές πηγές, είχαμε την εμφάνιση του πιο μετά, κατά τον 11ο αιώνα όπου το βιβλίο "Δέκα Συλλογές για την Καλλιέργεια της Τελειότητας" αναφερόταν σε μια αρχαία μέθοδο όπου με απαλές κινήσεις σαν την υφή του μεταξιού, ενίσχυε την επάρκεια των "οκτώ αποθηκευτικών αγωγών του Τσι" στο σώμα. <br />
<br />
Τον 9o με 12o αιώνα μ.Χ, το διάσημο βιβλίο της Κινέζικής ιατρικής "Ανώτερες δεξιότητες για την προστασία της υγείας" αναφερόταν στην προσέγγιση έξι τρόπων εκπνοής και έναν εισπνοής που συνδύαζε ήχο και κίνηση. Έτσι καθιερώθηκε το "Λίο Τζίου Τζιέ" - οι έξι θεραπευτικοί ήχοι για την τόνωση των 5 εσωτερικών οργάνων και την εξισορρόπηση της λειτουργίας του "Τριπλου Θερμαστή" (Τα τρία ενεργειακά κέντρα του ανώτερου, μέσου και κάτω "Ταντιέν".<br />
<br />
Τα Τσιγκόνγκ, λόγω της μεγάλης ιστορίας τους και της ευρείας διάδοσης τους σε όλη την Κίνα, είναι λογικό να τα βρίσκουμε σε πολλές παραλλαγές καθώς ο κάθε δάσκαλος που τα ασκεί και τα διδάσκει προσδίδει το δικό του "ύφος" και ιδιαιτερότητα.<br />
<br />
Εκεί που πρέπει να σταθούμε είναι ότι το ευρος της άσκησης του Τσιγκόνγκ είναι πραγματικά μεγάλο και μπορεί να ωφελήσει κάθε είδους ασκούμενο τόσο για κάποιον που θέλει να ισορροπήσει την ψυχική του κατάσταση ή απλά να βελτιώσει την υγεία του, όσο και για κάποιον που θέλει να εφοδιάσει με το σώμα του με περισσότερη δύναμη και ενέργεια πχ για να ασκείται πιο αποτελεσματικά στις πολεμικές τέχνες.<br />
<br />
Αναμφισβήτητα η άσκηση παίζει τεράστιο ρόλο στη διατήρηση της υγείας, πόσο μάλλον να είναι σχεδιασμένη με βάση βαθύτερες λειτουργίες του σώματος μας, όπως το σύστημα μεσημβρινών όπου ρέει η βιοενέργεια, τα 5 στοιχεία της κινέζικης ιατρικής καιθώς και τη δύναμη του οραματισμού. Το Τσιγκόνγκ, σε σχέση με άλλα είδη άσκησης, χρησιμοποιεί έξυπνα την δύναμη του μυαλού και της συγκέντρωσης ώστε να καταφέρνει να επεμβαίνει σε λειτουργίες που κανονικά ρυθμίζονται από το παρασυμπαθητικό νευρικό σύστημα, όπως ο ρυθμός της αναπνοής, της καρδιάς, της κυκλοφορίας του αίματος καθώς και της ενέργειας που ρέει μαζι του. <br />
<br />
Αναγνωρίζοντας όλα αυτά τα οφέλη, τo 2003, ο κινεζικός οργανισμός υγείας αναγνώρισε επισήμως τέσσερις μορφές Τσιγκόνγκ:<br />
<ol style="text-align: left;">
<li><a href="https://xn--mxaqfjhw.gr/xisuijing-bone-morrow-brain-revitalize.aspx" target="_blank">Το "Γιν Τζιν Τζινγκ"- Την Πραγματεία Αλλαγή Μυών - Τενόντων </a></li>
<li><a href="https://xn--mxaqfjhw.gr/internals/wu-xin-qi.aspx" target="_blank">Το "Γου Τσιν Σι"- Το Παιχνίδι (μίμηση) των Πέντε Ζώων</a></li>
<li><a href="https://xn--mxaqfjhw.gr/page28645513.aspx" target="_blank">Το "Λίο Τζίου Τζιέ" - Οι Έξι Θεραπευτικοί Ήχοι</a></li>
<li><a href="https://xn--mxaqfjhw.gr/BaDuanJin.aspx" target="_blank">Το "Πα Ντουάν Τζιν" - Τα Οκτώ Κομμάτια Μεταξιού</a></li>
</ol>
Επίσης από τη μεριά της Δύσης είναι χαρακτηριστικό ότι το Τσικόνγκ αρχίζει να έχει χαίρει ευρύτερης αποδοχής και να εξαπλώνεται όλο και πιο πολύ. Κάποια νοσοκομεία στο εξωτερικό ήδη το έχουν εισάγει ως μέσο αποκατάστασης και αντιμετώπισης χρόνιων παθήσεων ακόμα και ως τρόπο διαχείρισης πόνου σε καρκινοπαθείς.<br />
<br />
Σήμερα υπάρχει συνεχιζόμενη κλινική έρευνα όπως το πανεπιστήμιο του Harvard, που εξετάζει τις πιθανές επιπτώσεις του Τσιγκόνγκ στην υγεία, η έρευνα αυτή έχει διεξαχθεί για ένα ευρύ φάσμα ιατρικών περιπτώσεων, συμπεριλαμβανομένης της αύξησης της οστικής πυκνότητας, των καρδιοπνευμονικών διαταραχών, της νευροφυσικής λειτουργίας, χρόνιων παθήσεων, της ψυχολογίας, της ανοσολογικής λειτουργίας, των φλεγμονών, της υπέρτασης, της νόσου του Parkinson πρόληψη του Αλτσχάιμερ κ.α.<br />
<br />
Η δύναμη του μυαλού στο σώμα, ακόμα και σήμερα, αφήνει την επιστήμη έκπληκτη με θεραπείες που δεν μπορούν να εξηγηθούν. Χαρακτηριστικό παράδειγμα το φαινόμενο "placebo" που το έχει παραδεχτεί η επιστήμη και το λαμβάνεται σοβαρά στην παραγωγή φαρμάκων. Γιατί λοιπόν αυτήν τη δύναμη να μην την αξιοποιήσουμε προς όφελος μας και μέσω της πρόληψης, να θωρακίσουμε ή να βελτιώσουμε την υπάρχουσα κατάσταση μας με φυσικό τρόπο όπως έκαναν αιώνες τώρα;<br />
<br />
Ακόμη πιο πέρα θα ήταν ευχής έργον να υποστηριζόταν και να εφαρμοστεί ένα τέτοιου είδους μορφές άσκησης από το ίδιο το κράτος καθώς θα είχαμε ένα τεράστιο κόστος εξοικονόμησης πόρων στο σύστημα υγείας.<br />
<br />
Στην Κίνα αυτό έχει περάσει βαθιά στην κουλτούρα του λαού της. Δεν θα διστάσει κάποιος που δουλεύει σε ένα γραφείο να κάνει ένα διάλειμμα για μερικές κινήσεις Τσιγκόνγκ ή <a href="https://www.taiji.com.gr/" target="_blank">Τάι Τσι</a>. Εγώ προσωπικά έχω δει να κάνουν με τα κοστούμια τους έξω από την τράπεζα πριν αρχίσουν την δουλειά τους! Στη δύση κάτι τέτοιο θα ήταν απλά αδιανόητο.<br />
<br />
Προσπαθούμε με τόσα υποκατάστατα, διεγερτικά ή κατασταλτικά, να ανταπεξέλθουμε στη καθημερινότητα μας αλλά μην ξεχνάμε ότι όλα αυτά υπάρχουν μέσα μας και μπορούν να ανακληθούν συνειδητά με λίγη υπομονή και σωστή καθοδήγηση.<br />
<br />
Το Τσιγκόνγκ όπως και κάθε τέχνη πρέπει να προσεγγιστεί με σοβαρότητα και σεβασμό για να αποδώσει τα οφέλη του. Ένας γιατρός μου είχε πει ότι πιο εύκολα πείθεις να κάνει bypass έναν καρδιοπαθή παρά να κάνει ένα περίπατο κάθε μέρα. Το Τσιγκόνγκ δεν είναι ένα χάπι που το παίρνεις και ξαφνικά γίνεσαι καλά, είναι ένα μέσο πρόληψης και διατήρησης της καλής υγείας που θέλει δουλειά και χρόνο για να το γνωρίσεις και να το μάθεις όπως και κάθε είδους τέχνη. Το σίγουρο είναι ότι αξίζει κάποιος να προσπαθήσει, γιατί αν το αγαπήσει είναι μια τέχνη που καλλιεργεί όχι κάτι έξω από μας, αλλά την ίδια τη ζωή.<br />
<br />
<i>Το παρόν άρθρο συντάχτηκε για τον Πανελλήνιο Οδηγό Πολεμικών Τεχνών τον Ιούνιο του 2019</i><br />
<br />
<a href="https://www.facebook.com/shaolinwugong" target="_blank">Χρήστος Παναγόπουλος</a><br />
Δάσκαλος <a href="https://www.xn--mxaqfjhw.gr/" target="_blank">Παραδοσιακού Σαολίν Κουνγκ Φου</a>, <a href="https://www.taiji.com.gr/" target="_blank">Τάι Τσι και Τσι Γκονγκ στην Κόρινθο</a></div>
Χρήστος Παναγόπουλος (Γιάν Σαν)http://www.blogger.com/profile/09971007545217014816noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3953525595759066748.post-17729322771586266912018-05-28T16:02:00.001+03:002018-05-28T16:02:11.316+03:00Εκπαίδευση: Σχολές Ανατολής vs Δύσης<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<table cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="float: right; margin-left: 1em; text-align: right;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh8LyV8xJX1T9elYhzORP0CsNUHDWVDrHngdSsmdQhNKMIsXEapi1CrTbOQDTDkfneoC1ULXUXgcCEbzLshR6l4HQwb6sme9iHxmi8V91ABPZRFTOp3UF0DhjqldGKQsi9uQaouHC2jwM0/s1600/201848215615258.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; margin-bottom: 1em; margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="297" data-original-width="460" height="206" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh8LyV8xJX1T9elYhzORP0CsNUHDWVDrHngdSsmdQhNKMIsXEapi1CrTbOQDTDkfneoC1ULXUXgcCEbzLshR6l4HQwb6sme9iHxmi8V91ABPZRFTOp3UF0DhjqldGKQsi9uQaouHC2jwM0/s320/201848215615258.jpg" width="320" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Νεαρή μαθήτρια του μοναστηριού Φα Ουάνγκ στην Κίνα</td></tr>
</tbody></table>
Στο πρόσφατο <a href="https://xn--mxaqfjhw.gr/default-korinthos/actions/china-2018.aspx" target="_blank">ταξίδι μου στην Κίνα</a>, στα πλαίσια της καθιερωμένης ετήσιας αναζήτησης γνώσης, άσκησης και κατάρτισης στις "πηγές" των τεχνών που ασκώ και πρεσβεύω, μου έγινε περισσότερο σαφές ένα ερώτημα που υποθέτω γεννιέται σε κάθε άνθρωπο που βρίσκεται να εκπαιδεύεται σε τέτοιες ιδανικές συνθήκες όπου η εξάσκηση είναι κάτι πάρα πάνω από τρόπος ζωής.<br /><br />Το να κάνεις τρεις με τέσσερις φορές μάθημα από τουλάχιστον δύο ώρες ημερησίως, χωρίς άλλες υποχρεώσεις πέραν της ατομικής υγιεινής, με κατάλληλη διατροφή, σε ένα ιδανικό περιβάλλον όπως παράδειγμα το βουνό Σούνγκ Σαν, καταγωγή του <a href="https://xn--mxaqfjhw.gr/" target="_blank">Σαολίν Κουνγκ Φου</a> ή το χωριό Τσεν Τζιά Γκου, γενέτειρα του <a href="https://www.taiji.com.gr/" target="_blank">Τσεν Τάι Τσι</a> στην επαρχία Χενάν της Κίνας, είναι το όνειρο κάθε λάτρη του είδους και φαντάζομαι το ίδιο θα συμβαίνει σε όλους σε όποια τέχνη κι αν ασκείται σε κάθε περιοχή - γενέτειρα της αντίστοιχης αυτής τέχνης.<br /><br /><div>
Πραγματικά μια εβδομάδα τέτοιας συχνότητας άσκησης μπορεί να αντισταθμιστεί με πάνω από μήνα στα δεδομένα της τυπικής εξάσκησης σε μια σχολή της δύσης και βέβαια η εξοικονόμηση χρόνου δεν είναι το μόνο όφελος. Ένας τέτοιος ρυθμός άσκησης προσφέρει αναμφισβήτητα πολλαπλά πλεονεκτήματα. Ένα από τα βασικότερα είναι το πόσο σωστό από άποψη φυσιολογίας είναι, να διατηρεί το σώμα κάποιος σε διαρκή κίνηση μέτριας έντασης, όλη τη μέρα, εν αντιθέσει της ολιγόωρης και "βιαστικής" άσκησης μετά από μια πολύωρη καθιστική ζωή που συνήθως έχει ένας δυτικός άνθρωπος. Π. χ. όταν είναι να πάει κάποιος για μάθημα ή προπόνηση, πρέπει να υποβάλει το σώμα του σε καταστάσεις υψηλής έντασης. Πολλές φορές και λόγω της κούρασης της ημέρας και λόγω έλλειψης χρόνου, παραλείπει να αφιερώνει ακόμα και τον σωστό χρόνο για την κατάλληλη προετοιμασία ή ζέσταμα. Πόσο μάλλον, αν έρχεται και από μια εργασία γραφείου όπου κάποιος είναι υποχρεωμένος να κάθεται σχεδόν ακίνητος όλη μέρα σε μια καρέκλα. <br /><br />Ένα άλλο βασικό πλεονέκτημα στις συνθήκες άσκησης όπου κάποιος είναι εσώκλειστος σε ολοήμερο πρόγραμμα, είναι ότι εκεί δεν έχει επιλογή άρνησης ή αναβολής της εξάσκησης. Π. χ. ένας μαθητής είναι αδιανόητο να λείπει από το μάθημα γιατί βαρέθηκε ή κουράστηκε. Εκεί υπάρχει πειθαρχεία και αυστηρότητα για να μην μιλήσουμε για τιμωρία, εν αντιθέσει που εδώ στη δύση θα βρει κάποιος εύκολα μια δικαιολογία αν θέλει να αποφύγει το μάθημα, φαινόμενο που συναντάται και ιδιαίτερα στις μικρές ηλικίες όπου οι γονείς ενδίδουν εύκολα σε ένα παράπονο του παιδιού. Εκεί όμως ο/η μαθητής/τρια δεν έχει δεύτερη επιλογή από το να εργάζεται σκληρά κάθε μέρα. Το αποτέλεσμα; Η πρόοδος να γίνεται απλά μονόδρομος.<br /><br />Τα οφέλη λοιπόν είναι πολλά και εύλογα ενώ το ερώτημα σαφές. Μπορεί να υπάρξει μια μέθοδος εδώ στη δύση που να αντισταθμίζει την δουλειά που γίνεται στην ανατολή στα ολοήμερα σχολεία που οι μαθητές είναι έγκλειστοι για χρόνια κάνοντας τρόπο ζωής την άσκηση; Μπορεί ένα παιδί, έφηβος ή ενήλικας να χτίσει τέχνη ή τεχνική σε τρία τυπικά μαθήματα την εβδομάδα της μίας/μιάμισης ώρας όπως ένας αντίστοιχος σε μια παραδοσιακή σχολή της ανατολής που πρέπει να είναι για χρόνια έγκλειστος για να μάθει την τέχνη στο ακέραιο;<br /><br />Η απάντηση για μένα είναι ότι ίσως και να μπορεί, ίσως και να υπάρχει τρόπος, αν ο ασκούμενος διαθέτει κάποιο ταλέντο σε συνδυασμό με ένα σώμα με καλή κράση. Επίσης ίσως ακόμα και ο δάσκαλος ή ο προπονητής να είναι τόσο έμπειρος και ικανός ώστε να καθοδηγεί έξυπνα και σοφά τον κάθε ασκούμενο ώστε να φτάνει γρήγορα στο μέγιστο των δυνατοτήτων του. Ωστόσο, όπως το καλό κρασί θέλει χρόνο για να γίνει, έτσι και η άσκηση, η επανάληψη και η συχνότητα είναι κάποια από τα συστατικά που βγάζουν "ποιοτική" τέχνη στο σώμα του ασκούμενου. Δεν είναι εύκολο να φτάσει κάποιος ψηλά αν δεν έχει χρόνο. Αν φτάσει κάποιος ψηλά με "βίαιο" τρόπο πιθανόν να έχει ένα κόστος για το σώμα. Ο κίνδυνος να "καεί" ο ασκούμενος λόγω κατάχρησης του σώματος είναι ιδιαίτερα υπαρκτός. Και το γεγονός ότι στους στους νέους δεν φαίνεται τόσο πολύ λόγω της δυνατότητας γρήγορης αποκατάστασης που έχει το σώμα, δεν σημαίνει ότι αυτό ότι πρέπει να το αγνοούμε γιατί στο μέλλον θα φανεί.<br /><br />Η βασική διαφορά στο αποτέλεσμα στις ανατολικές σχολές είναι ότι εκεί όλα θα γίνουν φυσικά, όπως μεγαλώνει ένα δέντρο, μέρα με τη μέρα, χρόνια με τα χρόνια, και ότι όλοι οι ασκούμενοι θα μάθουν και θα γίνουν καλοί σε αυτό που μαθαίνουν ανεξάρτητα από το ταλέντο τους ή των προσωπικών αδυναμιών του σώματός τους.<br /></div>
<div>
Τι μπορούμε να κάνουμε λοιπόν εμείς όμως με αυτά τα δεδομένα που έχουμε; Δηλαδή τον περιορισμένο χρόνο και τις ελάχιστες ώρες άσκησης σε σχέση με τις σχολές τις ανατολής; Σίγουρα να μην υπερβάλουμε στο κυνήγι του σκοπού και του αποτελέσματος. Ο σκοπός, εδώ, δεν πρέπει να αγιάζει τα μέσα, γιατί αυτό κάποτε ίσως να το πληρώσουμε. Να λειτουργούμε πιο "έξυπνα" με γνώμονα το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα για το σώμα μας πρωτίστως, και να μην λειτουργούμε "τυφλά" ανταγωνιστικά για να φτάσουμε κάποιον ή κάτι. Αν κάποιος φτάνει ψηλά σε αυτό που κάνει με μια σωστή σχέση αφιέρωσης χρόνου και αποτελέσματος χωρίς να "φθείρεται" μακροπρόθεσμα, αυτό είναι υγεία. Η τέχνη πρέπει να έρχεται ως φυσικό επακόλουθο της υγείας και να μην την αντιτάσσεται στη φύση.<br /><br />Να υπάρχει κατανόηση ό,τι υπό αυτές τις συνθήκες δεν μπορούν όλοι να κάνουν τα πάντα. Αλλά όλοι μπορούν να κάνουν αυτό που κάνουν για την καλή σωματική και ψυχική τους υγεία. Επίσης ο δάσκαλος ή ο προπονητής έχει την ευθύνη να αποφασίζει σοφά ποιόν θα προωθήσει στο σκληρό πεδίο του ανταγωνισμού έτσι ώστε η προσπάθεια του μαθητή να καρποφορήσει με τις ελάχιστες δυνατές φθορές για το σώμα του.<br /><br />Ίσως εδώ έγκειται και η διαφορά του παραδοσιακού με του αγωνιστικού. Παράδειγμα αν κάποιος δεν κάνει για αγώνες, μπορεί να αποδώσει υπέροχα σε μια ομαδική παρουσίαση και να νιώσει την χαρά της επιβράβευσης ενός χειροκροτήματος για τη δουλειά που έχει κάνει σε ένα πλαίσιο πιο καλλιτεχνικό που εξισώσει τη χαρά μιας επιτυχίας στο αγωνιστικό.<br /><br />Τέλος για να κλείσουμε αισιόδοξα οφείλουμε να πούμε ότι πέρα από όλα, το ηθικό πλεονέκτημα ανάμεσα στους δυο τρόπους εξάσκησης, δυτικού και ανατολικού τύπου, είναι σε αυτούς που ανάμεσα σε τόσες προκλήσεις και δυσκολίες καταφέρνουν όχι μόνο να καλλιεργούν την τέχνη που ασκούν αλλά ενίοτε, και προς τιμήν τους, να γίνονται ακόμα και καλύτεροι από αυτούς που έχουν τις ιδανικές συνθήκες εξάσκησης. <br /><br />Άρα, ποιοι είναι τελικά οι "ήρωες"...; <br />Με αυτό που έχουμε πορευόμαστε λοιπόν, έξυπνα και σοφά...<br />Καλή εξάσκηση!<br /><br />Το παρόν άρθρο συντάχτηκε για τον Πανελλήνιο Οδηγό Πολεμικών Τεχνών τον μήνα Μάιο<br /><div>
Χρήστος Παναγόπουλος</div>
</div>
</div>
Χρήστος Παναγόπουλος (Γιάν Σαν)http://www.blogger.com/profile/09971007545217014816noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3953525595759066748.post-28765308663252020882018-02-02T20:28:00.000+02:002018-02-02T20:30:05.033+02:00Η σημασία του χαιρετισμού στο Κουνγκ Φου<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="float: right; margin-left: 1em; text-align: right;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj8BOK6_UzPZAcrNiORQVoyoacH98b9NnNpPUAg0MQuzwDAFbKMMoXwJXzcza3xNSxS2h79jdUCG_kBmmxmoidOHqGQ7CftWS7d9qA6UGdFlO-rcE7gx92ADI2aFnFOiNA6PomfI0k0iCc/s1600/salute-shaolin-temple.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="1241" data-original-width="1554" height="255" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj8BOK6_UzPZAcrNiORQVoyoacH98b9NnNpPUAg0MQuzwDAFbKMMoXwJXzcza3xNSxS2h79jdUCG_kBmmxmoidOHqGQ7CftWS7d9qA6UGdFlO-rcE7gx92ADI2aFnFOiNA6PomfI0k0iCc/s320/salute-shaolin-temple.jpg" width="320" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Χαιρετισμός με το ένα χέρι που παραπέμπει <br />
στον 1ο μαθητή του Ταμό, Χούι Κε</td></tr>
</tbody></table>
Ένα χαρακτηριστικό των ανατολικών παραδοσιακών πολεμικών τεχνών είναι η ιδιαίτερη έμφαση που δίνεται στο τυπικό του χαιρετισμού.<br />
<br />
Ο χαιρετισμός με διάφορες παραλλαγές και τρόπους υπάρχει και χαρακτηρίζει όλα τα παραδοσιακά συστήματα. Έχει ιδιαίτερη σημασία η τήρησή του και καθορίζει την ποιότητα και το επίπεδο κάθε μαθητή όποια τέχνη και αν ακολουθεί.<br />
<br />
Παρωχημένες εθιμοτυπίες, ξεπερασμένοι τρόποι, άχρηστη συνήθεια; Για έναν ρηχό και άχρωμο τρόπο ζωής που βασίζεται στο πρόχειρο, το γρήγορο και το επιφανειακό, ίσως, αλλά για έναν άνθρωπο που χαίρεται, αγαπά και θέλει να εμβαθύνει σε ότι μαθαίνει, δεν είναι καθόλου έτσι...<br />
<br />
Ο χαιρετισμός είναι η πρώτη επαφή στην επικοινωνία των ανθρώπων. Αν θα δούμε κάποιον γνωστό κάποιον φίλο θα τον χαιρετίσουμε να του υποδείξουμε ότι τον υπολογίζουμε, τον εκτιμάμε και τον αποδεχόμαστε. Πόσο μάλλον αν είναι ένας δάσκαλός που από αυτόν μαθαίνουμε, εξελισσόμαστε και είναι ένα πρότυπο αλλαγής και βελτίωσης για τον εαυτό μας.Συνεπώς το ότι για τις παραδοσιακές πολεμικές τέχνες έχει καταλήξει μια "τελετή" ο χαιρετισμός του δασκάλου, του μαθήματος ή ακόμα και της αίθουσας διδασκαλίας είναι μια φυσιολογική εξέλιξη του σεβασμού ως προς την μάθηση και την πρόοδο κάθε ασκούμενου και ένθερμου μαθητή.<br />
<br />
Αν πάρουμε για παράδειγμα τον χαιρετισμό του Κουνγκ Φου. Τυπικά ο μαθητής πρέπει να χαιρετίσει τον δάσκαλο όταν εισέρχεται στην αίθουσα διδασκαλίας, να του δηλώσει την παρουσία του και τον σεβασμό του προς αυτόν, με καθαρή φωνή και την γνωστή χειρονομία που η παλάμη εφάπτει στην γροθιά, σε όρθια στάση με το κορμό ευθυτενή και το βλέμμα προς τον δάσκαλο. Ο δάσκαλος με τη σειρά του οφείλει να χαιρετίσει και αυτός τον μαθητή, ή με τον ίδιο τρόπο ή με υπόκλιση, ενώ ο μαθητής από σεβασμό, πρέπει να παραμείνει στη θέση χαιρετισμού μέχρι ο δάσκαλος να ολοκληρώσει την υπόκλισή του.<br />
<br />
Αξίζει να αναφέρουμε ότι ο συμβολισμός της παλάμης με την γροθιά είναι αρχαίος κινέζικος τρόπος που υποδηλώνει την διάθεση κάποιου να υπηρετήσει κάποιον ανώτερο ή να δηλώσει την αφοσίωσή του. Σε ένα κύκλο πιο φιλικό η αριστερή παλάμη αγκαλιάζει την γροθιά, σε ένα πιο αυστηρό, όπως αυτόν τον πολεμικών τεχνών η παλάμη είναι ανοιχτή με τα δάχτυλα ενωμένα ιδιαίτερα του αντίχειρα που δεν πρέπει να εξέχει και να δείχνει προς το σώμα αυτού που τον κάνει γιατί δηλώνει εγωισμό. Επίσης η σημασία του ότι το αριστερό (παλάμη) ελέγχει το δεξί (γροθιά) είναι ότι υπάρχει έλεγχος της "δύναμης" μέσω της "πειθαρχείας" ή αλλιώς ότι δεν υπάρχουν εχθρικές διαθέσεις και η δύναμη είναι ελεγχόμενη στην υπηρεσία της μάθησης καθώς το Γιν (η παλάμη) και το Γιανγκ (η γροθιά) είναι σε ισορροπία.<br />
<br />
Αξίζει να αναφέρουμε ακόμα τον χαρακτηριστικό τρόπο που συναντάμε μόνο στο <a href="https://xn--mxaqfjhw.gr/" target="_blank">Σαολίν Κουνγκ Φου</a> καθώς ο χαιρετισμός εκεί γίνεται καμιά φορά μόνο με την μία παλάμη ανοιχτή. Η ρίζες αυτού του εθίμου ανάγεται στον <a href="https://www.shaolin.com.gr/Bodhidharma/heart-to-heart--mind-to-mind.aspx" target="_blank">Χουί Κε</a>, τον πρώτο μαθητή του <a href="https://xn--mxaqfjhw.gr/Bodhidharma.aspx" target="_blank">Ταμό ή Μποντιντάρμα</a> που ταξίδεψε από την Ινδία στην Κίνα για να ιδρύσει τον Βουδισμό <a href="https://www.shaolin.com.gr/chan/what-is-the-chan.aspx" target="_blank">"Τσαν" (Ζεν στα ιαπωνικά)</a>, όπου σε μια στιγμή ανάγκης για μάθηση έκοψε το ένα του χέρι για να αποδείξει την αφοσίωσή του...<br />
<br />
Πολλά θα μπορούσαμε να πούμε πάνω σε αυτή την απλή χειρονομία, ιστορικά και θεωρητικά, όμως ας σταθούμε στη πρακτικότητα και την ουσία μιας τέτοιας συνήθειας στις μέρες μας. Εκτός από τον χαιρετισμό του δασκάλου - μαθητή που αναφέραμε ένας γενικός - ομαδικός χαιρετισμός κατά την έναρξη και το τέλος του μαθήματος σηματοδοτεί το σταμάτημα κάθε άλλης δραστηριότητας στην αίθουσα διδασκαλίας, όπως π. χ. ομιλίες, περιττές φλυαρίες χαλαρή διάθεση κλπ. Αυτό βάζει ξεκάθαρα όρια για το που αρχίζει και που τελειώνει το μάθημα ώστε να μην εκφυλίζεται η ποιότητά του π. χ. να έρχεται ή να φεύγει ο καθένας όποτε θέλει. Ο μαθητής οφείλει επίσης να χαιρετά ακόμα και όταν πρόκειται να διακόψει τον δάσκαλο για να τον ρωτήσει κάτι ή να φύγει από το μάθημα, ώστε να δείχνει πάντα ότι αυτό το κάνει με εκτίμηση και σεβασμό, ως προς αυτόν και το μάθημα.<br />
<br />
Σε τελική ανάλυση όπως λέω πάντα στους μαθητές μου, τον χαιρετισμό δεν πρέπει να τον βλέπουμε σαν ένα είδος προσωπολατρίας ή κάποιου είδους ταπείνωσης. Τα πρόσωπα δεν έχουν τόσο σημασία. Η ουσία βρίσκεται στους ρόλους που έχει ο καθένας. Αν δεν σεβαστεί ο μαθητής το δάσκαλο και το μάθημα, δεν θα του προσφέρει τίποτα όλο αυτό που πάει να μάθει. Ο μαθητής δίνει αξία και δύναμη στον δάσκαλο ώστε αυτός να του την επιστρέψει, να βελτιωθεί και να αναπτύξει δεξιότητες. Αυτή η χημεία είναι απαραίτητο συστατικό για να επωφεληθεί κάποιος από αυτό που έχει επιλέξει να κάνει. Σέβομαι τον δάσκαλο σημαίνει σέβομαι τον εαυτό μου και αυτό που μαθαίνω. Έτσι τελικά επιτυγχάνω τον σκοπό μου. <br />
<br />
Το άρθρο συντάχθηκε για λογαριασμό του Πανελλήνιο Οδηγό Πολεμικών Τεχνών <br />
<a href="https://xn--mxaqfjhw.gr/default-korinthos/trainners.aspx" target="_blank">Χρήστος Παναγόπουλος (Γιάν Σαν)</a><br />
Δάσκαλος <a href="https://www.shaolin.com.gr/" target="_blank">Παραδοσιακού Σαολίν Κουνγκ Φου</a> και <a href="https://www.taiji.com.gr/" target="_blank">Τάι Τσι</a> στην Κόρινθο</div>
Χρήστος Παναγόπουλος (Γιάν Σαν)http://www.blogger.com/profile/09971007545217014816noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3953525595759066748.post-59319090734048930672017-11-30T11:42:00.001+02:002017-11-30T12:04:58.252+02:00Οι θεμελιώδης στάσεις του Κουνγκ Φου<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<table cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="float: right; margin-left: 1em; text-align: right;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjSyJtzBK2_IPv1DpJyu0tx038OhO1cKig_yBHbC862A8Rt_QDZn6b1AM7OLB42bh1B1y8PbJSNWshsv3JkiuwCDBNxPlhSuOhjgudhKLZGWsUjcs2b9zYvCQ_RJKmXXQmHfDwhgDVo1lE/s1600/xubu.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; margin-bottom: 1em; margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="1201" data-original-width="1600" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjSyJtzBK2_IPv1DpJyu0tx038OhO1cKig_yBHbC862A8Rt_QDZn6b1AM7OLB42bh1B1y8PbJSNWshsv3JkiuwCDBNxPlhSuOhjgudhKLZGWsUjcs2b9zYvCQ_RJKmXXQmHfDwhgDVo1lE/s320/xubu.jpg" width="320" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Σι Μπου 虚步 - Ναός Σαολίν το 2011.</td></tr>
</tbody></table>
Στο παρόν άρθρο, θα προσπαθήσουμε να περιγράψουμε τις πέντε βασικές στάσεις του Κουνγκ Φου που αποτελούν το θεμέλιο της κινησιολογίας των φορμών σκιαμαχίας ή αλλιώς Τάο Λου όπως ονομάζονται στις Κινέζικες Πολεμικές Τέχνες.<br />
<br />
Αρχικά να πούμε ότι οι θέσεις - στάσεις στο Κουνγκ Φου είναι πολύ περισσότερες αλλά οι βασικές όπου από αυτές πηγάζουν όλες οι υπόλοιπες είναι οι εξής πέντε:<br />
<br />
Μα Μπου 马步 "Στάση αλόγου", Κουνγκ Μπου 弓步 "Στάση τόξου", Που Μπου 仆步 "Πτώση ή χαμηλή στάση φτερού", Σιε Μπου 歇步 "Στάση στήριξης" και Σι Μπου 虚步 (Xu Bu) "Κενή ή άδεια στάση".<br />
<br />
Πριν περάσουμε στην περιγραφή των στάσεων να ξεκαθαρίσουμε ότι το άρθρο δεν έχει εκπαιδευτικό χαρακτήρα αλλά καθαρά τεχνικά ενημερωτικό. Το καλύτερο που έχει να κάνει κάποιος είναι να βρει έναν έμπειρο δάσκαλο Κουνγκ Φου πριν να αρχίσει οποιαδήποτε είδους εξάσκηση γιατί ή εκμάθηση από άρθρα, βιβλία ή βίντεο εμπεριέχει κινδύνους όπως λάθος κατανόηση, τραυματισμούς κ.α.<br />
<br />
<b>Η θέση αλόγου" Μα Μπου 马步</b><br />
<br />
H στάση <a href="https://xn--mxaqfjhw.gr/article3.aspx" target="_blank">Μα Μπου 马步</a> είναι η πιο σημαντική στάση του <a href="https://xn--mxaqfjhw.gr/source/ji-ben-gong.aspx" target="_blank">Γου Κουνγκ 武功 (Πολεμικό Κουνγκ Φου)</a>. Αν πραγματικά θέλει κάποιος να μάθει καλό Κουνγκ Φου, πρέπει να ασκείται σε αυτή τη στάση τουλάχιστον επί μερικούς μήνες. Κατόπιν μπορεί να αρχίσει την καθ' αυτή εξάσκηση, όπως ακριβώς έκαναν οι μαθητές της παραδοσιακής άσκησης στο παρελθόν. Δεδομένου των συνθηκών, αυτό στις μέρες μας είναι δύσκολο να το αποδεχτεί κανείς αλλά και να το εφαρμόσει, ωστόσο το ελάχιστο που πρέπει να επιμείνει σε αυτή τη βασική θέση είναι δύο βδομάδες και ύστερα να περάσει στις άλλες στάσεις, ρουτίνες ή φόρμες του Κουνγκ Φου.<br />
<br />
<br />
Υπάρχουν λόγοι που είναι τόσο σημαντική αυτή η θέση. Οι στάσεις αποτελούν το θεμέλιο πάνω στο οποίο κτίζεται η κινησιολογία του Γου Κουνγκ (Μαχητικού Κουνγκ Φου) και η στάση Mα Μπου θεωρείται η "μητέρα" όλων των υπολοίπων στάσεων. Η δύναμη και η ικανότητα που προέρχονται απ' αυτήν, θα βοηθήσει να εκτελούνται σωστά και οι άλλες στάσεις. Ενισχύει τη δύναμη των ποδιών, αντικαθιστά την "παλιά" δύναμη των ποδιών με νέα δύναμη με την οποία μπορεί κάποιος, εκτός των άλλων ευεργετημάτων, να αντέχει την έντονη σωματική καταπόνηση, να βαδίζει πολλά χιλιόμετρα χωρίς να νιώθει κούραση, να βελτιώνει το αντοχή του αλλά και πολλά άλλα. Από άποψη φυσιολογίας, ο τετρακέφαλος μυς των ποδιών είναι ο πιο μεγάλος μυς του σώματος, συνεπώς η άσκηση του είναι ότι καλύτερο για το γενικό μεταβολισμό του σώματος. Στην αρχή, όταν η παλιά δύναμη δεν έχει ανανεωθεί και το γαλακτικό οξύ έχει συσσωρευτεί, έχουμε αυτό το ενοχλητικό γνωστό αίσθημα του "πιασίματος". Τα πόδια γίνονται πολύ αδύναμα και ίσως να υπάρχει δυσκολία ακόμη και να ανεβεί κάποιος μια σκάλα. Ωστόσο αυτό δεν είναι ανησυχητικό, είναι μια φυσιολογική διαδικασία και τα πόδια σε λίγο χρόνο θα είναι πολύ πιο δυνατά.<br />
<br />
Η εξάσκηση στο Mα Μπου χαμηλώνει επίσης το κέντρο βάρους από το στήθος, κάτω στο επίπεδο της κοιλιάς σας, δίνοντας ελευθερία στον κορμό και σταθερότητα στη βάση του σώματος, που σημαίνει ισορροπία, τόσο σωματικά όσο και νοητικά. Τέλος σε ενεργειακό επίπεδο, η εξάσκησή του δημιουργεί μια σφαίρα ζωτικής ενέργειας στο υπογάστριο "νταν-τιεν" (ελιξίριο πεδίο). Στις Κινεζικές Πολεμικές Τέχνες μόνο όταν κάποιος διαθέτει επαρκή ζωτική ενέργεια στο "νταν-τιεν" μπορεί να ασκηθεί αποτελεσματικά στην εσωτερική δύναμη, επειδή το ταν-τιέν ουσιαστικά είναι η πηγή από την οποία αναβλύζει η εσωτερική δύναμη.<br />
<br />
Τρόπος εκτέλεσης: Ανοίγουμε τα πόδια σε ένα άνοιγμα περίπου των τριών και μισού των πελμάτων μας (μήκος του πέλματος από δάχτυλα έως πτέρνα Χ3 + μισό ακόμα).<br />
Τα τοποθετούμε παράλληλα το ένα απέναντι στο άλλο και τα πιάνουμε με τα δυο χέρια ώστε να μη φεύγουν δεξιά αριστερά τα πέλματα. Στη συνέχεια λυγίζουμε τα γόνατα και τα σπρώχνουμε προς τα έξω με τους αγκώνες ώστε το γόνατο να έρθει κάθετα πάνω από το πέλμα. Στην συνέχεια αφήνουμε τα πέλματα και εντείνουμε τα χέρια με τις γροθιές ευθεία και ισιώνουμε όσο μπορούμε την πλάτη με τους μηρούς να είναι ορθή γωνία σε σχέση με τις κνήμες ή αλλιώς εντελώς οριζόντιοι με το έδαφος. Σε ένα δεύτερο επίπεδο ενώνουμε τις παλάμες στο στήθος και μένουμε ήρεμοι για ένα λεπτό, σταδιακά μέσα σε 2-4 εβδομάδες αυξάνουμε ώστε να φτάσουμε μένουμε ακίνητοι για 2-3 λεπτά. Ένας ικανός μαθητής Κουνγκ Φου πρέπει να μπορεί να φτάνει τα 5 λεπτά καθίσματος καθημερινά.<br />
<br />
Σημεία προσοχής: Το σώμα πρέπει να είναι ίσιο και οι μηροί παράλληλοι προς το έδαφος. Επίσης τα πέλματα πρέπει να διατηρούνται παράλληλα και τα γόνατα συνεχώς να σπρώχνονται προς τα έξω. Παρόλο που μπορεί να προκληθεί κάποια ένταση από τη στάση, το σώμα και ο νου πρέπει να είναι σε κατάσταση ηρεμίας. Ο νου εστιάζεται στο υπογάστριο. Τα μάτια να είναι ανοιχτά ή κλειστά. Οι περισσότεροι άνθρωποι δεν αντέχουν σε αυτή τη στάση ούτε ένα λεπτό αλλά με την πάροδο της εξάσκησης ο χρόνος αντοχής αυξάνεται σταδιακά.<br />
<br />
Συχνά λάθη: Πρέπει να προσέξετε να μην σηκώνετε το σώμα σας όταν κουράζεστε, κάτι που αναπόφευκτα όλοι οι αρχάριοι το κάνουν χωρίς να το αντιλαμβάνονται. Το σώμα επίσης δεν πρέπει να γέρνει μπροστά ή πίσω και να "κρατιέται" η αναπνοή.<br />
<br />
<b>Η θέση "Τόξο" Κουνγκ Μπου 弓步</b><br />
<br />
Τρόπος εκτέλεσης: Στεκόμαστε σε όρθια θέση με τα πόδια κλειστά και στρίβουμε το ένα πέλμα με τις φτέρνες ενωμένες 45 μοίρες προς τα έξω. Στη συνέχεια με το άλλο πόδι κάνουμε ένα μεγάλο βήμα τόσο όσο να μην σηκώσουμε την πίσω πτέρνα και η κνήμη του ποδιού που έκανε το βήμα να έρθει κάθετη στο έδαφος, επίσης το γόνατο αυτού του ποδιού να μην ξεπεράσει τα δάκτυλα του πέλματος του κατά το λύγισμα. Τα χέρια σχηματίζουν γροθιές και είναι στο ύψος της λεκάνης με τους αγκώνες να τραβιούνται πίσω. Η στάση αυτή μας βοηθά να χρησιμοποιούμε όλο το σώμα μας στην κίνηση που κάνουμε και η γροθιά ή η παλάμη να χτυπά με την δύναμη όλου του μυοσκελετικού μας συστήματος και όχι μόνο με το χέρι. Μπορούμε να τεστάρουμε την στάση μας σπρώχνοντας ένα τοίχο με το αντίθετο χέρι από το πόδι που έχουμε μπροστά εκτελώντας ουσιαστικά μια ισομετρική πίεση με την παλάμη. Αν νιώθουμε η πίεση να φτάνει μέχρι το πίσω πόδι που είναι τεντωμένο, τότε σημαίνει ότι χρησιμοποιούμε όλο μας το σώμα σωστά και η δύναμή μας προέρχεται χαμηλά από τη γη.<br />
<br />
Σημεία προσοχής: Ο κορμός σας πρέπει να είναι ίσιος και ο μηρός του ποδιού που κάνει το βήμα, παράλληλος προς το έδαφος. Επίσης διατηρήστε την καμάρα του πέλματος του μπροστινού ποδιού στον αέρα ενώ η εξωτερική πλευρά του πέλματος και τα δάχτυλα πρέπει να πατούν δυνατά στη γη.<br />
<br />
Συχνά λάθη: Προσοχή να μην σηκώνετε η πίσω φτέρνα και η λεκάνη να φεύγει μπροστά ή πίσω, η αναπνοή επίσης να μην "δεσμεύεται".<br />
<br />
<b>Η θέση "Καθίσματος" Σιέ Που 歇步</b><br />
<br />
Τρόπος εκτέλεσης: Καθόμαστε σε όρθια θέση με πέλματα παράλληλα. Στη συνέχεια πηγαίνουμε το ένα πόδι πίσω από το άλλο σε απόσταση περίπου όσο ένα πέλμα. Καθόμαστε σιγά σιγά ώστε το γόνατο του πίσω ποδιού να σφηνώσει πάνω από τη γάμπα του μπροστινού. Η φτέρνα του ποδιού που βρίσκεται πίσω είναι στον αέρα ενώ το μετατάρσιο (το μέρος του πέλματος που βρίσκονται τα δάχτυλα) "σπάει" και εφαρμόζει στο έδαφος. Το μπροστά πόδι πατάει κανονικά. Ουσιαστικά η στάση είναι ένα καθιστό σταυροπόδι.<br />
Το άνω μέρος του σώματος παραμένει κατακόρυφο και η πλάτη μένει ίσια. Το κεφάλι μένει ψηλά και κοιτάζουμε ευθεία μπροστά. Βάζουμε τις γροθιές στα ισχία και οι αγκώνες να τραβιούνται πίσω. Οι ώμοι παραμένουν χαμηλοί. Επαναλαμβάνουμε το ίδιο και στο άλλο πόδι.<br />
<br />
Σημεία προσοχής: Το γόνατο του πίσω ποδιού πρέπει να εφάπτει στη γάμπα το μπροστινού και το κάθισμα να μην είναι τελείως κάτω ώστε η λεκάνη να μην ακουμπάει στη φτέρνα, για μπορούμε να σηκωθούμε άνετα και γρήγορα.<br />
<br />
Συχνά λάθη: Προσέχουμε να μην σηκώνουμε το μπροστινό πέλμα κατά το κατέβασμα. Επίσης το πόδι που είναι πίσω αν είναι πιο μέσα από την ευθεία, δημιουργεί ανισορροπία στο κάθισμα. Δεν πρέπει να γέρνουμε μπροστά ή πίσω και βέβαια δεν πρέπει να σφιγγόμαστε.<br />
<br />
<b>Η χαμηλή στάση "φτερού" Που Μπου 仆步</b><br />
<br />
Τρόπος εκτέλεσης: Καθίστε σε όρθια θέση με πέλματα παράλληλα. Ανοίξτε το ένα πόδι στο πλάι σε απόσταση τόση ώστε όταν λυγίσουμε και καθίσουμε στο ένα, το γόνατο να βρίσκεται πάνω από το πέλμα, χωρίς όμως να σηκώσουμε τη φτέρνα σε κανένα από τα δύο. Τα χέρια υποστηρίζουν το χαμήλωμα στο ένα πόδι βάζοντάς τα στο κέντρο, ανάμεσα στα πόδια. Στη συνέχεια αν μπορούμε να φτάσουμε χαμηλά χωρίς να σηκώσουμε πέλματα τότε μπορούμε να αφήσουμε το έδαφος και να πιάσουμε τα πέλματα με το κάθε χέρι στο αντίστοιχο πέλμα. Έτσι το ένα πόδι μένει τεντωμένο και το άλλο λυγισμένο. Εναλλάσσουμε από το ένα πόδι στο άλλο. Αυτή η στάση ειδικεύεται στην διάταση των προαγωγών αλλά αν εκτελείται σωστά δουλεύει και τον τετρακέφαλο του άλλου ποδιού. Αν μπορούμε να σηκωθούμε από τη στάση χωρίς να βάλουμε χέρια στο έδαφος σημαίνει ότι την εκτελούμε σωστά.<br />
<br />
Σημεία προσοχής: Όταν πιάσουμε το πέλμα, στο χέρι του λυγισμένου ποδιού πρέπει να είναι στο εσωτερικό του ποδιού και όχι απέξω.<br />
<br />
Συχνά λάθη: Αν σηκωθεί η φτέρνα δεν βοηθάει την ισορροπία και επιβαρύνεται το γόνατο. επίσης αν δεν είναι καλά τεντωμένο το άλλο πόδι δεν θα έχουμε σωστή τοποθέτηση για να σηκωθούμε γρήγορα.<br />
<br />
<b>Η "Κενή ή άδεια στάση" Σι Μπου 虚步</b><br />
<br />
Τρόπος εκτέλεσης: Στεκόμαστε σε όρθια θέση με τα πόδια κλειστά και στρίβουμε το ένα πέλμα με τις φτέρνες ενωμένες 45 μοίρες προς τα έξω. Καθόμαστε στο πόδι που στρέψαμε προς τα έξω και βγάζουμε το άλλο με τη μύτη του πέλματος μπροστά χωρίς να ρίξουμε βάρος όμως στο πόδι. Σηκώνουμε τα χέρια σταυρωτά μπροστά για να βοηθήσουμε την ισορροπία.<br />
<br />
Σημεία προσοχής: Η απόσταση από το ένα γόνατο στο άλλο να μην υπερβαίνει μια γροθιά.<br />
<br />
Συχνά λάθη: Ο κορμός του σώματος να είναι ίσιος όταν καθόμαστε και να μην γέρνουμε μπροστά ή πίσω.<br />
<br />
Για τις ανάγκες της κατανόησης των 5 βασικών στάσεων που προαναφέραμε, τα τελευταία χρόνια έχει δημιουργηθεί μια φόρμα γνωστή ως <a href="https://www.shaolin.com.gr/wubuquan.aspx" target="_blank">"Γροθιά των 5 στάσεων ( Γου Μπου Τσουάν 五步拳)</a>, που διδάσκεται ευρέως ως βασική φόρμα για να ξεκινήσει κάποιος το Κουνκ Φου. Τα οφέλη της μορφής αυτής είναι απέραντα. Μέσα σε αυτήν την πολύ μικρή σειρά, είναι οι πέντε ουσιαστικές στάσεις που βρίσκονται σχεδόν σε κάθε μορφή Γου Κουνγκ.<br />
<br />
Με την μορφή Γου Μπου Τσουάν τελειοποιούνται οι τεχνικές κάθε στάσης που έχει, αλλά συγχρόνως συνδέονται με τις μεταβάσεις, που επιτρέπουν την μίμηση των μετακινήσεων μιας ακολουθίας μάχης. Δεν είναι αρκετό να καταλάβει κάποιος μόνο τις μετακινήσεις της μορφής, αλλά πρέπει να κατέχει τις θέσεις και πώς εκτελούνται για να καταστήσουν τη μορφή Γου Μπου Τσουάν επιτυχές.<br />
<br />
Η Γου Μπου Τσουάν διδάσκεται με δύο διαφορετικές μετακινήσεις αρχής. Η μία είναι με ένα άνοιγμα σε "Στάση αλόγου" και η άλλη με μια μετακίνηση σε "Πτώση ή χαμηλότερη στάση φτερού". Εξαρτάται από την εμπειρία των σπουδαστών.<br />
<br />
Η μορφή Γου Μπου Τσουάν σήμερα περιλαμβάνεται σε πολλά συστήματα του Κουνγκ Φου σε όλη την Κίνα.<br />
<br />
Παναγόπουλος Χρήστος (Γιάν Σαν)<br />
<a href="https://xn--mxaqfjhw.gr/" target="_blank">Δάσκαλος Παραδοσιακού Σαολίν Κουνγκ Φου, Τάι Τσι και Τσι Κουνγκ στην Κόρινθο</a><br />
<br />
<i>Το παρόν άρθρο συντάχτηκε για λογαριασμό του Πανελλήνιου Οδηγού Πολεμικών Τεχνών και είναι αναδημοσίευση.</i></div>
Χρήστος Παναγόπουλος (Γιάν Σαν)http://www.blogger.com/profile/09971007545217014816noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3953525595759066748.post-3917555356228471012017-05-18T19:49:00.001+03:002017-05-18T21:02:52.478+03:00"Συνειδητοποίηση"<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
Τα κινεζικά όπως και τα ελληνικά είναι μια γλώσσα βαθιά ετυμολογική και πίσω από κάθε λέξη - ιδεόγραμμα αναπαρίστανται εκτός από έννοιες, μύθοι, ιστορίες και μια φιλοσοφία που χαρακτηρίζει τον ανατολικό τρόπο σκέψης.
<br />
<div class="separator">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; ">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhLdPbPWVxIZrKzTnhAyM_0IO2xUtNOg_eSmTMCSY-Cayou0KNeyoRT9wTWfsvbA52cWjitpHV6k3YrB4ZD-H5oG2IHksB4jt5E9WHcd_HfT40MDDcpWmJzyGy7dRDbOHb2wOJQsToo6g8/s1600/8288336_143546115000_2.jpg"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhLdPbPWVxIZrKzTnhAyM_0IO2xUtNOg_eSmTMCSY-Cayou0KNeyoRT9wTWfsvbA52cWjitpHV6k3YrB4ZD-H5oG2IHksB4jt5E9WHcd_HfT40MDDcpWmJzyGy7dRDbOHb2wOJQsToo6g8/s640/8288336_143546115000_2.jpg" title="''Συνειδητοποίηση'' 悟 (wù)" width="100%" /></a></div>
<br />
Σε μια κινέζικη έκφραση που αξίζει να δοθεί σημασία για το εύρος του νοήματός της και την ουσία που κρύβει, είναι το "Ου" 悟 (wù) που αν και μοιάζει στο "Ου" 武 (wǔ) που σημαίνει "πολεμικές τέχνες", το νόημα και το ιδεόγραμμα αναφέρεται σε κάτι εντελώς ξεχωριστό.<br />
<br />
Τους αρχαίους καιρούς, η ανατολική φιλοσοφία περιέγραφε τη ζωή σαν ένα όνειρο. Οι βουδιστικές διδασκαλίες θεωρούν ότι μόνο όποιος καλλιεργεί τον εαυτό του είναι δυνατόν να ξυπνήσει από αυτό το όνειρο. Αυτό το "ξύπνημα" ονομάζεται "Ου" 悟 (wù), το οποίο σημαίνει αφύπνιση με την ευρύτερη έννοια της "φώτισης", της "συνειδητοποίησης".<br />
<br />
Το σχετικό ιδεόγραμμα αποτελείται από δύο μέρη, το Σιν 忄(Xin) που σημαίνει "καρδιά" και το Γουό 吾 (wú) που είναι "ο εαυτός". Το "Ου" 悟 λοιπόν σημαίνει να χρησιμοποιήσουμε την καρδιά μας για να κατανοήσουμε την πραγματική φύση του εαυτού μας και όλων των πραγμάτων γύρω μας. Το να ξυπνήσει κάποιος από ένα όνειρο επίσης ονομάζεται Ου, αλλά ο χαρακτήρας κι αυτός διαφέρει 寤(wù).<br />
<br />
Το Ου 悟 με την έννοια της συνειδητοποίησης παίζει ένα σημαντικό ρόλο στην αρχαία κινεζική μυθολογία του βασιλιά Πιθήκου στο ταξίδι του προς τη δύση, σε ένα από τα τέσσερα μεγαλύτερα κλασικά κείμενα της λογοτεχνίας της Κίνας και αγαπημένο θέμα κινεζικών ταινιών φαντασίας. Στο ταξίδι, ο βασιλιάς Πίθηκος και οι φίλοι του βρίσκουν αμέτρητους δαίμονες με μάσκες. Αλλά από την στιγμή που καλλιεργούν την φύση τους, χάρη στο "Ου" μπορούν να δουν καθαρά όλα αυτά τα κακά πνεύματα και να αποφύγουν πολλές επιπλοκές.<br />
<br />
Ο συμβολισμός αλληγορικός αλλά πολύ ευφυείς και αντιπροσωπευτικός αναφέρεται στον ανθρώπινο νου (βασιλιάς Πίθηκος) όπου σε αντίθεση με τα άλλα έμβια όντα έχει συνείδηση του ύπαρξής του. Αυτό αν και τον κάνει ξεχωριστό στο ζωικό βασίλειο από τα υπόλοιπα είδη, ταυτόχρονα το προτέρημα του, δημιουργεί μια ψυχολογική "παρενέργεια" που δεν είναι άλλη από την ψεύτικη αίσθηση του "εγώ".<br />
<br />
Ο νους καλείται να ξεμπλέξει με τους δαίμονες που "γεννάει" η ματαιόδοξη αίσθηση της ατομικότητας που νιώθει ότι είναι άτρωτη, ανεξάρτητη και ξεχωριστή από το περιβάλλον που ζει και αναπνέει. Οι ψεύτικες μάσκες που φοράει ανάλογα της ανάγκες του ο εγωικός τρόπος σκέψης και δράσης, καλούνται να πέσουν μέσω της επίγνωσης της αληθινής μας φύσης, η οποία είναι αναπόσπαστο κομμάτι ενός ευρύτερου οργανισμού αλληλένδετου και αυθύπαρκτου που η "νοημοσύνη" που τον δημιουργεί είναι πολύ πιο πέρα από το μικρό και εφήμερο μικρόκοσμό αυτής της αντίληψης.<br />
<br />
Αυτό το σκοπό έχει κάθε τέχνη που καλλιεργεί την ανθρώπινη ύπαρξη. Κάθε ενασχόλησή που προάγει την έκφραση της ψυχής είναι θεμιτή και σεβαστή γιατί μας σπάει το κέλυφος του στερεοποιημένου "εγώ" και μας ελευθερώνει. Ακόμα πιο πολύ, τέχνες που έχουν να κάνουν με το σώμα μας ως έκφραση του πνεύματος και είναι βγαλμένες από παραδόσεις με ιστορία.<br />
<br />
Οι πολεμικές τέχνες πριν προάγουν ένα δυνατό και μαχητικό σώμα πρωτίστως έχουν υποχρέωση να καλλιεργήσουν τον χαρακτήρα του ασκούμενου αλλιώς θα κατέληγαν επικίνδυνα όπλα σε λάθος χέρια. Η σωματική άσκηση εδώ δεν είναι μόνο μέσο αύξησης της φυσικής δύναμης αλλά μέσο να σμιλευτεί ένα ισχυρό πνεύμα με απελευθερωμένο νου. <br />
<br />
Αυτός είναι στόχος σε όλες τις παραδοσιακές πολεμικές τέχνες μιας και μέσα από τη συνεχή εξάσκηση για την επίτευξη μιας δεξιότητας, αν μη τι άλλο ο ασκούμενος οδηγείται, σε ένα μονοπάτι αυτο-επίγνωσης, συνειδητότητας και ειλικρίνειας, ιδίως με τον εαυτό του. Το να κερδηθεί ή να χαθεί μια μάχη είναι δευτερεύων και πολλές φορές ανασταλτικό να απασχολεί κάποιον ακόμα και την ώρα που μάχεται. Αυτό που μετράει είναι να έχει το πνεύμα του καθαρό ώστε να εκφράσει το σώμα του τη μέγιστη δυνατή ισχύ απρόσκοπτα και ολοκληρωτικά.<br />
<br />
Συνεπώς, οι πολεμικές τέχνες μπορούν να λειτουργούν παράλληλα ως ένα μονοπάτι βαθύτερης συνειδητοποίησης ανάμεσα στα άλλα, εξίσου σεβαστά μονοπάτια και να μην μείνουν απλά στις γροθιές και τα λακτίσματα. Αντίθετα να συμβάλουν ως ένα μέσο διαμόρφωσης και καλλιέργειας της ανθρώπινης ύπαρξης και κατ' επέκταση της συν-ύπαρξης.<br />
<br />
Χρήστος Παναγόπουλος (Γιάν Σαν)<br />
<br />
Το άρθρο δημοσιεύτηκε στον Πανελλήνιο Οδηγό Πολεμικών Τεχνών τον Μάιο του 2017<br />
<br />
<br />
<br /></div>
Χρήστος Παναγόπουλος (Γιάν Σαν)http://www.blogger.com/profile/09971007545217014816noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3953525595759066748.post-44384233184895060052016-09-07T20:44:00.003+03:002020-10-14T16:36:39.679+03:00Ταξιδεύοντας στην Κίνα...<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
Με αφορμή το πέρασμα μιας δεκαετίας εκπαιδευτικών ταξιδιών στην Κίνα αποφάσισα να συντάξω ένα άρθρο για τον Πανελλήνιο Οδηγό Πολεμικών Τεχνών με γνώμονα την κατάθεση μιας προσωπικής εμπειρίας που μπορεί να φανεί χρήσιμη για όποιον ψάχνει ερευνά και ενδεχομένως αναρωτιέται τι θα σήμαινε κάποιος να ταξιδέψει στην πηγή της τέχνης που αγαπά και εργάζεται πάνω σε αυτή. Ταυτόχρονα παραθέτω και την προσωπική μου αποτίμηση για τα μέρη που επισκέπτομαι, διαμένω και διδάσκομαι αυτά τα χρόνια που ταξιδεύω στην Κίνα.<br />
<br />
Αρχικά θα έλεγα ότι για έναν αρχάριο ένα τέτοιο ταξίδι ίσως είναι πολυτέλεια και ίσως να γίνεται απλά από περιέργεια με αποτέλεσμα να καταλήξει περισσότερο "τουριστικό". Ωστόσο είναι τελείως διαφορετικό για ένα προχωρημένο μαθητή που έχει εμπεδώσει τα βασικά, έχει μάθει κάποιο σημαντικό κομμάτι ύλης της σχολής του και θέλει να πάει πιο μακριά την τέχνη του. Όσο αφορά έναν ήδη δάσκαλο βέβαια το να κάνει κάποια στιγμή ένα τέτοιο ταξίδι, δείχνει σεβασμό στην τέχνη που διδάσκει και αποπνέει ιδιαίτερη υπευθυνότητα χωρίς να θέλω να θίξω κάποιον που δεν δύναται να το κάνει για διάφορους προσωπικούς λόγους.<br />
<br />
Η επαφή με τον τόπο που γεννήθηκε μια πολεμική τέχνη είναι χρέος ενός αληθινού ασκούμενου κυρίως αν πρόκειται για κάποιο παραδοσιακό σύστημα όπως είναι το Κουνγκ Φου ή το Τάι Τσι. Σήμερα που τα εισιτήρια των μεταφορικών μέσων είναι ιδιαίτερα προσιτά και ο χρόνος μετάβασης από το ένα μέρος της γης σε ένα άλλο έχει μειωθεί ιδιαίτερα, αξίζει κάποιος να πάει να "αγγίξει", να "δει" και να "ακούσει" από κοντά δασκάλους - αυθεντίες του είδους της τέχνης που έχει αφοσιωθεί.<br />
<br />
Σε αυτό το σημείο ίσως πρέπει να τονιστεί αν και είναι αυτονόητο ότι κάτι τέτοιο πρέπει να γίνεται με την καθοδήγηση κάποιου που έχει ήδη πάει (προφανώς ο δάσκαλος του μαθητή ή κάποιος έμπειρος φίλος), μιας και αυτός γνωρίζει όχι μόνο τα μονοπάτια που οδηγούν σε μέρη και ανθρώπους που αξίζει τον κόπο και το κόστος αλλά και τους κίνδυνους που εγκυμονούν σε μέρη όπως την ενδοχώρα της Κίνας (εκτός αν πάει όπως είπαμε για τουρισμό ή έχει όρεξη για "περιπέτειες").<br />
<br />
Ένας συνήθεις κίνδυνος αν πάει κάποιος εντελώς μόνος και δεν ξέρει ακριβώς τι πρέπει να μάθει είναι να χάσει αρκετό χρόνο προσπαθώντας να διδαχτεί πράγματα που δεν του αναλογούν. Επιπλέον αν δεν έχει τις κατάλληλες συστάσεις ώστε να τον πάρουν σοβαρά αυτοί που θα τον διδάξουν εκτός από το χρόνο, θα χάσει και τα λεφτά του… <br />
<br />
Δυστυχώς τα πράγματα δεν είναι τόσο ρομαντικά όπως τις ταινίες και το να προσεγγίσει κάποιος έναν δάσκαλο συνήθως στην αρχή, ίσως να πρέπει να ξοδέψει κάτι παραπάνω για να έχει μια σωστή μεταχείριση και επιπλέον είναι ενδεδειγμένο να έχει μια σύσταση από κάποιον τρίτον. (Όσο αφορά την Κίνα αυτό μάλιστα απαιτείται και πρακτικά ώστε να του χορηγηθεί βίζα).<br />
<br />
Αν ξεπεράσουμε λοιπόν τα πεζά και βρεθεί κάποιος σε ένα ιδανικό περιβάλλον, δηλαδή σε μια σωστή σχολή με την κατάλληλη ύλη για τον συγκεκριμένο ασκούμενο και με έναν καλό δάσκαλο ή εκπαιδευτή, τότε μπορούμε να μιλήσουμε για τα ενδεχόμενα οφέλη τα οποία είναι πολλαπλά.<br />
<br />
Εκτός από το πλεονέκτημα της "άμεσης εμπειρίας" που έχει κάποιος βλέποντας από κοντά, σώμα με σώμα, μυαλό με μυαλό και καρδιά με καρδιά έναν δάσκαλο της τέχνης που ασκεί, έχει επιπλέον ένα μεγάλο σύμμαχο - τον χρόνο - που είναι αποκλειστικά αφιερωμένος για να ασκήσει την τέχνη που αγαπά.<br />
<br />
Όταν κάποιος ζήσει για ένα διάστημα σε ένα περιβάλλον που οι μαθητές ασκούνται στο μεγαλύτερο μέρος της ημέρας και για πολλά χρόνια, δεν μπορεί παρά να "περάσει στο πετσί του" το πάθος, η δύναμη και η δεξιότητα που μπορεί να φτάσει η τέχνη.<br />
<br />
Λαμβάνει πραγματικά μια "γεύση" της πραγματικής δουλειάς που πρέπει να γίνει στο σώμα για να μετασχηματιστεί και να χτιστεί μέσα του το "Τσι" (βιοενέργεια) να αναπτυχθεί η "ικανότητα" που χρειάζεται για να αποδώσει τέλεια μια φόρμα ή μια τεχνική μάχης.<br />
<br />
Στην δεκαετή προσωπική μου αναζήτηση, πάντα με βάση το Κουνγκ Φου και την εκπαίδευσή μου στην γενέτηρά του, την Κίνα, θέλω απλά να καταθέσω την εμπειρία μου για τρία εξαίρετα μέρη που αντιπροσωπεύουν και τρία αντίστοιχα διαφορετικά αλλά μοναδικά για μένα στυλ εξάσκησης των κινεζικών πολεμικών τεχνών και αξίζουν τον κόπο και τον χρόνο να τα επισκεφθεί κάποιος για να διδαχτεί.<br />
<br />
Πρώτα πρώτα τον ίδιο τον ναό Σαολίν, όπου λόγο του ιστορικού του υπόβαθρου οι δάσκαλοι που βρίσκονται σε αυτόν είναι υψηλού επιπέδου με συνέπεια ό,τι μαθαίνει κάποιος εκεί πραγματικά είναι έγκυρο και καταγεγραμμένο από ιστορικούς δασκάλους.<br />
<br />
Μια ακαδημία παραδοσιακού Σαολίν (λίγο πιο έξω από το ναό Σαολίν), που διατηρεί πατροπαράδοτα ένα άγνωστο αλλά πολύ ιδιαίτερο στυλ Σαολίν Κουνγκ Φου το "Σιν Γι Πα" της ένωσης της καρδιάς και του μυαλού.<br />
<br />
Και τέλος το ίδιο το χωριό του Τάι Τσι, Τσεν Τζιά Γκου που αναμφισβήτητα, εκεί ασκείται με τον καλύτερο τρόπο το παγκοσμίως γνωστό Τάι Τσι.<br />
<br />
Το Κουνγκ Φου του ναού Σαολίν σαν σύστημα αν και έχει δανειστεί κάποια μοντέρνα στοιχεία δεν μπορεί παρά να διατηρεί ότι πιο παραδοσιακό και έντεχνο στο χώρο του Κουνγκ Φου και ενδείκνυται για παιδικές εφηβικές και νεανικές ηλικίες. <br />
<br />
Από την άλλη, η μέθοδος "Σιν Γι Πά" που συνδυάζει το πνεύμα του "Ζεν" ή "Τσαν" όπως λέγετε στην κινεζική, το "Γου", την πολεμική τέχνη και το "Γι" την παραδοσιακή ιατρική, έρχεται από μια άλλη εποχή… Η μέθοδος αυτή πραγματικά είναι φτιαγμένη και φιλική όχι μόνο για την ενδυνάμωση του σώματος (μιας και είναι πολεμική τέχνη), αλλά και λόγω ότι επιδρά ιδιαίτερα ευεργετικά στην ψυχή (μέσω του Τσαν). Τέλος δεδομένου ότι ενσωματώνει την αρχαία τέχνη του "Τσι Κουνγκ" - της καλλιέργειας της βιοενέργειας, δεν μπορεί να κάνει παρά καλό στην υγεία, ιδιαίτερα των ενηλίκων μιας και οι περισσότεροι αντιμετωπίζουν χρόνια προβλήματα και η ψυχολογία τους είναι κλονισμένη λόγω των γνωστών δυσχερειών και του άγχους της καθημερινότητας.<br />
<br />
Τέλος το Τάι Τσι, ως η επιτομή της τεχνικής, της αρμονίας και της εσωτερικής δύναμης, είναι ένα ολόκληρο κεφάλαιο ζωής για την εμβάθυνση και την άσκησή του σε κάθε ηλικία.<br />
<br />
Εστιαζόμενος σε αυτά τα τρία συστήματα και εκπαιδευόμενος κάθε χρόνο στα αντίστοιχα μέρη πραγματικά αισθάνομαι και νιώθω ότι μπορώ να προσφέρω το μέγιστο δυνατό στους ανθρώπους που ενδιαφέρονται να μάθουν κάτι από μένα, βελτιώνοντας το επίπεδο της δύναμης, της υγείας και της προσωπικότητας τους, προετοιμάζοντας τους ταυτόχρονα να δεχτούν μια ανώτερη γνώση όταν θα έχουν την ευκαιρία να επισκεφτούν οι ίδιοι τους "ιερούς" αυτούς τόπους που ανθούν οι συγκεκριμένες τέχνες.<br />
<br />
Ένα επετειακό μικρό αφιέρωμα για το υλικό που έχω αποκομίσει όλα αυτά τα χρόνια που ταξιδεύω στην πηγή τόσο του αυθεντικού Σαολίν Κουνγκ Φου όσο και του Τάι Τσι ως μικρού ένα μήκους ντοκιμαντέρ αυτόνομης παραγωγής με μια DSLR κάμερα, ένα φτηνό τρίποδο και μια μαθήτρια με εμπειρία δημοσιογραφίας (Έφη Ροκανά, σε ευχαριστώ) σε χρέη πολύτιμου βοηθού, είναι παρακάτω.</div><div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><br /><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><iframe allowfullscreen="" class="BLOG_video_class" height="311" src="https://www.youtube.com/embed/P_k1LbxPbzs" width="477" youtube-src-id="P_k1LbxPbzs"></iframe></div><br />
Χρήστος Παναγόπουλος (Γιάν Σαν)http://www.blogger.com/profile/09971007545217014816noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3953525595759066748.post-13388254335694767092016-06-30T12:38:00.001+03:002016-06-30T12:38:25.215+03:00Μάθημα ή προπόνηση...;<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://3.bp.blogspot.com/-56JHnAC8q-Q/VUs2WQbdbJI/AAAAAAAAGYI/ShoIY4QReeg5J4aupspnXzV3mZNwSoAZgCKgB/s1600/DSC_0360.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" height="213" src="https://3.bp.blogspot.com/-56JHnAC8q-Q/VUs2WQbdbJI/AAAAAAAAGYI/ShoIY4QReeg5J4aupspnXzV3mZNwSoAZgCKgB/s320/DSC_0360.jpg" width="320" /></a></div>
Αν και πολλοί μαθητές λέγοντας την έκφραση "πάω για μάθημα" ή "πάω προπόνηση" εννοούν το ίδιο σε ένα πρακτικό επίπεδο αυτές οι δυο έννοιες αναφέρονται σε δυο διαφορετικά πράγματα.<br />
<br />
Προπονούμαι σημαίνει καταβάλω μόχθο και κόπο (καταπόνηση) για την επίτευξη ενός αποτελέσματος στο μέλλον, παράδειγμα η ετοιμασία για έναν αγώνα με την επιδίωξη της κατάκτησης ενός τίτλου. Αυτό είναι είναι προ-πόνηση και αναφέρεται κυρίως σε ένα άθλημα.<br />
<br />
Η έννοια του μαθήματος όπως ορίζεται από τις "παραδοσιακές" πολεμικές τέχνες είναι κάτι το εντελώς διαφορετικό. Αναφέρεται σε μια δραστηριότητα με αρχή και τέλος που σκοπό έχει να διδάξει τον μαθητή, που ενδεχόμενος να χρειάζεται και περαιτέρω εξάσκηση, ωστόσο για το επίπεδο ικανότητας και κατανόησης της εκάστοτε στιγμής είναι ό,τι ουσιαστικότερο μπορεί να προσλάβει ο μαθητής. Έτσι λειτουργούν τα "παραδοσιακά συστήματα".<br />
<br />
Σε ένα τέτοιο σύστημα που δεν σκοπεύει στην κατάκτηση ενός τίτλου, ζώνης ή άλλης αξιολόγησης πάντα πρέπει να μιλάμε για "μάθημα". Η ικανότητα χτίζεται με αυτοτελή ολοκληρωμένα μαθήματα καθώς λαμβάνεται μια νέα γνώση ή γίνεται εμβάθυνση σε μια παλαιότερη που ακόμα και αν ο μαθητής δεν συνέχιζε τα μαθήματα, θα την κράταγε για πάντα μέσα του…<br />
<br />
Ένα μάθημα "παραδοσιακών" πολεμικών τεχνών πραγματικά οφείλει να είναι η "αρχή και το τέλος", πρέπει να τα έχει όλα. Σωστό ζέσταμα, χωρίς βιασύνες επιμελή προετοιμασία των μυικών ομάδων καλό πέρασμα βασικών στάσεων λακτισμάτων, χτυπημάτων ανάλογα το σύστημα, ανακεφαλαίωση περασμένης γνώσης (φόρμες, ρουτίνες κ.α), νέα ύλη ή διευκρινήσεις στην παλιά και τελικά εφαρμογή και γνώση του ζητουμένου της κίνησης.<br />
<br />
Ένας μεγάλος δάσκαλος Σαολίν αναφέρει ότι "το Κουνγκ Φου ξεκινά με τα βασικά και τελειώνει στα βασικά" αναφερόμενος στην ουσία της σωστής κατάρτισης και ανάπτυξης της "βάσης" σαν θεμέλιο της υπόλοιπης εξάσκησης. Παράδειγμα όσο περίπλοκη και επιδέξια φόρμα να εκτελέσει κάποιος, στο τέλος θα κριθεί κατά πόσο είναι "καθαρές" οι κινήσεις και "σταθερές" οι βάσεις του.<br />
<br />
Ένα "μάθημα" πρέπει να είναι αυτοτελές - αυθύπαρκτο και πλήρες σαν να ήταν το τελευταίο καθώς ο μαθητής θα μπορούσε να κλιθεί ανά πάσα στιγμή να εφαρμόσει μια τεχνική στο δρόμο, ή απλά να αξιοποιήσει αυτό που ξέρει στην καθημερινότητά του, στην δουλειά του κλπ (ταχύτητα, αντανακλαστικά, στάση του σώματος κ.α.).<br />
<br />
Ένα μάθημα δεν πρέπει να έχει το άγχος του "αύριο". Παράδειγμα δεν πρέπει να αγωνιά κάποιος και να προσμένει κάποιο εξωτικό μυστικό που θα του αποκαλυφθεί μετά από συγκεκριμένα χρόνια γιατί τώρα δεν είναι ακόμα "έτοιμος". Σε ένα μάθημα όλα πρέπει να είναι στο φως. Η γνώση πρέπει να δίνεται ολοκληρωμένη χωρίς κρυφά χαρτιά μιας και η ικανότητα του πως μαθαίνει πραγματικά ο εγκέφαλος ακόμα τελεί υπό έρευνα…<br />
<br />
Πολλές φορές ενώ ο δάσκαλος μοχθεί να διδάξει κάτι και ο μαθητής φαίνεται να μην το καταλαβαίνει, ωστόσο μπορεί να γυρίσει από την άλλη και ο μαθητής να το κάνει. Οι παρεμβολές είναι πολλές, αμηχανία απέναντι στον δάσκαλο, κούραση, διάσπαση προσοχής του μαθητή και πολλά άλλα… Επιπλέον η έμπνευση δεν έχει ώρα ούτε συνταγή για να έλθει.<br />
<br />
"Ό,τι δεν ξέρουμε, είναι αυτό που ξέρουμε καλύτερα" λέει ένα παλιό κινέζικο ρητό και πραγματικά πρέπει να εμπιστευόμαστε τις βαθύτερες ικανότητες μας. Η γνώση δεν πρέπει απαραίτητα να λαμβάνεται "γραμμικά", η μια μετά την άλλη, ίσως υπάρχει και ένας τρόπος να μεταδοθεί "άμεσα" και ολοκληρωμένα στο μαθητή.<br />
<br />
Στην παράδοση του Σαολίν λέγεται από "καρδιά σε καρδιά" και από "μυαλό σε μυαλό", υπονοώντας ότι ο δάσκαλος οφείλει να καλλιεργεί ένα ιδιαίτερο τρόπο επικοινωνίας με τον μαθητή του και δεν χρειάζονται πολλά λόγια ή φλύαρες εξηγήσεις να μεταλαμπάδευση την γνώση του.<br />
<br />
Ο μαθητής επίσης λέγεται, ότι πρέπει να έχει το "νου του αρχαρίου", να είναι κενός και ταπεινός να μπορεί να αφομοιώνει κάθε φορά το ζητούμενο του μαθήματος. Έτσι "χτίζει" την δική του εμπειρία, χρόνο με το χρόνο χωρίς όμως να υπάρχει μια επιδίωξη για κάτι άλλο, πομπώδες, υπερφυσικό ή εξωπραγματικό που κάποτε θα αποκτηθεί. Έτσι σταγόνα σταγόνα, μέρα με τη μέρα, μάθημα με μάθημα, σμιλεύει τον βράχο της προσωπικής του κατανόησης και εμβαθύνει σε όλο το φάσμα της γνώση του δασκάλου του καθιστώντας τον έτοιμο και υπεύθυνο για αυτήν ανα πάσα στιγμή σε κάθε του κίνηση. Έτσι από μέσα του αναδύεται η τέχνη σε όλες τις δραστηριότητές του και γίνεται αυτό που λέμε "τρόπος ζωής".<br />
<br />
Ένα μάθημα είναι σαν μια μέρα που δεν ξέρει κανείς αν θα υπάρχει επόμενη. Ο μαθητής δίνει το καλύτερό του, γιατί δεν ξέρει αν θα του δοθεί άλλη ευκαιρία. Η αλήθεια είναι ότι το μόνο που έχει (υπάρχει) πραγματικά είναι το "τώρα". Ο χρόνος είναι μια ψευδαίσθηση που τρέχει στα ρολόγια μας, δεν υπάρχει κάτι άλλο από το τι κάνει κάποιος τώρα, συνεπώς ακόμα και αν η δράση του αποσκοπεί στο να ολοκληρώσει ένα έργο δεν υπάρχει λόγος να βιάζεται, αλλά αυτό που κάνει τώρα να το κάνει όσο καλύτερα μπορεί.<br />
<br />
Ένα μάθημα είναι σαν μια ολόκληρη ζωή που η αξιοποιήσή της δεν παίρνει αναβολή. Έτσι το μάθημα γίνεται μαθήματα με βάθος και ουσία που με τον καιρό μετατρέπεται σε δεξιότητα και ικανότητα χωρίς επιδίωξη και ιδιοτέλεια. Σαν το μούστο που ζυμώνεται στο πέρασμα των εποχών και ενώ δεν βιάζεται από μόνος του να γίνει κάτι, καταφέρνει να γίνει το καλό κρασί, απόλυτα φυσικά και αβίαστα, χωρίς κόπο και προσπάθεια.<br />
<br />
Ο δρόμος του "Τάο" διδάσκει ότι η ανώτερη αρετή "Τε" είναι αυτή που δεν έχει επίγνωση του εαυτού της. Αγάπη, αφοσίωση χωρίς υστεροβουλία και πρόθεση "απόκτησης", απλά δράση με νου και καρδιά ενωμένα σε ένα. Αυτό σημαίνει μάθημα. Ίσως τελικά αυτό να έχει ανάγκη περισσότερο ένας σύγχρονος άνθρωπος που από μικρός έχει μάθει να "κατακτά" και να "έχει" περισσότερο από το να "ζει" και να "είναι".<br />
<br />
Χρήστος Παναγόπουλος (Γιάν Σαν)<br />
<br />
<a href="http://www.polemikes-tehnes.gr/articles/265/%CE%9C%CE%AC%CE%B8%CE%B7%CE%BC%CE%B1-%CE%AE-%CF%80%CF%81%CE%BF%CF%80%CF%8C%CE%BD%CE%B7%CF%83%CE%B7" target="_blank">Το άρθρο δημοσιεύτηκε στον Πανελλήνιο Οδηγό Πολεμικών Τεχνών τον Ιούνιο του 2016</a></div>
Χρήστος Παναγόπουλος (Γιάν Σαν)http://www.blogger.com/profile/09971007545217014816noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3953525595759066748.post-12918922664301076842015-09-23T02:17:00.001+03:002015-09-24T11:30:15.913+03:00Σαολίν· Πολεμική τέχνη, γυμναστική, φιλοσοφία, θρησκεία ή επιχείρηση;<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<table cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="float: left; margin-right: 1em; text-align: left;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjgb_e5DAU8SSBj68gmXHWQj-UCluZAPuHF_ZFdIRbizZPeDog8TuKbOZdQqPu5RFTi8ziXSyJUSEvGvSti6Ylp81a0EURPxi6ysGli4SHSa5M0Mzcc2-EFyAfzzYk9rkhAF-jaNne6l6c/s1600/river.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; margin-bottom: 1em; margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="213" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjgb_e5DAU8SSBj68gmXHWQj-UCluZAPuHF_ZFdIRbizZPeDog8TuKbOZdQqPu5RFTi8ziXSyJUSEvGvSti6Ylp81a0EURPxi6ysGli4SHSa5M0Mzcc2-EFyAfzzYk9rkhAF-jaNne6l6c/s320/river.jpg" width="320" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><i>Καθρέφτισμα στη "Λίμνη των 5 Δράκων" - Κίνα, άνοιξη 2015</i></td></tr>
</tbody></table>
Δεν μου αρέσει να περιαυτολογώ αλλά συχνά πυκνά ενδοσκοπώ τα δικά μου ερεθίσματα, τις αιτίες και τα "θέλω" που με ώθησαν να ξεκινήσω το ταξίδι μου στις πολεμικές τέχνες και ιδιαίτερα στο <a href="http://xn--mxaqfjhw.gr/" target="_blank">Σαολίν Κουνγκ Φου</a>, ώστε έτσι, καθαρά σε πλαίσια αυτοκριτικής, να εκτιμώ αν βρίσκομαι ακόμα στο σωστό δρόμο και τον αρχικό μου σκοπό.<br />
<br />
Με απλά λόγια και χωρίς περιστροφές καταλήγω ότι αυτό που με κέρδιζε και με συνάρπαζε ανέκαθεν συνειδητά ή όχι στο Κουνγκ Φου, ήταν το πάθος και η δύναμη που χαρίζει η άσκηση μιας σωματικής τέχνης που συνδυάζει τη μαχητικότητα με την τεχνική. Προσωπικά δεν το έκανα ποτέ ούτε για να γίνω "Μπρους Λι" ούτε για να πετύχω τη "φώτιση" μέσα από μια πολεμική τέχνη (γιατί πολλοί τα έχουν μπερδέψει). Αυτό που με γέμιζε είναι να <i>"καβαλικεύω τον δράκο"</i> και να πλέω σε πελάγη ελευθερίας που σταματούσαν για λίγο τον χρόνο γύρω μου και μαζί τη φλυαρία του μυαλού μου από την μάταιη καθημερινότητα.<br />
<br />
Κατόπιν επειδή είμαι λίγο ανήσυχος με το υπόβαθρο των διαφόρων πραγμάτων που καταπιάνομαι καθώς με εμπνέουν περισσότερο όταν αυτά έχουν ιστορία και βάθος, διαβάζοντας και ψάχνοντας για το Σαολίν, διαπίστωσα ότι είναι αλληλένδετο με ένα κεφάλαιο φιλοσοφίας και τρόπου αντίληψης της ζωής που λέγεται "Ζεν". Αυτός ο συνδυασμός εμποτισμένος στην πρακτική του Σαολίν Κουνγκ Φου, παρήγαγε ένα εκπληκτικό κράμα που για μένα λειτούργησε ως καταλύτης. Συνέδεε μια τέχνη κίνησης σώματος με την φιλοσοφία της "άμεσης εμπειρίας" του Ζεν που με μαγνήτιζε και αναζητούσα από μικρός.<br />
<br />
Τελικά όμως τι είναι το Σαολίν Κουνγκ Φου; Η χαμένη - τυλιγμένη στο μυστήριο - πολεμική τέχνη των διάσημων Σαολίν της Κίνας; Είναι η "προχωρημένη και κουλτουριάρικη" alternative γυμναστική που πάει κάποιος και έχει να το λέει στην καφετέρια με τους κολλητούς του; Ένα φιλοσοφικό παραμύθι; Μια προσυλητιστική κεκαλυμένη θρησκεία, ή μια καλοστημένη κερδοφόρα επιχείρηση που παίζει με τα χαμένα μυστικά μιας τεχνικής που σύμφωνα με αυτήν γίνεσαι άτρωτος και ανίκητος από τους εχθρούς πάσης φύσεως...;<br />
<br />
Επειδή υπάρχουν πολλοί και εύλογοι συνειρμοί στα μυαλά των ανθρώπων, θα προσπαθήσω να δώσω την δική μου ερμηνεία σαν μαθητής 25 χρόνια, ερευνητής και δάσκαλος κοντά στα 10 χρόνια, της τέχνης αυτής. Ο σκοπός είναι να κατευθύνω με ευκρίνεια και ειλικρίνεια όποιον ενδιαφέρεται να ασκηθεί σε μια πολεμική τέχνη σαν το Σαολίν Κουνγκ Φου, απαντώντας σε κάποια ερωτήματα που ενδεχομένως να δημιουργούν αμηχανία στον κόσμο μιας και το Σαολίν, έχει αρχίσει να παρεξηγείται από πολλούς, είτε κακοπροαίρετα, είτε λόγω άγνοιας.<br />
<br />
Όσοι ασχολούνται με τις πολεμικές τέχνες εύλογα καταρχήν αναρωτιούνται αφού το Σαολίν δεν έχει αγώνες, δεν έχει επαφή δεν έχει μάχες με αντιπάλους, τι σόι πολεμική τέχνη είναι αυτή... Απλά και ξεκάθαρα λέω ότι δεν είναι το αντικείμενο της τέχνης αυτής ο άμεση επικράτηση σε ένα ρινγκ ή σε ένα κλουβί... Θα πει κανείς, "όσα δεν φτάνει αλεπού τα κάνει κρεμαστάρια"; Δεν ξέρω και ελπίζω να μην μάθω. Αυτό που έχω να πω μόνο, είναι ότι αυτή η πύρινη λάβα ενέργειας και αδρεναλίνης που ξεχύνεται στο αίμα, στο σώμα, την καρδιά και το μυαλό κατά την διάρκεια της άσκησης των παραδοσιακών φορμών Σαολίν, πιστεύω ότι δεν πρέπει να δοκιμαστεί ποτέ πάνω σε άνθρωπο, παρά μόνο σε ζητήματα ζωής και θανάτου. Οπότε σαν δάσκαλος ή μαθητής, ελπίζω να μην μάθω ποτέ αν αξίζει σαν πολεμική τέχνη, ή όχι το Σαολίν Κουνγκ Φου.<br />
<br />
Στο ερώτημα το αν είναι μια ακόμα εναλλακτική γυμναστική, πιστεύω ότι όποιος έρθει να το κάνει σαν γυμναστική δεν θα αντέξει καν ένα μάθημα. Το να κάνεις τέχνη, ειδικά με το σώμα σου, δεν απαιτεί απλή γυμναστική. Το να γίνει το σώμα σου ένα μέσο έκφρασης τεχνικής, δύναμης, ακρίβειας, ταχύτητας, ισορροπίας, αρμονίας και ομορφιάς, ξέρουν πολύ καλά όσοι ασχολούνται με παρόμοιες τέχνες ή αθλήματα (ενόργανη, κλασσικό μπαλέτο, σύγχρονο ή μοντέρνο χορό) απαιτείται συχνά ακραία καταπόνηση και το σώμα συχνά πρέπει να φτάνει τα όριά του. Εν προκειμένω, ο σκοπός δεν είναι απλώς ένα ωραίο σώμα αλλά ένα σύνολο ιδιοτήτων σώματος και πνεύματος εμποτισμένο με ενέργειες και δυνάμεις που υπάρχουν μόνο για έκτακτες ανάγκες και αυτό το καθιστά ακόμη πιο δύσκολο σαν τέχνη. Αυτό είναι το ιδιαίτερο "ύφος" του Σαολίν που "όσοι το ξέρουν δεν μιλούν και όσοι μιλούν δεν το ξέρουν..."<br />
<br />
Είναι άραγε φιλοσοφία; Πολλοί είναι αυτοί που τους γοητεύει η <i>φιλοσοφία του Κουνγκ Φου </i>που κρύβει η τέχνη αυτή και θέλουν να μάθουν περισσότερα μέχρι και να διδαχτούν ένα μοντέλο ζωής βάσει αυτής... Τελικά όμως το Σαολίν δεν έχει ακόμα μια φλύαρη θεωρία για τον κόσμο. Αυτό που σε προτρέπει είναι να "ζήσεις" πιο έντονα την στιγμή και να φύγεις από τις ρηχές γραμμικές ερμηνείες του νου. Να αντιληφθείς την πραγματικότητα μέσω της πράξης "εδώ και τώρα", "σκέψη και η δράση", "μυαλό και σώμα", να γίνουν "ένα". Αυτή είναι μοναδική φιλοσοφία και η άμεση εμπειρία που πραγματεύεται το Ζεν. Το Κουνγκ Φου απλά είναι ένα <i>εργαλείο</i> όπως άλλωστε και άλλες τέχνες της κινέζικής κουλτούρας που αφορούν την διδασκαλεία του Ζεν μέσα από αυτές (καλλιγραφία, ανθοκομία, ποίηση κ.α.).<br />
<br />
Επίσης πολλοί συνδέουν το Σαολίν Κουνκ Φου με τον βουδισμό και διερωτώνται αν κρύβεται μέσα του κάποια θρησκεία. Πράγματι ο <a href="http://xn--mxaqfjhw.gr/book.aspx" target="_blank">ναός Σαολίν</a> είναι βουδιστικός και οι καταβολές του είναι καθαρά θρησκευτικές μιας και για αυτό το σκοπό χτίστηκε το 495 μ.Χ. Στις μέρες μας μάλιστα τελεί ένα βουδιστικό κέντρο που δέχεται εκατομμύρια επισκέπτες κάθε χρόνο. Ωστόσο, ο <a href="http://xn--mxaqfjhw.gr/Bodhidharma.aspx" target="_blank">Μποντιντάρμα</a>, ο ιδρυτής του <a href="http://xn--mxaqfjhw.gr/chan/what-is-the-chan.aspx" target="_blank">Ζεν (Τσαν στα κινεζικά)</a> ασκήτεψε δίπλα στο ναό Σαολίν και αυτό αποτελεί ιστορικό και καθόλου τυχαίο γεγονός. Το ίδιο το Τσαν ή Ζεν, όπως έχει επικρατήσει, παρακλάδι μεν του βουδισμού, αλλά πολύ λίγο έχει να κάνει με μια δοξασία μιας και στόχευε σε κάτι άλλο από την απλή πίστη σε κάποιον ακόμα θεό. Αρκεί μια σύντομη έρευνα και ο καθένας μπορεί να καταλάβει ότι το Τσαν στοχεύει στην άμεση εμπειρία της πραγματικότητας ή αλήθειας που κρύβεται μέσα μας.<br />
<br />
Ο κάθε ένας κρατάει αυτό που μπορεί να αντιληφθεί το μυαλό του. Αν κάποιος ψάχνει μια πιο μοντέρνα θρησκεία, (γιατί όπως να το κάνουμε ο βούδας είναι της μόδας τελευταία) μένει στο βουδισμό, αν κάποιος θέλει να ερευνήσει κάτι πιο πέρα από το γνωστό και το "μασημένο" εμβαθύνει στο Τσαν και τέλος τέλος ουδείς λόγος περί ορέξεως προσέγγισης του "πραγματικού"...<br />
<br />
Σαν επίλογο προς τον αναζητητή που ψάχνει και ερευνά για το που θα αφιερώσει τον πολύτιμο χρόνο, χρήμα και την ενέργειά του: Οι σχολές που διδάσκουν Σαολίν Κουνγκ Φου οφείλουν να είναι άψογες και επαγγελματικές. Το αντίτιμο για να μάθει κάποιος είναι πρωτίστως σεβασμός αλλά επειδή ζούμε και στον 21ο αιώνα πρέπει να είναι και μια λογική αμοιβή. Μακριά από γραφικούς που υπόσχονται τη Νιρβάνα, μυστικά που ξέρουν, και οι άλλοι δεν ξέρουν, γνώση που έχουν, και άλλος κανείς δεν έχει (και βέβαια δεν θα αποδεχτεί ποτέ που την βρήκαν...).<br />
<br />
Το Σαολίν είναι και οφείλει να είναι ένα "όχημα αξιών" που εκλείπουν σήμερα λόγω της αλλοτρίωσης, της απογοήτευσης, της εξαθλίωσης και της απαξίωσης του ανθρωπίνου δυναμικού και της κοινωνίας που ζούμε. Ειδικότερα τα παιδιά που έχουν ανάγκη από σύμβολα και πρότυπα να εμπνευστούν πέφτουν σε λάθος μονοπάτια, παρέες ή οργανώσεις που τα χειραγωγούν ή ακόμα χειρότερα μαθαίνουν να "καβαλάνε τον δράκο" όμως με υποκατάστατα που έχουν ένα πολύ ακριβό αντίτιμο όχι μόνο χρηματικό, αλλά και χειρότερα για την υγεία.<br />
<br />
Δεν υπάρχει πιο όμορφο πράγμα από το να μοιράζεσαι την ενέργειά σου με τους άλλους, να ιδρώνεις για ένα κοινό σκοπό, να γεμίζεις το σώμα σου δύναμη και αισιοδοξία, να χαίρεσαι ότι κάνεις και να αφιερώνεσαι ολοκληρωτικά σε κάτι, ανιδιοτελώς χωρίς να σκέφτεσαι τη νίκη ή την ήττα, το όφελος ή την ζημία. Αν κάποια τέχνη στο προσφέρει αυτό ακολούθησε την δίχως αμφιβολία, είναι λύτρωση, αξίζει.<br />
<br />
Το τι είναι το Σαολίν Κουνγκ Φου πραγματικά το ερμηνεύει ο κάθε δάσκαλος που το διδάσκει με τον δικό του τρόπο. Αναρωτηθείτε αν αυτή η ερμηνεία σας ταιριάζει και σας εμπνέει. Αν όχι, ψάξτε άλλο δάσκαλο ή και άλλη τέχνη, μόνο αυτό που κάνετε, κάντε το για εσάς και για κανέναν άλλον, ο γνώμονας είναι απλός και άμεσος, η ειλικρίνεια.<br />
<br />
Εν όψη της νέας σεζόν,<br />
ευχές για "ζεστά" και "δυνατά" μαθήματα.</div>
Χρήστος Παναγόπουλος (Γιάν Σαν)http://www.blogger.com/profile/09971007545217014816noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3953525595759066748.post-84754066560962374262015-08-23T16:52:00.001+03:002015-09-24T11:28:01.894+03:00Στα ίχνη των "παλαιών" του Σαολίν Κουνγκ Φου...<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<i>Καμιά φορά πρέπει να φτάσουμε μακριά για να ανακαλύψουμε αυτό που ήταν πάντα, είναι πάντα και θα είναι πάντα μπροστά μας...</i><br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgzKrzhUjMKQvMc779tqPv3PNiBTjnjQspGekI1njRMPWcG5CPUm_PzMyo8pfvkrP-3p2DWe9oPr_6sl3TNK4-f9o5CKf9A7zm2qvMUrwb0MHknEQUgUyMJhEOjRogqyB5-RNZtDM6z4ZI/s1600/20150408_150856.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="150" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgzKrzhUjMKQvMc779tqPv3PNiBTjnjQspGekI1njRMPWcG5CPUm_PzMyo8pfvkrP-3p2DWe9oPr_6sl3TNK4-f9o5CKf9A7zm2qvMUrwb0MHknEQUgUyMJhEOjRogqyB5-RNZtDM6z4ZI/s200/20150408_150856.jpg" width="200" /></a>Στο τελευταίο μου ταξίδι στην Κίνα διέμεινα και εκπαιδεύτηκα λίγα χιλιόμετρα σε μια μικρή σχολή παραδοσιακού Σαολίν με σκοπό να γνωρίσω ένα σπάνιο και μοναδικό ύφος του Σαολίν Κουνγκ Φου, το στυλ "Σαολίν Γου Κου Λουίν" 少林吴古轮 (Shàolín Wú gǔ lún), ευρύτερα γνωστό ως και η <a href="http://xn--mxaqfjhw.gr/xin-yi-pa.aspx" target="_blank">"Ένωση της Καρδιάς και του Μυαλού", Σιν Γι Πα 心意把 (Xīn Yì Bǎ)</a>.<br />
<div>
<br /></div>
<div>
<table cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="float: right; margin-left: 1em; text-align: right;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="http://www.shaolin.com.gr/resources/1/articles/shijiqin.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; margin-bottom: 1em; margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" src="http://www.shaolin.com.gr/resources/1/articles/shijiqin.jpg" height="200" width="150" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Γου Κου Λουίν</td></tr>
</tbody></table>
Για την ιστορία, αυτή η ιδιαίτερη μέθοδος προέρχεται από τον μοναχό του 18ου αιώνα, 27ης γενιάς μάχιμων μοναχών Σαολίν, Σι Τζι Τσινγκ (το κοσμικό του όνομα ήταν <a href="http://xn--mxaqfjhw.gr/wu-gu-lun-xin-yi-pa.aspx" target="_blank">Γου Κου Λουίν</a> από όπου εκεί πήρε και το όνομά του το σύστημα) και βασίζεται στην ολιστική φιλοσοφία της ζωής που συνδυάζει το, <a href="http://xn--mxaqfjhw.gr/chan/what-is-the-chan.aspx" target="_blank">"Τσαν" 禅 (Chán) ή Ζεν στα Ιαπωνικά</a>, την <a href="http://xn--mxaqfjhw.gr/source.aspx" target="_blank">Πολεμική τέχνη "Γου" 武 (Wǔ)</a> και την <a href="http://xn--mxaqfjhw.gr/catphilosophy/yi.aspx" target="_blank">παραδοσιακή Ιατρική "Γι" 醫 (Yī)</a>. Πρόκειται για μια πρακτική που μέσω της χρήσης των κατάλληλων κινήσεων, τον έλεγχο της αναπνοής και των παραδοσιακών θεραπευτικών μεθόδων της <a href="http://www.shaolin.com.gr/articles/chinese-medicine/traditional-chinese-medicine.aspx" target="_blank">Κινέζικης Ιατρικής</a>, στοχεύει στην ανάπτυξη της βέλτιστης υγείας και της φυσικής κατάστασης. </div>
<div>
<br /></div>
<div>
Δεν θα σταθώ πολύ στο πώς αυτός ο "αρχαίος τρόπος" φτάνει ως τις μέρες μας, μόνο θα πω ότι ο δάσκαλος της ακαδημίας Σαολίν Γου Κου Λουίν, <a href="http://xn--mxaqfjhw.gr/monkslist/shi-de-fang-wu-gulun.aspx" target="_blank">Γου Ναν Φανγκ</a>, είναι 4ης γενιάς <u>φυσικής</u> συγγένειας με τον ιστορικό μοναχό Σι Τζι Τσινγκ. Περισσότερο θέλω να μιλήσω για την ίδια την ουσία της άσκησης, όπως την βίωσα κατά την παραμονή μου στην συγκεκριμένη σχολή τον Απρίλη του 2015.<br />
<div>
<br /></div>
<div>
<div>
Η πρώτη συνάντηση με τον δάσκαλο της σχολής Γου Ναν Φανγκ ήταν λιτή και ουσιαστική. </div>
<div>
Αφού υπέβαλα τον χαιρετισμό μου μου είπε.</div>
<div>
-Φαίνεται ότι έχεις ξανάρθει στην Κίνα..</div>
<div>
-Ναι δάσκαλε, είναι η 8η φορά. Είμαι κάθε χρόνο στην Κίνα για να μαθαίνω κοντά στην "πηγή". Γι' αυτό ήρθα να διδαχθώ κι εδώ σε εσάς αλλά δεν μπορώ να διαθέσω πολύ χρόνο... ίσως λιγότερο από 10 μέρες. Βλέπετε έχω αρκετές υποχρεώσεις...</div>
<div>
-Σε αυτό το διάστημα κανονικά θα μπορούσες να διδαχτείς μόνο τα βασικά.</div>
<div>
-Θα μου επιτρέψετε να προσπαθήσω για κάτι περισσότερο;</div>
<div>
-Αυτό θα ήταν δυνατόν αν έμενες για μεγαλύτερο διάστημα. Θα ήθελα να δω τις ικανότητές σου και βλέπουμε...</div>
<div>
-Εντάξει δάσκαλε, ευχαριστώ. </div>
<div>
<br /></div>
<div>
Το απόγευμα κιόλας με ανέλαβε ένας εκπαιδευτής. Καλά αγγλικά, προσήλωση στην λεπτομέρεια. Θαύμα για τα δεδομένα της Κίνας! Την επόμενη μέρα το μεσημέρι ανέλαβε άλλος. Ο πρώτος είχε δουλειά γιατί είχε υπ' ευθύνη του το παιδικό τμήμα... Μολονότι ο δεύτερος μιλούσε το ίδιο καλά αγγλικά και με δεδομένο ότι λίγες εκφράσεις στα κινέζικα έχουν αρχίσει να μου είναι οικείες η συνεννόηση ήταν και πάλι σε πολύ καλό επίπεδο. </div>
<div>
<br /></div>
<div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgsYCSM_U3_YHM30cCmavol5BxlSh897rVpgKfE7WECJY8-5vE00ZQIZ6cAFU4Sdsbg0NuR7EFd9V7KkoYO5cbB-UvgI3Gk6ejnRZbskriY0jlYIKJYpNOFX2ZJcvP-g1VvmW7tN5Cl0yA/s1600/teacher.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" height="133" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgsYCSM_U3_YHM30cCmavol5BxlSh897rVpgKfE7WECJY8-5vE00ZQIZ6cAFU4Sdsbg0NuR7EFd9V7KkoYO5cbB-UvgI3Gk6ejnRZbskriY0jlYIKJYpNOFX2ZJcvP-g1VvmW7tN5Cl0yA/s200/teacher.jpg" width="200" /></a></div>
Η σχολή δεν είναι μεγάλη για τα πλαίσια της Κίνας, γεμάτη όμως παντού με φάτσες, όλες σαν να τις έχεις ξαναδεί... Μέσα διαθέτει και σχολείο για την βασική εκπαίδευση των μαθητών στην γραφή, την ανάγνωση και την εκμάθηση αγγλικών. Ο δάσκαλος του σχολείου που δεν είχε σχέση με Κουνγκ Φου ήταν ένας καλοστεκούμενος συμπαθέστατος μεσήλικας με βαμμένο μαλλί, μάλλον για να είναι πιο θελκτικός στα παιδιά... Στον πίνακα τα κείμενά του τα συνόδευε με όμορφα σκιτσάκια. Το μάθημα της καλλιγραφίας γινόταν στα πεζούλια. Το πινέλο με νερό γράφει μια χαρά στα ασπρισμένα από την σκόνη, λεία πέτρινα πεζούλια - μια τέλεια προσομοίωση του χαρτιού και του μελανιού. Σχεδόν κάθε βράδυ, στο τέλος του μαθήματος είχε ταινία, ενώ κάποιες άλλες φορές απλά έπαιζαν στο προαύλιο της σχολής μέχρι την κατάκλιση που ήταν 9-10 το βράδυ. </div>
<div>
<br /></div>
<div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhSA1XiVs_8W0G5hI8_bpLBRSsGl67NYuMwcj1_Q5t1stMXD8hBcIEh3uPy7K_NPnzxa6V0-YFg-3WjSgtQNk-stRH3eywmS7FNW1MCKkzJXcPc2PBkvQz9nJuzSAkqmESsOMX1X2NCTIE/s1600/DSC_0188.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="133" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhSA1XiVs_8W0G5hI8_bpLBRSsGl67NYuMwcj1_Q5t1stMXD8hBcIEh3uPy7K_NPnzxa6V0-YFg-3WjSgtQNk-stRH3eywmS7FNW1MCKkzJXcPc2PBkvQz9nJuzSAkqmESsOMX1X2NCTIE/s200/DSC_0188.jpg" width="200" /></a></div>
Το φαΐ της σχολής μοναδικός συνδυασμός δημητριακών, λαχανικών και οσπρίων, υπέροχο, ελαφρύ και εξαιρετικά ενεργειακό, σχεδόν πάντα να συνοδευόταν από σούπα. Ίσως με το μόνο μειονέκτημα ίσως την συχνή επίσκεψη στην τουαλέτα (λίγο ενοχλητικό, ιδιαίτερα τα κρύα βράδια).</div>
<div>
<br /></div>
<div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjyzwJuFJiMQmCeWWK8wp8UQ0tHfdrnCieGiXXciAEd8W57Mbcg-eCXG37Njbq3LetUwsmGSRUR6SxIM5Lsh-a32ApbUxaFrObMKmjFk4SRQ4ojHYAOPGmkvaOCeOCPjf5siqxOHSuK-gw/s1600/DSC_0005.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" height="133" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjyzwJuFJiMQmCeWWK8wp8UQ0tHfdrnCieGiXXciAEd8W57Mbcg-eCXG37Njbq3LetUwsmGSRUR6SxIM5Lsh-a32ApbUxaFrObMKmjFk4SRQ4ojHYAOPGmkvaOCeOCPjf5siqxOHSuK-gw/s200/DSC_0005.jpg" width="200" /></a></div>
Όσον αφορά στην σχολή και τον τρόπο ενσωμάτωσης νέων μαθητών, ενδιαφέρον είχε η περίπτωση δυο ιδιαίτερα καλομαθημένων νεαρών που ήρθαν κατά την διάρκεια της παραμονής μου. Φαίνοταν πλουσιόπαιδα και στην αρχή δεν συμμετείχαν σε καμιά δραστηριότητα (πρωινό ξύπνημα καθημερινή εργασία κλπ), μίλαγαν άσχημα, πείραζαν τους άλλους και φέρονταν απρεπώς. Δεν άργησε να έρθει η κόντρα με έναν εκπαιδευτή και να δημιουργηθεί θέμα... Ωστόσο μένοντας εσώκλειστοι μέσα στην σχολή και με την μεσολάβηση του δασκάλου, μέχρι το τέλος της εβδομάδας, είχαν εναρμονιστεί σχεδόν πλήρως με τους ρυθμούς της και την ατμόσφαιρα της σχολής. Μάλιστα όταν επέστρεψα στη σχολή μετά από μερικές μέρες για να χαιρετήσω τον δάσκαλο και να πάρω ένα διαπιστευτήριο της εκπαίδευσής μου εκεί, τους βρήκα να αναδασώνουν την περιοχή έξω από τη σχολή (!)...</div>
<div>
<br /></div>
<div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjMcWxGmDx7KLGy3QxwXuXBdY0RGMvySHRFcETtwbQzYzkgm6PpuOz0UJ5kx41D2w7ULQaGdjquqZnNOr5JUHArJ5MvAmtMh5_vOW5FbFFqsx78evmcjoc06e6CGn6dCnOCvA7GcnNfFT4/s1600/DSC_0235.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="133" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjMcWxGmDx7KLGy3QxwXuXBdY0RGMvySHRFcETtwbQzYzkgm6PpuOz0UJ5kx41D2w7ULQaGdjquqZnNOr5JUHArJ5MvAmtMh5_vOW5FbFFqsx78evmcjoc06e6CGn6dCnOCvA7GcnNfFT4/s200/DSC_0235.jpg" width="200" /></a></div>
Το σύστημα απαιτεί πολύ υπομονή εφόσον κάθε στάση, κάθε κίνηση δαμάζει όχι μόνο το σώμα αλλά και το μυαλό. Η μέρα γίνεται νύχτα και η νύχτα μέρα χωρίς να νοιάζεσαι για τον χρόνο που περνάει. Σε μαθαίνει να ενσωματώνεις την ουσία του "τώρα" σε κάθε σου κίνηση, όσο απλή και αν είναι. Πραγματικά κάθε μάθημα εκεί με εμπότιζε με μια γερή δόση ζωής απομακρύνοντάς με ολοκληρωτικά από το κυνήγι το να φτάσω κάπου μέσα από αυτό που κάνω, δίχως αγωνία και κόπο. Μόνον σταματώντας έτσι τον χρόνο, τελικά μπορείς να χαρείς αυτό που είσαι και κάνεις.<br />
<br />
Αναρωτιέμαι, ο χρόνος τελικά τι είναι; Μήπως η ιδέα του να ξεκινήσουμε από κάπου και να φτάσουμε κάπου αλλού; Άραγε αυτό μας δίνει τελικά την αίσθηση του χρόνου; Αν δεν υπάρχει αρχή και τέλος σε αυτό που κάνουμε, δεν ακυρώνουμε έτσι στην πράξη την ιδέα του χρόνου μέσα μας, με όλα τα ψυχοσωματικά δεινά που τον συνοδεύουν...;<br />
<br />
Με αυτά και μ' εκείνα, κι ενώ όλα φαίνονταν αργά, σχεδόν "σταματημένα", στο τέλος, χωρίς βιασύνες κανενός είδους και δίχως να το καταλάβω, περνώντας ήρεμα την περισσότερη ώρα σε ειδικές στάσεις ή κάνοντας αργές, επαναλαμβανόμενες κινήσεις, βρέθηκα να έχω ολοκληρώσει ένα μικρό, αλλά ουσιαστικό κύκλο μελετών αυτού του σπάνιου είδους Κουνγκ Φου. Έχοντας ήδη γνώση των μορφών "Σι Γι Πα", εμβάθυνα στην μεθοδολογία και στην ουσία της κίνησης μέσα από εξειδικευμένες ασκήσεις και τεχνικές.</div>
<div>
<br />
<table cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="float: right; margin-left: 1em; text-align: right;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgtxmJekMODtYr4HsXvr6vw4cb-pYDc-9MLXAxWTKpTFojNl1FjJRUxc4ZJ6mg3jQwOVXpbL0Ut0_E-uJ-R9sKD6BJBK45XzvoTvtiDdAG4WcQpSeV-qNJY2oiZS5KmJMBh3JHPUAkBrvw/s1600/FILE0050.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; margin-bottom: 1em; margin-left: auto; margin-right: auto;"><img alt="" border="0" height="150" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgtxmJekMODtYr4HsXvr6vw4cb-pYDc-9MLXAxWTKpTFojNl1FjJRUxc4ZJ6mg3jQwOVXpbL0Ut0_E-uJ-R9sKD6BJBK45XzvoTvtiDdAG4WcQpSeV-qNJY2oiZS5KmJMBh3JHPUAkBrvw/s200/FILE0050.jpg" title="Ο δάσκαλος Γου Ναν Φανγκ" width="200" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Μαζί με τον δάσκαλο Γου Ναν Φανγκ</td></tr>
</tbody></table>
Ο δάσκαλος - πιο πολύ σαν ενέργεια δίπλα μου - όχι μόνο στην άσκηση αλλά και στην όποια δραστηριότητα των μαθητών, ταπεινός, υπομονετικός και πάντα με ένα αισιόδοξο μειδίαμα στο πρόσωπο. Καταπιάνονταν με οτιδήποτε είχε ανάγκη η σχολή από χειρωνακτική εργασία, χωρίς να κάνει διάκριση για τον εαυτό του. Η καθημερινότητα του ήταν συνυφασμένη άλλωστε με την εξάσκηση του Κουνγκ Φου καθώς κάθε του δράση ανέδυε το ιδιαίτερο ύφος της "Ένωσης της Καρδιάς με το Μυαλό"... Αφοσίωση, συγκέντρωση, απλότητα... </div>
<div>
<br /></div>
<div>
Μια μέρα έφτιαχνε τα φαράσια καθαριότητος και μου επέτρεψε και τον βοήθησα επικοινωνώντας λιτά με τα λίγα κινέζικα που γνωρίζω, μιας και ο ίδιος δεν μιλάει αγγλικά. Τα επισκευάσαμε και στο τέλος τα καθαρίσαμε στο ποτάμι, κοντά, έξω από τη σχολή. Μέχρι το πέρας της εκπαίδευσης είχε καταφέρει να με ενσωματώσει χωρίς να το καταλάβω και μένα στην καθημερινότητά του και αυτό το ένιωσα ιδιαίτερα φεύγοντας... Ο δάσκαλος στο ελάχιστο αυτό διάστημα με την παρουσία και την απλότητά του, όχι μόνο κατάφερε να με κάνει να νιώσω τόσο γρήγορα μέρος της "οικογένειάς" του αλλά με "μύησε" στην ουσία του γνωστού Ζεν αποφθέγματος <i>"Τι θαύμα, Τι μεγαλείο! Κουβαλάω ξύλα, βγάζω νερό!"*</i>. </div>
<div>
<br /></div>
<div>
Πριν φύγω, με κάλεσε στο γραφείο του να ελέγξει την πρόοδό μου και να μου διορθώσει τις τελευταίες λεπτομέρειες στην ύλη που έλαβα τις προηγούμενες μέρες. Η διδασκαλία του πριν το τέλος, δεν ήταν μόνο σωματική αλλά και πνευματική όπως ορίζει η φιλοσοφία του Τσαν.</div>
<div>
<br /></div>
<div>
Χαρακτηριστικά μου μετέφερε τα εξής.</div>
<div>
<br /></div>
<div>
<table cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="float: left; margin-right: 1em; text-align: left;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiK_VlgoP4WnbjrFEBtLV8soSK4kWNEvnH1EB1oFZ86XknXrpsyqoGUUbPof4Js63mx15U-Nysw9ugRj7nDlwgxbmEBBDRcLICtzssVZ9fx7csFjoIvu-qRH-LJeyBK0wbXtBf6UuNl2Js/s1600/de-fang-shaolin-book-sign.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; margin-bottom: 1em; margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="150" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiK_VlgoP4WnbjrFEBtLV8soSK4kWNEvnH1EB1oFZ86XknXrpsyqoGUUbPof4Js63mx15U-Nysw9ugRj7nDlwgxbmEBBDRcLICtzssVZ9fx7csFjoIvu-qRH-LJeyBK0wbXtBf6UuNl2Js/s200/de-fang-shaolin-book-sign.jpg" width="200" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Ο δάσκαλος αφιερώνει στον βιβλίο μου<br />
<a href="http://www.shaolin.com.gr/book.aspx" target="_blank">Ο Ναός του Νεαρού Δασους</a></td></tr>
</tbody></table>
<i>Εξάσκηση μπορούμε να κάνουμε μόνο 2 ώρες γιατί οι συνθήκες του δυτικού τρόπου ζωής μας δεν μας επιτρέπουν αλλά το Τσαν μπορεί να γίνεται 24 ώρες, διαρκώς σε όλες μας τις δράσεις. </i></div>
<div>
<i>Το Κουνγκ Φου οφείλει και πρέπει να είναι κομμάτι της ζωής μας όχι για την μάχη με τους άλλους αλλά για την γαλήνη του νου και την αρμονία του σώματος με το σύμπαν.</i></div>
<div>
<i>Το Γου Κου Λουίν εντέλει είναι πατροπαράδοτη και ιδιαίτερα "εσωτερική μέθοδος". Ο ναός Σαολίν το θεωρεί ως το υψηλότερο είδος Κουνγκ Φου. </i><br />
<i>Ο λόγος είναι απλός, εναρμονίζει την Ειρήνη του Τσαν με την Δύναμη του Κουνγκ Φου. </i></div>
<div>
<i>Αν έχεις το Τσαν στην καρδιά τότε το Κουνγκ Φου θα γίνει κάτι το απολύτως φυσικό.</i><br />
<br /></div>
<div>
<span style="font-size: x-small;">Στο παρακάτω μικρό βίντεο, προσπάθησα να μεταφέρω την ατμόσφαιρα της καθημερινότας που έζησα στην Ακαδημία Σαολίν Γου Κου Λουίν φτιάχνοντάς το από πλάνα που κράτησα στην παραμονή μου εκεί...</span><br />
<span style="font-size: x-small;"><br /></span>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<iframe allowfullscreen="" class="YOUTUBE-iframe-video" data-thumbnail-src="https://i.ytimg.com/vi/n9fLgTVr7UQ/0.jpg" frameborder="0" height="266" src="https://www.youtube.com/embed/n9fLgTVr7UQ?feature=player_embedded" width="320"></iframe></div>
<br /></div>
<div>
<br />
<h4 style="text-align: left;">
<span style="font-family: inherit;">
Παραπομπές</span></h4>
<ul>
<li>*Το απόφθεγμα προέρχεται από έναν κοσμικό μαθητή του Τσαν του 8ου αιώνα του Τσαν, τον Παν Γουίν 龐蘊 (Páng yùn,740-808), που όταν φωτίστηκε αναφώνησε:<br />神通並妙用 <i>Τί θαύμα, Τι μεγαλείο! </i>運水及槃柴<i> Κουβαλάω ξύλα, βγάζω νερό!</i></li>
<li>Περισσότερα για τον μοναχό Σι Τζι Τσινγκ 释寂勤 (Shì Jì Qín 1831 - 1914), 27ης γενιάς μάχιμων μοναχών Σαολίν με το κοσμικό όνομα "Γου Κου Λουίν" μπορείτε να δείτε εδώ <a href="http://xn--mxaqfjhw.gr/wu-gu-lun-xin-yi-pa.aspx">http://σαολιν.gr/wu-gu-lun-xin-yi-pa.aspx</a></li>
<li>Περισσότερα για το βιογραφικό του δασκάλου Γου Ναν Φανγκ (ή Σι Ντε Φανγκ μπορείτε να βρείτε εδώ <a href="http://xn--mxaqfjhw.gr/monkslist/shi-de-fang-wu-gulun.aspx">http://σαολιν.gr/monkslist/shi-de-fang-wu-gulun.aspx</a></li>
<li>Περισσότερα για το σύστημα Σιν Γι Πα μπορείτε να δείτε εδώ <a href="http://xn--mxaqfjhw.gr/wu-gu-lun-xin-yi-pa.aspx">http://σαολιν.gr/wu-gu-lun-xin-yi-pa.aspx</a></li>
</ul>
</div>
</div>
</div>
</div>
Χρήστος Παναγόπουλος (Γιάν Σαν)http://www.blogger.com/profile/09971007545217014816noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3953525595759066748.post-21340852145541090562014-06-09T22:48:00.001+03:002014-07-17T09:59:47.769+03:00Επιδείξεις, παρουσιάσεις, παραστάσεις και αναπαραστάσεις...<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhGMGhONrl4Jx-3MlqvZAFUhREAWui1GvRY9YpUiULlctjXkx12tgUYYYnu6qUy6E73l1QLerNhU_bcrALEFeI8rgUfq_g7OfQ1sdEyhWB5T6siRvdCh4d231aVzlFRTQ4voD3hq663SzQ/s1600/20140531_133500.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img alt="" border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhGMGhONrl4Jx-3MlqvZAFUhREAWui1GvRY9YpUiULlctjXkx12tgUYYYnu6qUy6E73l1QLerNhU_bcrALEFeI8rgUfq_g7OfQ1sdEyhWB5T6siRvdCh4d231aVzlFRTQ4voD3hq663SzQ/s1600/20140531_133500.jpg" height="150" title="Παράσταση παραδοσιακού Σαολίν Κουνγκ Φου στην Κόρινθο" width="200" /></a></div>
<div style="text-align: left;">
</div>
Έχω ακούσει μερικούς συναδέλφους να λένε ειρωνικά ότι το Σαολίν κάνει μόνο για επιδείξεις (show) και ότι δεν έχει να κάνει με πολεμική τέχνη...<br />
<br />
Πραγματικά εν μέρη έχουν κάποιο δίκιο γιατί φαίνεται να μην υπάρχει επαφή και ανταγωνισμός με τον γνωστό τρόπο (αγώνες, εξετάσεις κ.λπ.) ανάμεσα στους ασκούμενους.<br />
<br />
Ωστόσο θα διαφωνήσω στο ότι δεν πρόκειται για πολεμική τέχνη γιατί πραγματικά το να χτυπάς κάποιον με 4, 6 ή 8 τρόπους, όπως γίνεται στα διάφορα δημοφιλή μαχητικά αθλήματα, αυτό δεν είναι τέχνη...<br />
<br />
Οι μαχητικές φόρμες, του Σαολίν, τα λεγόμενα <a href="http://xn--mxaqfjhw.gr/cattraining/rythm-in-practice-shaolin-kung-fu.aspx" target="_blank">"Τάο Λου" 套路 (Tàolù)</a> τα οποία αναπαριστούν εικονικές μάχες, κρύβουν πάντα 4 βασικούς τρόπους μάχης, χέρι (γροθιά ή παλάμη για άμυνα ή επίθεση) πόδια (λακτίσματα ή άλματα για αποφυγή) και συνδυασμένες τεχνικές κλειδώματος ή ρίψης που οι συνδυασμοί τους απαριθμούν δεκάδες τεχνικές άμεσης μάχης και επαφής.<br />
<br />
Παράλληλα αυτές οι τεχνικές κρύβονται έντεχνα σε ένα σύνολο κινήσεων που εξωτερικά φαντάζει ως μια υπέροχη χορογραφία, χωρίς να φαίνεται ίχνος μάχης ή βίας απέναντι σε κάποιον αντίπαλο.<br />
<br />
Αν λοιπόν θα μπορούσαμε να χαρακτηρίσουμε "πολεμική τέχνη" ένας είδος άσκησης για μαχητικούς σκοπούς θα ήταν αυτό ακριβώς.<br />
<br />
Δεν θα ήταν υπερβολή να πούμε ότι κάθε ξεχωριστή φόρμα του Σαολίν Κουνγκ Φου, όπως η γροθιά <a href="http://xn--mxaqfjhw.gr/XiaoHongQuan.aspx" target="_blank">"Μικρός Χείμαρρος" Σιάο Χουνγκ Τσουάν 小洪拳 (Xiǎo Hóng Quán)</a> ή η <a href="http://%22%CE%97%20%CE%B3%CF%81%CE%BF%CE%B8%CE%B9%CE%AC%20%CF%84%CF%89%CE%BD%207%20%CE%B1%CF%83%CF%84%CE%AD%CF%81%CF%89%CE%BD%22%20%CE%A4%CF%83%CE%B9%20%CE%A3%CE%B9%CE%BD%CE%B3%CE%BA%20%CE%A4%CF%83%CE%BF%CF%85%CE%AC%CE%BD%20%E4%B8%83%E6%98%9F%E6%8B%B3%20%28qi%20xing%20quan%29/" target="_blank">"Γροθιά των 7 Αστέρων" </a>είναι αυτόνομα ολοκληρωμένα συστήματα πολεμικών τεχνών από μόνα τους...<br />
<br />
Όπως στα ποιήματα ο ποιητής κρύβει έντεχνα και αλληγορικά τα νοήματα που θέλει να περάσει έτσι και στο Σαολίν Κουνγκ Φου οι όμορφες και περίτεχνες κινήσεις μιας φόρμας κρύβουν και μεταφέρουν την τεχνική και την γνώση χωρίς τον "ωμό" τρόπο της κυριολεξίας του να χτυπάς κάποιον στα αλήθεια.<br />
<br />
Τώρα πόσο αποτελεσματικό είναι αυτό σε συνθήκες αυτοάμυνας, πραγματικά μόνο αν τύχει κάτι θα το μάθουμε στα αλήθεια... γιατί πολύ απλά το να κάνεις αυτοάμυνα είναι πολύ πιο πέρα από τις τεχνικές και τους κανόνες οποιασδήποτε πολεμικής τέχνης που ασκείται σε ρινγκ, τατάμι και προκαθορισμένα όρια με κανόνες και διαιτητές, αυτό το ξέρουμε καλά όλοι...<br />
<br />
Θέαμα λοιπόν; Ναι, διάφορα "σόου" που δίνονται παρουσιάζοντας διάφορες δεξιότητες άοπλες και ένοπλες (με παραδοσιακά όπλα), υπάρχουν διαφορές στο πως γίνονται και από ποιον γίνονται. Άσχετα με αυτό όμως το Σαολίν Κουνγκ Φου αν και δεν θα μάθουμε εύκολα την αποτελεσματικότητά του του σε συνθήκες μάχης τουλάχιστον σίγουρα μπορεί να προσφέρει ένα όμορφο θέαμα και να εμπνεύσει για την ιστορία, την φιλοσοφία και τον πολιτισμό του...<br />
<br />
Δεν αρνούμαι ότι πολλά σόου με θέμα το Σαολίν Κουνγκ Φου που περιοδεύουν ανά τον κόσμο και βρίσκει κάποιος σε αφθονία στο internet έχουν καθαρά εμπορικό χαρακτήρα. Επιδείξεις που ίσως θα τις χαρακτηρίζαμε και "καμένες" πλέον, γιατί έχει ξεφουσκώσει το ενδιαφέρον του κοινού που είδε και ξαναείδε επιδέξιους Κινέζους μαθητές από τις σχολές <a href="http://www.shaolin.com.gr/wushu.aspx" target="_blank">"Γου Σου" - "Κουνγκ Φου"</a> τις Κίνας, με <a href="http://www.shaolin.com.gr/page48772319.aspx" target="_blank">πορτοκαλί ρόμπες και ξυρισμένα κεφάλια να αναπαριστούν τους μοναχούς Σαολίν</a> και πολλοί να τους μπερδεύουν ακόμα ως αληθινούς μοναχούς...<br />
<br />
Ωστόσο δεν μπορούμε να αρνηθούμε και την ουσιαστική συνεισφορά των αυθεντικών μαχητών Σαολίν που περιόδευσαν τον κόσμο και ξεκίνησαν να εμπνέουν ανθρώπους να ασχοληθούν με το σώμα και το πνεύμα τους με αυτόν τον ιδιαίτερο τρόπο που κάνει το Σαολίν.<br />
<br />
Σε αυτή τη βάση υπάρχουν και <a href="http://www.shaolin.com.gr/news/parastasi-shaolin-korinthos-2014.aspx" target="_blank">παρουσιάσεις παραδοσιακού Σαολίν</a> από σχολές που ασκούν από ιδανικό την τέχνη των μάχιμων μοναχών Σαολίν που σκοπό έχουν να εισάγουν τον κόσμο στο αυθεντικό πνεύμα της άσκησης τέχνης της <a href="http://xn--mxaqfjhw.gr/source.aspx" target="_blank">παράδοσης του Σαολίν Κουνγκ Φου.</a><br />
<br />
Σε αυτές τις σχολές διοργανώνονται παρουσιάσεις ή παραστάσεις (<a href="http://www.shaolintemple.gr/book.aspx" target="_blank">με υλικό για την ιστορία της τέχνης του Σαολίν Κουνγκ Φου</a>), αλλά <u>όχι για επίδειξη</u>, ούτε για να θαυμάσει κάποιος από "μακρυά" τις ιδιαίτερες ικανότητες και τα κατορθώματα ιδιαίτερων και χαρισματικών ατόμων που παίρνουν μέρος σε αυτές...<br />
<br />
Γίνονται καθαρά από απλούς μαθητές και σκοπό έχουν να μεταδοθεί στον κόσμο έστω και για λίγο, χωρίς λόγια, χωρίς φιλοσοφίες και παραμυθιάσματα, άμεσα, από καρδιά σε καρδιά αυτό που νιώθει ο κάθε μαθητής στο καθημερινό του μάθημα... την μυσταγωγία του να υπερβεί το "γνωστό" και να μπει σε ένα κόσμο καθαρής δράσης χωρίς αναστολές και σκέψεις αμφιβολίας.<br />
<br />
Ο πολεμιστής που δρα χωρίς να έχει τίποτε να χάσει και τίποτε να φοβηθεί, ξεπερνά τα όρια του εαυτού του και γίνεται για μια στιγμή ήρωας... Αυτό καλείται να κάνει και ο μαθητής σε κάθε μάθημα στο Παραδοσιακό Σαολίν Κουνγκ Φου. Να γίνει για μια - δυο ώρες λιοντάρι και να παλέψει με καθαρή καρδιά με τα όριά του. <br />
<br />
Στο διάστημα αυτό το μυαλό, έστω και για λίγο, παύει να ερμηνεύει να δικαιολογεί και να καταδικάζει, ανίκανο να προλάβει την ταχύτητα της δράσης και αναγκαστικά ησυχάζει... Αυτή η ενοποίηση είναι η πεμπτουσία του Σαολίν Κουνγκ Φου.<br />
<br />
Σε αυτή τη μάχη δεν υπάρχουν νικητές ή χαμένοι ούτε προϋποθέσεις, όπως ηλικία, ταλέντο, ιδιαίτερες ικανότητες και άλλες δικαιολογίες.<br />
<br />
Το αποτέλεσμα που προάγεται με τον καιρό είναι θαυμαστό και είναι όμορφο να το μοιράζεται κανείς και με άλλους μέσω μιας παράστασης που δεν γίνεται αυτοσκοπός.<br />
<br />
Το να μάχεται κάποιος να αλλάζει τον εαυτό του είναι πολύ πιο σημαντικό από το να προσπαθεί να αλλάζει ή να επιβάλλεται, ή να επιδεικνύεται στους άλλους.<br />
<br />
Η καθημερινή "σκληρή" εργασία με το σώμα είναι το ζητούμενο, η αρχή και το τέλος, δεν υπάρχει τίποτα πέρα από αυτό.<br />
<br />
Όλα αυτά με αφορμή την παράσταση που δόθηκε από την "Πηγή του Νεαρού Δάσους" Κορίνθου, "Η Παράδοση του Σαολίν Κουνγκ Φου" που έλαβε χώρα στο Δημοτικό θέατρο Κορίνθου στις 31/5/2014 υπέρ του Κοινωνικού Ιατρείου Αλληλεγγύης Κορίνθου.<br />
<br />
Δείτε σχετικό υλικό εδώ <a href="http://www.shaolin.com.gr/news/parastasi-shaolin-korinthos-2014.aspx" target="_blank">http://www.shaolin.com.gr/news/parastasi-shaolin-korinthos-2014.aspx</a><br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br /></div>
Χρήστος Παναγόπουλος (Γιάν Σαν)http://www.blogger.com/profile/09971007545217014816noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3953525595759066748.post-81634217645433110142014-04-28T14:23:00.001+03:002014-07-17T09:56:11.707+03:00Η αρχαία σοφία δεν έχει copyright...<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://2.bp.blogspot.com/-93fjChNhdZc/UjWvNA0LxGI/AAAAAAAACRs/NxpzFBhzDGg/s1600/20130819_104514.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" src="http://2.bp.blogspot.com/-93fjChNhdZc/UjWvNA0LxGI/AAAAAAAACRs/NxpzFBhzDGg/s1600/20130819_104514.jpg" height="225" width="320" /></a></div>
Το Σαολίν Κουνγκ Φου την τελευταία δεκαετία έχει κάνει την εμφάνισή του αναμφισβήτητα πολύ δυναμικά σε όλο τον κόσμο. Φυσικό είναι κάθε τι που έχει επιτυχία να αποτελεί βορά εκμετάλλευσης του ονόματός του. Αυτή η φυσική έλξη και η γοητεία που ασκεί το όνομα Σαολίν οδήγησε πολλούς που ήθελαν να προσθέσουν αίγλη στο όνομα της σχολής τους να κολλήσουν και ένα "Σαολίν" απέξω στην ταμπέλα τους για προσελκύσουν και λίγο κόσμο παραπάνω...<br />
<br />
Ιδιαίτερα στην Ελλάδα νιώθοντας το ψωμί που κρύβεται πίσω από τη λέξη Σαολίν πολλοί προσπάθησαν όχι μόνο να σφετεριστούν το μυστήριο που κρύβεται πίσω από το όνομα αυτό αλλά ακόμα περισσότερο να επιδιώκουν να κάνουν μονοπώλιο το όνομα με διάφορα τεχνάσματα.<br />
<br />
Ένα πρώτο και ολίγον "ρηχό" μέσο είναι το επιχείρημα ότι το "δικό τους Σαολίν" είναι το μόνο αυθεντικό κάτι που δεν αντέχει βαθιά ανάλυση μιας και αναιρεί την αρχή της παράδοσης του ίδιου του Σαολίν που θέλει να μεταφέρεται από γενιά σε γενιά και από δάσκαλο σε μαθητή.<br />
<br />
Αν κάποιος ήταν δημιουργός ενός καινούριου συστήματος, ναι θα μπορούσε να πει, "αυτό το σύστημα μου ανήκει, είμαι ιδρυτής και το ξέρω μόνον εγώ...!" άλλα στην περίπτωσή του παραδοσιακού Σαολίν αυτό φυσικά δεν στέκει γιατί απλά αν κάνει κάποιος ένα ξεχωριστό και "μοναδικό Σαολίν", απλά δεν είναι Σαολίν και είναι "κάτι" που έχει βγει από το κεφάλι του.<br />
<br />
Επίσης βλέπουμε τελευταία να αφθονούν στο διαδίκτυο "επίσημοι" βαρύγδουποι φορείς θεσμικών συμβάσεων όπως "ομοσπονδία Σαολίν" που προκειμένου να στηρίξουν αυτές τις μορφές υποπίπτουν σε αντιφατικές δράσεις όπως την διοργάνωση εικονικών πρωταθλημάτων μοιράζοντας αβέρτα μετάλλια ή ορίζουν επίπεδα levels και άλλα κατασκευάσματα δυτικού τύπου βασισμένα στον ανταγωνισμό, συγχύζοντας τον κόσμο με το τι είναι Σαολίν.<br />
<br />
Για του λόγου το αληθές, επίσημη ομοσπονδία Σαολίν ακόμα <u>δεν υπάρχει</u> στην Ελλάδα γιατί απλά δεν υπάρχει και Παγκόσμια Ομοσπονδία Σαολίν που να υπάγεται. <a href="http://www.shaolin.com.gr/news/sea-shaolin-europe-association-official-member.aspx" target="_blank">Υπάρχει μόνο η Πανευρωπαϊκή κάτω από τον ίδιο τον ηγούμενο Σι Γιουγκ Σιν που είναι θεσμοθετημένη ως μέσο πολιτιστικής διάδοσης του πνεύματος του Σαολίν.</a><br />
<br />
Με πικρία παρατηρούμε ανθρώπους που πρεσβεύουν το <i>Ζεν </i>να "στήνουν" και να σκηνοθετούν εικονικές σχολές με εικονικούς μαθητές μόνο και μόνο για να πείθουν τον κόσμο. Η κάνουν άλλα επικοινωνιακά παιχνίδια όπως παράδειγμα διαφορετικοί δικτυακοί τόποι που μεταφέρουν τις ίδιες πληροφορίες οδηγώντας ο ένας στον άλλον για να μπερδεύεται ο κόσμος.<br />
<br />
Θέατρο πραγματικό με ανθρώπους, μυθομανείς από την φύση τους, τυλιγμένους σε ρόμπες με πομπώδεις ρόλους που έχουν πιστέψει το ψέμα τους αλλά δεν έχουν στο ελάχιστο ασκηθεί ή καταπονήσει τον εαυτό τους και δεν έχουν ποτέ υπάρξει κάτω από τη σκληρή επίβλεψη ενός δασκάλου για να δουν τα όριά τους.<br />
<br />
Για μια φορά ακόμα θέλω να επιστήσω την προσοχή στους αναζητητές να μην τρώνε παραμύθι. Χωρίς ιδρώτα δεν χτίζεται "ενέργεια" όσο εξωτικά ονόματα και να έχει μια σχολή... Πηγαίνετε σε σχολές που γίνεται "δουλειά". Πρέπει να βράζουμε (σωματικά και ψυχολογικά) στους 100 βαθμούς για ότι κάνουμε, η μετριότητα είναι αρρώστια, η δεξιότητα και η γνώση δεν μας χαρίζεται ούτε κατακτάται με τίτλους και με μετάλλια αυτά είναι για να οριοθετούν την προσπάθειά μας και να φαινόμαστε ανώτεροι στους άλλους. Αυτοί που διοργανώνουν τέτοια πράγματα δεν έχουν τη στοιχειώδη νοημοσύνη μέσα τους να καταλάβουν ότι "Τσαν" ή "Ζεν" σημαίνει πάνω από όλα αλληλένδετη συνύπαρξη τον όντων όχι διαχωρισμός των σε "ανώτερο" και "κατώτερο".<br />
<br />
Επίσης όλοι λένε ότι είναι Σαολίν αλλά λίγοι έχουν πατήσει στο ναό να τον επισκεφθούν έστω ή πήγαν μια φορά μόνο και μόνο να βγάλουν φωτογραφίες με ρόμπες και κομποσκοίνια για να αυτοχαρακτηριστούν δάσκαλοι. Πόσο δάσκαλοι του "Τσαν" μπορεί να είναι τέτοιοι άνθρωποι; Μάλλον Τσαρλατάνοι θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν...<br />
<br />
Ας είμαστε σοβαροί ...τι θα πει "Σαολίν", τι θα πει <a href="http://www.shaolinwugong.eu/chan.aspx#.U144b1V_tfs" target="_blank">"Τσαν" ή "Ζεν"</a>; Είναι ένα μέσο να πλουτίσει κανείς υλικά ή ψυχολογικά ή είναι ένας δρόμος απελευθέρωσης; Ας αναλογιστούμε λίγο.<br />
<br />
Καλώς ή κακώς το Σαολίν Κουνγκ Φου και όλα τα παρελκόμενα (ιδέες, δράση, ιστορία κλπ) δεν μπορεί να ανήκει σε κανέναν γιατί είναι πάνω από όλα <u>πολιτισμός</u> και ο πολιτισμός δεν είναι ιδιοκτησία κανενός. Η αρχαία σοφία δεν έχει copyright και η παράδοση δεν είναι κτήμα μας. Αυτά είναι "πολιτισμός" και ο πολιτισμός δεν πρέπει να έχει κερδοσκοπικό χαρακτήρα ούτε να κρύβει ιδιοτέλεια. Πόσο μάλλον το ίδιο το Σαολίν που ο κύριος πυρήνας της φιλοσοφίας του είναι εξάλειψη της ατομικότητας του "εγώ"...<br />
<br />
Το να είναι ο καθένας μόνος του και να προσπαθεί να επιβληθεί στους άλλους με κάθε τρόπο είναι το σύνηθες... Το να παλέψει κανείς για τη συνύπαρξη την ενότητα τα οποία συνάγουν τον πολιτισμό είναι η επανάσταση. Η κουλτούρα των Σαολίν μπορεί να γίνει ένα όπλο για αυτήν την επανάσταση, όσοι έχουν αποφασίσει να είναι απόστολοι αυτής της ιδέας ας κοιτάξουν να μην το κάψουν αυτό το χαρτί...<br />
<br /></div>
Χρήστος Παναγόπουλος (Γιάν Σαν)http://www.blogger.com/profile/09971007545217014816noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3953525595759066748.post-69414878021848985202014-04-23T13:27:00.002+03:002014-07-19T18:25:35.155+03:00"Εσωτερικές" και "εξωτερικές" πολεμικές τέχνες<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://1.bp.blogspot.com/-viln9a1v9mE/U2oB2kPBMsI/AAAAAAAADOc/4yxMVe0Ba4U/s1600/DSC_0064.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img alt="" border="0" src="http://1.bp.blogspot.com/-viln9a1v9mE/U2oB2kPBMsI/AAAAAAAADOc/4yxMVe0Ba4U/s1600/DSC_0064.jpg" height="213" title="Παγκόσμια ημέρα Τάι Τσι στην Κόρινθο" width="320" /></a></div>
Με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Τάι Τσι και Τσι Κουνγκ (<a href="http://en.wikipedia.org/wiki/World_Tai_Chi_and_Qigong_Day" target="_blank"><b>W</b>orld <b>T</b>ai <b>C</b>hi and <b>Q</b>igong<b> D</b>ay)</a> που γίνεται κάθε χρόνο το τελευταίο Σάββατο του Απριλίου για τη διάδοση και εξάπλωση της <a href="http://www.taiji.com.gr/taiji/history.aspx" target="_blank">Τέχνης της "Ύψιστης Αρχής" - Τάι Τσι 太极 (Tài Jí) </a> και της<a href="http://shaolinwugong.eu/internals.aspx" target="_blank"> "Καλλιέργειας της Ζωτικής Ενέργειας" - Τσι Κουνγκ 气功 (Qì Gōng)</a> αξίζει να θίξουμε ένα θέμα που συνηθίζει να αποτελεί αντικείμενο μιας "ευγενικής" διαμάχης μεταξύ των ασκούμενων των πολεμικών τεχνών για το ποιο είδος πολεμικών τεχνών είναι αποτελεσματικότερο και ωφελιμότερο - Οι "Εξωτερικές Πολεμικές Τέχνες" - Γουέι Τζιά 外家 (Wài Jiā) ή τα λεγόμενα "Εσωτερικά Συστήματα" - Νέι Τζιά 内家拳 (Nèi Jiā).<br />
<br />
Για να καταλάβουμε την διαφορά, οι δύο όροι αναφέρονται στον τρόπο χρήσης της δύναμης του σώματος. Η διαφορά βρίσκεται στο ότι οι <em>εσωτερικές</em> <em>πολεμικές</em> <em>τέχνες</em>, για να πετύχουν παραγωγή δύναμης και ενέργειας βασίζονται στην ομαλή ροή της ζωτικής ενέργειας ή αλλιώς <a href="http://xn--mxaqfjhw.gr/articles/chinese-medicine/concept-of-qi-and-qi-gong.aspx" target="_blank">Τσι 气 (Qì)</a>. Αυτό επιτυγχάνεται με αρμονικές ήρεμες κυκλικές κίνησες που εκμεταλλεύονται τις φυγόκεντρες και βαρυτικές δυνάμεις του σώματος. Η "πρόθεση" του ασκούμενου επίσης παίζει καθοριστικό ρόλο στο να διαχειρίζεται έξυπνα το κέντρο βάρος του σώματος κάνοντας χρήση του <a href="http://www.taiji.com.gr/taiji/philosophy.aspx" target="_blank">"άδειου" και του "γεμάτου" (Γιν & Γιάνγκ</a>). Από την άλλη οι <em>εξωτερικές μαχητικές τέχνες,</em> ψάχνουν τον "σκληρό" - ευθύ δρόμο της άμεσης εφαρμογής με γρήγορες κινήσεις και μετατοπίσεις του σώματος βασισμένες στην μυϊκή δύναμη και την ταχύτητα.<br />
<br />
Όμως πριν μιλήσουμε περαιτέρω για το πρακτικό μέρος ας ρίξουμε μια ματιά στο ιστορικό υπόβαθρο στο πως προέκυψε η ανάγκη των <em>εσωτερικών</em> "μαλακών" πολεμικών τεχνών...<br />
<br />
Ο <a href="http://shaolin.com.gr/history.aspx" target="_blank">ναός Σαολίν</a> υπήρξε η πρώτη ακαδημία πολεμικών τεχνών στην Κίνα γιατί ήταν σεβαστός ως η γενετηρά του <a href="http://xn--mxaqfjhw.gr/chan/what-is-the-chan.aspx" target="_blank">βουδισμού Τσάν (ή Ζεν)</a> . Τον επισκεπτόταν να μαθητεύσουν εκεί σπουδαίες προσωπικότητες από κάθε δυναστεία που πέρασε. <br />
<br />
Ο <a href="http://en.wikipedia.org/wiki/Zhang_San_Feng" target="_blank">Τσαν Σαν Φανγκ 张三丰 (Zhāng Sān Fēng)</a> αν και ο ίδιος ήταν ταοϊστής υπήρξε σπουδαστής του ναού Σαολίν, στην περίοδο της δυναστείας Σουνγκ 宋朝 (Sòng Cháo 960 - 1278). Μετά την ολοκλήρωση της μελέτης του Σαολίν Κουνγκ Φου, λέγεται ότι αποσύρθηκε στο βουνό Γου Ντανγκ 武当山 (Wǔ Dāng Shān), σαν ερημίτης. Εκεί ίδρυσε το Τάι Τσι Τσουάν την "Γροθιά της Ύψιστης Αρχής"...<br />
<br />
Ωστόσο οι ιστορικές αναφορές για τις μαλακές φόρμες ανάγονται ακόμα πιο πριν, στην περίοδο της δυναστείας Τάνγκ 唐朝 (Tang 618 - 906 μ.Χ.), όπου υπάρχουν πληροφορίες ότι στο ναό Σαολίν δημιουργήθηκαν κάποια "μαλακά" σύνολα, οι λεγόμενες φόρμες <a href="http://shaolingongfu.gr/page2715265.aspx" target="_blank">"Μιέν Τσουάν" 绵拳 (Mián Quán) Σαολίν</a>.<br />
<br />
Οι μοναχοί Σαολίν λόγω της σκληρής, επίπονης και της συνεχούς εξωτερίκευσης της ενέργειάς τους που απαιτούσε η εξάσκησή τους , άρχισαν να παρουσιάζουν συμπτώματα υπερκόπωσης που τα ονόμασαν Σαν Κουνγκ 散功 (Sàn Gōng), κατά λέξη "Διασκόρπιση Ενέργειας".<br />
<br />
Για να αντιμετωπίσουν αυτό το πρόβλημα δημιούργησαν τις φόρμες Μιέν Τσουάν, οι οποίες προκαλούσαν την εσωτερίκευση της ενέργειας, την ανοικοδόμησή και την θεραπεία της. Ήταν δηλαδή ένας τρόπος φυσικοθεραπείας και αποκατάστασης της φυσικής ροής της ενέργειας όπου είχε υπερβεί τα όρια και είχε προκαλέσει τραυματισμούς ή χρόνια κόπωση.<br />
<br />
Χαρακτηριστικά παραδείγματα είναι η <a href="http://shaolin.com.gr/page2715265/shaolin-rou-quan.aspx" target="_blank">"Γροθιά του Βαμβακιού" Σαολίν - Ρόου Τσουάν 少林柔拳 (Shàolín Róu Quán)</a> όπου η αρχαία πρακτική Σαολίν έχει εξελίξει την εσωτερική άσκηση Νέι Κουνγκ 內功 (Nèi Gōng) σε πλήρη κίνηση αυτοάμυνας γνωστή ως Σαολίν Ρου Τσουάν (απαλή πυγμαχία) η οποία ασκείται ακόμα και τώρα κυρίως από τους γέροντας μοναχούς της μονής Σαολίν.<br />
<br />
Το Σαολίν Ρου Τσουάν έχει ασκήσει μεγάλη επιρροή στην ανάπτυξη του παραδοσιακού <a href="http://shaolingongfu.gr/forms.aspx" target="_blank">Σαολίν Γου Κουνγκ (μαχητικές τέχνες του ναού Σαολίν)</a>. Οι κινήσεις, οι στάσεις και οι αρχές είναι παρούσες σε όλη την μετέπειτα ύλη του Σαολίν Γου Κουνγκ και όχι μόνο. Στην πραγματικότητα όμως, η αξία της αυτοάμυνας είναι δευτερεύον έναντι του πλεονεκτήματος της διατήρησης της υγείας.<br />
<br />
Το Ρόου Τσουάν δεν έχει ασκήσει επιρροή μόνο στο Σαολίν. Τα αρχαία σύνολα Σαολίν Νέι Κουνγκ (όπως η <a href="http://shaolinwugong.eu/yijinjing.aspx" target="_blank">"Πραγματεία αλλαγής μυών/τενόντων" - Γι Τζιν Τζινγκ 易筋经 <i>Yì Jīn Jīng</i>)</a> και Τσι Κουνγκ (όπως τα <a href="http://xn--mxaqfjhw.gr/BaDuanJin.aspx" target="_blank">"Οκτώ κομμάτια μεταξιού" Πα Τουάν Τζιν - 少林八段锦 <i>Shàolín Bā Duàn Jǐn</i></a>) καθώς και οι μορφές Σαολίν Ζου Τσουάν είναι επίσης η αρχαία ρίζα του <a href="http://www.taiji.com.gr/taiji/the-practice-of-taiji-quan/taiji-breath.aspx" target="_blank">Τάι Τσι Τσουάν</a> και σχετίζονται άμεσα με τις 13 θεμελιώδεις κινήσεις που βρίσκονται στο <a href="http://www.taiji.com.gr/taiji/the-practice-of-taiji-quan.aspx" target="_blank">Τάι Τσι Τσουάν</a>.<br />
<br />
Ιδιαίτερα στη <a href="http://shaolintemple.gr/JinGangQuan.aspx" target="_blank">"Γροθιά διαμάντι" Τζιν Γκανγκ Τσουάν 金刚拳 (Jīn Gāng Quán)</a> που χρονολογείται από την περίοδο της δυναστείας Τάνγκ 唐朝 (Tang 618 - 906 μ.Χ.), μπορούμε να διακρίνουμε πολλά χαρακτηριστικά της επιρροής που άσκησε στο Τάι Τσι όπως την κίνηση των Χέριων σαν "Σύννεφα" και το σκάσιμο της γροθιάς στην παλάμη (Γροθιά Διαμάντι) που στην παλαιά μορφή Τάι Τσι "Γι Λου" φέρει ακόμα και το όνομα Τζι Γκάνγκ 金刚捣碓 (Jīn Gāng Dǎo Duì) "Χτύπημα με Γροθιά Διαμάντι".<br />
<br />
Λόγω της κοντινής απόστασής του χωριού που αναπτύχθηκε το Τάι Τσι Τσουαν, το χωριό Τσεν Τζιά Γκού 陳家溝 (Chén Jiā Gōu) της επαρχίας Χενάν από τη μονή Σαολίν, απορρόφησαν πολλές τεχνικές από το Σαολίν Νέι Κουνγκ, το Σαολίν Ρόου Τσουάν καθώς και πολλές άλλες "εξωτερικές" τεχνικές των Σαολίν που περιλαμβάνουν σύνολα Γου Κουνγκ από την εποχή των δυναστειών Σονγκ και Γιουάν, όπως την <a href="http://xn--mxaqfjhw.gr/TaiZhouChangQuan.aspx" target="_blank">Μακριά γροθιά Τάι Ζου 太祖长拳 (Tài Zǔ Zhǎng Quán)太祖长拳 (Tài Zǔ Zhǎng Quán)</a> και την <a href="http://shaolintemple.gr/XiaoHongQuan.aspx" target="_blank">Γροθιά Μικρός Χείμαρρος 小洪拳 (Xiǎo Hóng Quán)</a>, το οποίο για να εκτελεστεί σωστά θα πρέπει να έχει ένα "εσωτερικό" πνεύμα.<br />
<br />
Συνεπώς δεν πρέπει να προκαλεί έκπληξη το ότι ακόμα και σήμερα η κατάρτιση των ασκούμενων και ειδικά των νέων παιδιών στο χωριό - γενέτηρά του Ται Τσι - Τσεν Τζια Γκού είναι καθαρά κατάρτιση Σαολίν. Ταξιδεύοντας και διαμένοντας στο χωριό μπορεί να γίνει μάρτυρας όλων των παραπάνω και θα δει στις αυλές των σπιτιών που διδάσκονται πατροπαράδοτα από πατέρα σε γιο τα αρχέγονα στυλ Ται Τσι, να ασκούνται παράλληλα και οι παραδοσιακές φόρμες Σαολίν όπως τη "Μακριά γροθιά" Τάι Ζου 太祖长拳 και τη "Γροθιά Ανάμεσα στα Χέρια" Τονγκ Μπέι Τσουάν 通臂拳 (Tōng Bì Quán).... (<a href="http://www.youtube.com/watch?v=fmg-jleCqck" target="_blank">Δείτε σχετικό βίντεο από το ταξίδι μου στο χωριό Τσεν Τζια Γκου</a>)<br />
<br />
Μετά από αυτή την σύντομη ιστορική ανασκόπηση μπορούμε να πούμε με σαφήνεια ότι πολλές εσωτερικές τεχνικές που αναπτύχθηκαν στον ναό Σαολίν επηρέασαν το Τάι Τσι και το Τσι Κουνγκ γεννήθηκαν και στους κόλπους των σκληρών πολεμικών τεχνικών όπως του ναού Σαολίν και τελικά δεν μπορούν να είναι ανταγωνιστικές αλλά αντίθετα, είναι συμπληρωματικές και απαραίτητες για μια εξισορροπημένη άσκηση τόσο του "εξωτερικού" όσο και του "εξωτερικού".<br />
<br />
Συνεπώς είναι λάθος να προσπαθεί κάποιος να αποκλείσει το "σκληρό" από το "μαλακό" αυτό από μόνο του είναι μια ανισορροπία καθώς και οι δύο έννοιες είναι αδιαχώριστες όψεις του ίδιου νομίσματος. 'Ένας νεαρός ασκούμενος που έχει περίσσια ενέργεια έχει ανάγκη από έντονη και δυναμική άσκηση ώστε να μπορέσει να "χτίσει" το σώμα του καθώς πρέπει να δέσει το μυοσκελετικό του σύστημα, όμως καθώς περνάει ο χρόνος πρέπει να αρχίσει να επενδύει στην εσωτερική του δύναμη και να βελτιώνει το ενεργειακό του δυναμικό. Οφείλει να προσέχει την ζωτική του δύναμη και να την ενισχύει για να έχει εσωτερική υγεία και πνευματική διαύγεια μέσω των ασκήσεων Τσι Κουνγκ και μαλακών φορμών όπως το Τάι Τσι το Ρόου Τσουάν, ή το Τσι Γκάνγκ Τσουάν.<br />
<br />
Ακόμα πιο πέρα σε ένα βαθύτερο επίπεδο άσκησης ο ασκούμενος καταλαβαίνει ότι αυτές οι έννοιες όχι μόνο δεν μπορούν να διαχωριστούν αλλά οφείλουν να συνυπάρχουν για να έχουμε την βέλτιστη απόδοση του σώματος και του πνεύματος. Μάλιστα υπάρχουν φόρμες που κάνουν την επιτομή του συνδυασμού σκληρού και μαλακού όπως η "<a href="http://xn--mxaqfjhw.gr/page147941916.aspx" target="_blank">Γροθιά της Καρδίας και της Πρόθεσης" 少林形意拳 - Σιν Γι Τσουάν (Xíng Yì Quán)</a> που εκεί ο μαθητής βιώνει την αρμονία της κίνησης που πηγάζει από έναν άλλο παράγοντα, την έμπνευση. Εκεί έχουμε την απόλυτη ενότητα του σώματος και του πνεύματος, όπου το σκληρό και μαλακό παύουν να υφίστανται σαν έννοιες το άδειο και το γεμάτο γίνονται ένα και το <em>μέσα </em>και το <em>έξω</em> το ίδιο και το αυτό... Αυτή είναι τελικά και η ολοκλήρωση της "Ύψιστης Αρχής" που ενοποιεί ό,τι έχει διαιρεθεί από την περιορισμένη αντίληψη του νου να χωρίζει τον κόσμο σε αντιθέσεις ανεξάρτητες την μία από την άλλη.<br />
<br />
Πατροπαράδοτα στην Κίνα κάθε σχολή εξωτερικού στυλ έχει και κάποιο σύστημα αποθεραπείας και αποκατάστασης της ζωτικής ενέργειας και κάθε σχολή εσωτερικών τεχνών έχει ένα πρόγραμμα εκγύμνασης που περιλαμβάνει και έντονη άσκηση. Το "Τσι" δεν μπορεί να χτιστεί μόνο με την πρόθεση ή την φαντασία χρειάζεται "σκληρή δουλειά" αυτό σημαίνει ο όρος "Κουνγκ". Αυτό μπορεί να το διακρίνει και να το εμπεδώσει κανείς αν ταξιδέψει ο ίδιος εκεί που γεννήθηκαν όλα αυτά...<br />
<br />
Πηγές: <a href="http://en.wikipedia.org/wiki/Chen-style_t%27ai_chi_ch%27uan" target="_blank">en.wikipedia.org</a>, <a href="http://shaolin.com.gr/">shaolin.com.gr</a>, <a href="http://shaolintemple.gr/">shaolintemple.gr</a>, <u><a href="http://taiji.com.gr/">taiji.com.gr</a></u><br />
Προσωπική εμπειρία σε σχολές της Κίνας<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<iframe allowfullscreen='allowfullscreen' webkitallowfullscreen='webkitallowfullscreen' mozallowfullscreen='mozallowfullscreen' width='320' height='266' src='https://www.youtube.com/embed/fmg-jleCqck?feature=player_embedded' frameborder='0'></iframe></div>
<div style="text-align: center;">
Από περιήγηση του 2013 στο χωριό Τσεν Τζια Γκού <br />
<a href="https://www.youtube.com/watch?v=fmg-jleCqck" target="_blank">Τσεν Ται Τσι (Παλαιά Μορφή 老架一路 (Lǎo Jià Yī Lù)</a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<iframe allowfullscreen='allowfullscreen' webkitallowfullscreen='webkitallowfullscreen' mozallowfullscreen='mozallowfullscreen' width='320' height='266' src='https://www.youtube.com/embed/gACtudspKaY?feature=player_embedded' frameborder='0'></iframe></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
Από το 2006 στο ναό Φα Ουάνγκ </div>
<div style="text-align: center;">
<a href="http://shaolintemple.gr/JinGangQuan.aspx" target="_blank">"Γροθιά διαμάντι" Τζιν Γκανγκ Τσουάν 金刚拳 (Jīn Gāng Quán)</a></div>
</div>
Χρήστος Παναγόπουλος (Γιάν Σαν)http://www.blogger.com/profile/09971007545217014816noreply@blogger.com0Κόρινθος, Ελλάδα37.9386365 22.93223829999999537.9135895 22.891897799999995 37.9636835 22.972578799999994tag:blogger.com,1999:blog-3953525595759066748.post-75553423453924150062013-12-28T15:33:00.000+02:002014-07-17T10:37:55.079+03:00Ο ανταγωνισμός <div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://www.shaolin.com.gr/resources/templates/104/logo_logoshaolin.png" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://www.shaolin.com.gr/resources/templates/104/logo_logoshaolin.png" /></a></div>
Στις πολεμικές τέχνες διακρίνουμε πολλές φορές τα συστήματα που ασκούνται ως "παραδοσιακά" ή "αγωνιστικά".<br />
<br />
Η επιλογή μιας παραδοσιακής πολεμικής τέχνης για άσκηση γίνεται από πολλούς ενδιαφερόμενους που θέλουν να ασκηθούν χωρίς αρχικά να προσβλέπουν σε οποιαδήποτε είδους διάκριση.<br />
<br />
Αν και πολλές σχολές ισχυρίζονται ότι κάνουν παραδοσιακό βλέπουμε να έχουν βαθμίδες επιπέδων, ζώνες, αγώνες και όλα τα παρελκόμενα.<br />
<br />
Όσον αφορά τις παραδοσιακές πολεμικές τέχνες (Κινέζικες ή Ιαπωνικές) μπορούμε να τις ορίσουμε ως τις τέχνες που ασκούνται όπως στο παρελθόν με σκοπό να προετοιμάσουν το σώμα και το πνεύμα ώστε να στέκεται ακέραιο και ικανό σε δύσκολες περιστάσεις (μάχες σώμα με σώμα ή καταστάσεις υψηλού κινδύνου) και δεν αποσκοπούν στην απόκτηση κάποιου βραβείου ή βαθμού.<br />
<br />
Σήμερα το κίνητρο στις περισσότερες σχολές άσκησης πολεμικών τεχνών είναι άλλο, ζώνες μετάλλια, πρωταθλήματα και έντονος ανταγωνισμός μεταξύ των ασκούμενων.<br />
<br />
Τα όρια του ασκούμενου περιορίζονται στην κατάκτηση μιας ζώνης, ή στην επικράτηση σε έναν αγώνα έναντι κάποιου αντιπάλου κλπ. Παλαιότερα τα όρια της άσκησής δεν υφίσταντο γιατί πάντα υπήρχε ο κίνδυνος να βρεθεί κάποιος δυνατότερος στην μάχη και το κόστος θα ήταν η ίδια η ζωή. Συνεπώς, βραβεία και εφήμεροι τίτλοι μάλλον θα ήταν ανόητο να επιζητεί και να κατέχει κάποιος.<br />
<br />
Ειδικά ο <a href="http://xn--mxaqfjhw.gr/chan.aspx" target="_blank"><i>Βουδισμός Ζεν</i></a> που έχει επηρεάσει τη φιλοσοφία των πολεμικών τεχνών της ανατολής υπαγορεύει την εγκατάλειψη κάθε προσδοκίας που επιβεβαιώνει τη ψευδή αίσθηση του "εγώ" και υποδεικνύει το να βιώνει κάποιος τη στιγμή στο ακέραιο χωρίς περισπασμούς και φαντασιώσεις.<br />
<br />
Χαρακτηριστικό παράδειγμα οι πολεμιστές Σαμουράι στη Ιαπωνία που υιοθέτησαν το Ζεν περισσότερο σαν ανάγκη να ξεφύγουν από την συνεχή πίεση που είχαν στο να χάσουν την ζωή τους από στιγμή σε στιγμή βάσει του σκληρού κώδικα <i>Μπουσίντο </i>και της υπακοής τους προς τον αυτοκράτορα. Έτσι έμαθαν να προσφέρουν τις υπηρεσίες τους ανιδιοτελώς χωρίς καμία μέριμνα ανταπόδοσης απαλλαγμένοι από το άγχος της αποτυχίας ή της επιβεβαίωσης.<br />
<br />
Άλλωστε όσοι ασχολούνται χρόνια με τις πολεμικές τέχνες ξέρουν πολύ καλά ενδόμυχα ότι όλες οι περίτεχνες και καλοδουλεμένες τεχνικές ακόμα και οποιοσδήποτε τίτλος (νταν, χρώμα ζώνης κλπ) απέχουν πολύ από το να εγγυηθούν την αποτελεσματικότητά τους. Η πραγματική εφαρμογή και η ουσία κάθε τεχνικής δοκιμάζεται μόνο στην ετοιμότητα που προσφέρει στο σώμα και στο πνεύμα για κάθε είδους δύσκολη περίσταση.<br />
<br />
Ακόμα και οι δάσκαλοι μέχρι και τα μέσα του 20ου αιώνα δεν μετριόνταν στα διπλώματα και στις κατακτήσεις τους αλλά στη δυνατότητα να αποδεικνύουν έμπρακτα τις ικανότητες τους και την μετάδοση αυτών των ικανοτήτων στους μαθητές τους.<br />
<br />
Πρέπει να ξεκαθαρίσουμε ότι η εφεύρεση των αξιολογήσεων είναι ένα δυτικό κατασκεύασμα που έχει την βάση του στην ανταγωνιστικότητα της σημερινής λογικής του να "έχεις" έναντι του να "είσαι".<br />
<br />
Έχουμε γαλουχηθεί στο να αξιολογούμαστε από μικρά παιδιά. "Κάτσε καλά για να σου πάρω το παιχνίδι", "διάβασε να πάρεις καλό βαθμό", "πέρνα τις εξετάσεις να σπουδάσεις", "κάνε πωλήσεις να προαχθείς", έχουμε μάθει να δουλεύουμε για να πάρουμε ένα μισθό ή να δουλεύουμε επιπλέον να πάρουμε και το μπόνους κ.ο.κ.<br />
<br />
Η κοινωνία πλέον παγκοσμίως είναι δομημένη στην ανταγωνιστικότητα όπου μάλιστα αυτή αποτελεί και το θεμέλιο της λεγόμενης "ανάπτυξης" σήμερα.<br />
<br />
Ας δούμε όμως ιστορικά όλη η εξέλιξη του ανθρώπινου πολιτισμού που έχει βασιστεί.<br />
<br />
Τι εμπνέει κάποιον να κάνει σωστά τη δουλειά του και να δώσει τον καλύτερό του εαυτό για να πετύχει αυτό που θέλει, ένας αγρότης, ένας τεχνίτης, ή ο επιστήμονας που κοιμάται και ξυπνά σπάζοντας το μυαλό του να βρει ιδέες για το πως να λύσει ένα πρόβλημα;<br />
<br />
Πολύ απλά, η <u>Αγάπη</u> για αυτό που κάνει.<br />
<br />
Αν κάποιος αγαπάει αυτό που κάνει αφιερώνεται ανιδιοτελώς σε αυτό και δεν κοιτά το ρολόι, ούτε πόσα θα βγάλει γι' αυτό που κάνει, ούτε τι τίτλο θα κερδίσει, ούτε τι κάνει ο άλλος συνάδελφός του δίπλα του.<br />
<br />
Μήπως αυτός ο τρόπος σκέψης της απόκτησης ανταμοιβών γέμισε μια κοινωνία ανθρώπους που δρουν με βάση αυτό το σκεπτικό; Μας θυμίζει τίποτα αυτό από τους ανθρώπους που κυβερνούν τον κόσμο σήμερα;<br />
<br />
Δυστυχώς η κοντόφθαλμη σκέψη του "να κάνουμε τη δουλειά μας όπως όπως, να αρπάξουμε ότι μπορούμε και να φύγουμε" χαρακτηρίζει τους πολιτικούς μας και είναι ένα βαθύ αίτιο της κρίσης.<br />
<br />
Αλλά το σφάλμα δεν εδρεύει μόνο σε αυτούς αλλά και σε κάθε έναν από εμάς.<br />
<br />
Όταν επιδιώκουμε κάτι άλλο πέραν από αυτό που κάνουμε κάθε στιγμή απλά ζούμε σε μια συνεχή σύγκρουση σε αυτό που είμαστε και σε αυτό που θα θέλαμε να είμαστε, αυτή η συνεχής πάλη και αγωνία είναι πραγματικά επίπονη.<br />
<br />
Αυτό δυστυχώς δεν ισχύει μόνο για υλικά αποκτήματα, αλλά και για πνευματικά.<br />
<br />
Παράδειγμα μπορεί κάποιος να κάνει <a href="http://xn--mxaqfjhw.gr/chan/meditationchan.aspx" target="_blank"><i>διαλογισμό </i></a>μόνο και μόνο για να αποκτήσει τη φώτιση...;<br />
<br />
Μια χαρακτηριστική <a href="http://xn--mxaqfjhw.gr/page156345652.aspx" target="_blank"><i>Τσαν (Ζεν)</i> ιστορία</a> μας παρουσιάζει γλαφυρά την αντίφαση μιας τέτοιας επιδίωξης.<br />
<br />
<div style="text-align: left;">
<i>Ο σεβαστός βουδιστής ηγούμενος Ναν Γιουέ Χουάι Ρανγκ, ένας μεγάλος μαθητής του έκτου Πατριάρχη Χούι Νένγκ, ρώτησε τον μοναχό Μα Ζου Ντάο Γι:</i></div>
<div style="text-align: left;">
<i>"Γιατί κάνετε διαλογισμό;"</i></div>
<div style="text-align: left;">
<i>Αυτός απάντησε: "Επειδή θέλω να γίνω ένας Βούδας".</i></div>
<div style="text-align: left;">
<i>Στη συνέχεια ο Χουάι Ρανγκ πήρε ένα τούβλο και το γυάλιζε μπροστά στο ερημητήριο του Μα Ζου όλη μέρα, κάθε μέρα.</i></div>
<div style="text-align: left;">
<i>Μια μέρα, ο Μα Ζου τον ρώτησε: "Γιατί γυαλίζετε το τούβλο;"</i></div>
<div style="text-align: left;">
<i>Ο Χουάι Ρανγκ απάντησε: "Θέλω να το κάνω καθρέφτη."</i></div>
<div style="text-align: left;">
<i>Ο Μα Ζου ρώτησε, "Πώς μπορείτε να κάνετε έναν καθρέφτη γυαλίζοντας ένα τούβλο;"</i></div>
<div style="text-align: left;">
<i>Ο Χουάι Ρανγκ είπε: "Αν δεν μπορώ να κάνω έναν καθρέφτη γυαλίζοντας ένα τούβλο, πώς μπορείτε εσείς να γίνετε ένας Βούδας με το να κάθεστε σε διαλογισμό...;"</i></div>
<div style="text-align: left;">
<i><br /></i></div>
<div style="text-align: left;">
<i><a href="http://xn--mxaqfjhw.gr/chan/what-is-the-chan.aspx" target="_blank">Δείτε περισσότερες διδακτικές ιστορίες και τι είναι το Τσαν εδώ</a>.</i></div>
<br />
Κάποιος έχει πει ότι "μια δουλειά που γίνεται σωστά είναι αφιερωμένη στο θεό".<br />
<br />
Πραγματικά αν κάποιος κάνει καλή δουλειά η ανταμοιβή του έρχεται σαν δώρο, δεν την επιδιώκει - δεν την επιζητεί. Ο σκοπός είναι να ενωθούμε με την ανώτερη νοημοσύνη του σύμπαντος από όπου πηγάζει η έμπνευση και ανεξάντλητη δημιουργικότητα.<br />
<br />
Αυτή η ένωση για να επιτευχθεί πρέπει να δωθούμε ολοκληρωτικά σε αυτό που κάνουμε. Αν το πετύχουμε αυτό, ό,τι κάνουμε μας δίνει χαρά, είναι χρηστικό και βοηθά τους γύρω μας χωρίς να μετρά δόξες και τιμές.<br />
<br />
Ένα ζωντανό παράδειγμα είναι τα παιδιά. Ό,τι κάνουν, θέλουν να το χαίρονται πρώτα, αλλιώς τους είναι βαρετό. Επειδή όμως εμείς θέλουμε με το ζόρι να το κάνουν τους τάζουμε ανταμοιβές δηλαδή χρησιμοποιούμε τον εύκολο τρόπος της "δωροδοκίας"...<br />
<br />
Αντί να βρούμε ένα τρόπο να αγαπήσουν αυτό που κάνουν βρίσκουμε τον "βρώμικο και γρήγορο" τρόπο να τα υποχρεώσουμε να το κάνουν. Αυτή είναι η παιδεία σήμερα γι' αυτό ίσως δεν είναι και η ώρα η ανθρωπότητα να πάει μπροστά. (Πάνω σε αυτό το ζήτημα αξίζει να δείτε μια ενδιαφέρον μελέτη για <a href="http://www.ted.com/talks/lang/el/sugata_mitra_the_child_driven_education.html" target="_blank">εναλλακτικούς τρόπους εκπαίδευσης εδώ</a>.)<br />
<br />
Αν οι παραδοσιακές πολεμικές τέχνες θέλουν να αποσκοπούν στη καλλιέργεια του ανθρώπου όπως διακυβεύουν τουλάχιστον, ας κάνουν την διαφορά και ας κοιτάξουν πιο πέρα από τα "χαρτιά" και τα "επίπεδα" και ας διδάξουν ότι αυτό που κάνουμε πρέπει να το χαιρόμαστε πρώτα.<br />
<br />
Έτσι μπορούμε να μιλάμε περισσότερο για μια παραδοσιακή "τέχνη" παρά για "πολεμική" που έχουμε ιδιαίτερα ανάγκη στις μέρες μας.<br />
<br />
Λεξιλόγιο<br />
Μπουσίντο 武士道 (Bushidō)<br />
Ναν Γιουέ Χουάι Ρανγκ 南嶽懐譲 (Nán Yuè Huái Ràng, 677–744)<br />
Μα Ζου Ντάο Γι 馬祖道 (Mǎ Zŭ Dào Yī, 709–788)<br />
<br /></div>
Χρήστος Παναγόπουλος (Γιάν Σαν)http://www.blogger.com/profile/09971007545217014816noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3953525595759066748.post-84414417503366709552013-09-27T01:22:00.000+03:002014-07-17T09:52:37.373+03:00Περί των συστημάτων αξιολόγησης στο Σαολίν Κουνγκ Φου...<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj2n2HXBjW9fCrRGzQ4RqoYNCPh7jqhF_7PRDf_3ehEyExl1TlCdgkYhyphenhyphenjqh-My5leiFPPvDS7Z-EtuO9Pfsr1PdbIfSkLqrwduAsicfTUsorKhv9S13ofm-IwBiW612UAj0j4ANXwkJ9s/s1600/bambou.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj2n2HXBjW9fCrRGzQ4RqoYNCPh7jqhF_7PRDf_3ehEyExl1TlCdgkYhyphenhyphenjqh-My5leiFPPvDS7Z-EtuO9Pfsr1PdbIfSkLqrwduAsicfTUsorKhv9S13ofm-IwBiW612UAj0j4ANXwkJ9s/s1600/bambou.jpg" height="155" width="400" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
Όταν ο Τσουί Γουέι Γου Σουέ 翠微無學 (Cuì Wēi Wú Xué) είχε ερωτηθεί από το μοναχό 雲門文偃 (Yún Mén Wén Yǎn 864-949 μ.Χ.) σχετικά με την έννοια του Βουδισμού που τότε συνηθιζόταν να εκφράζεται με το ερώτημα "γιατί ο <a href="http://www.shaolin.com.gr/book.aspx" target="_blank">Μποντιντάρμα</a> ήρθε από την Δύση;" είπε:<br />
- Περίμενε μέχρι να φύγουν όλοι και θα σου πω...<br />
Λίγη ώρα αργότερα, ο μοναχός τον πλησίασε ξανά και είπε:<br />
- Δεν υπάρχει κανείς εδώ τώρα. Παρακαλώ απαντήστε μου."<br />
Ο Τσουί Γουέι τον οδήγησε στον κήπο όπου υπήρχε ένα άλσος από μπαμπού χωρίς να λέει τίποτα (...)<br />
Παρόλα αυτά ο μαθητής ήταν ακόμα μπερδεμένος, έτσι ο μοναχός Τσουί Γουέι του είπε:<br />
<span style="text-align: center;">- Να αυτό είναι ένα κοντό μπαμπού ...να αυτό ένα ψηλό μπαμπού! </span><br />
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: left;">
Για τους γνώστες της κινεζικής ακολουθεί και ο αυθεντικός διάλογος:</div>
<div style="text-align: left;">
<br />
問、如何是西來的的意。<br />
<i>Wèn, rúhé shì xi lái de de yì</i><br />
翠微曰、待無人即向汝説。<br />
<i>Cuìwēi yuē, dài wúrén jí xiàng rǔ shuō.</i><br />
師良久曰。<br />
<i>Shī liángjiǔ yuē.</i><br />
無人也請師説。<br />
<i>Wúrén yě qǐng shī shuō.</i><br />
翠微下禪床引師入竹園。<br />
<i>Cuìwēi xià chán chuáng yǐn shī rù zhúyuá</i>n.<br />
師又曰、無人也請和尚説。<br />
<i>Shī yòu yuē, wúrén yě qǐng héshàng shuō.</i><br />
翠微指竹曰、遮竿得恁麼長、那竿得恁麼短。</div>
<div style="text-align: left;">
<i>Cuì wéi zhǐ zhú yuē, zhē gān de nèn me zhǎng, nà gān de nèn me duǎn.</i></div>
</div>
Χρήστος Παναγόπουλος (Γιάν Σαν)http://www.blogger.com/profile/09971007545217014816noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-3953525595759066748.post-83318185084673132562013-09-26T12:23:00.001+03:002014-07-17T10:28:45.052+03:00Ελληνες μοναχοί Σαολίν με κινέζικα ονόματα, ρόμπες, χάντρες και ξυρισμένα κεφάλια<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://2.bp.blogspot.com/-K-j6tDOmInM/U2eH6XTaW6I/AAAAAAAADIY/pX50H6CnCKc/s1600/shaolin-temple-2011.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" src="http://2.bp.blogspot.com/-K-j6tDOmInM/U2eH6XTaW6I/AAAAAAAADIY/pX50H6CnCKc/s1600/shaolin-temple-2011.jpg" height="200" width="200" /></a></div>
Φορώντας ως δάσκαλος τα παραδοσιακά ρούχα των Σαολίν αναρωτιέμαι συχνά - πυκνά, πόσο καλά παίζω το ρόλο μου σαν δάσκαλος που αντιπροσωπεύει μια κουλτούρα και έναν τόσο σεβαστό πολιτισμό που λέγεται Σαολίν...<br />
<div>
<br /></div>
<div>
Σίγουρα το να "μπαίνει στο μεδούλι" του ρόλου που έχει αναλάβει κανείς σε αυτή τη ζωή θα έλεγα ότι είναι ένα ενδιαφέρον θέμα για κουβέντα. Αλήθεια, πόσο υπεύθυνοι και σοβαροί είμαστε όταν αναλαμβάνουμε έναν κοινωνικό ρόλο;<br />
<div>
<br /></div>
<div>
Το όνομα μας, η εμφάνισή μας, το κούρεμά μας, ανήκουν όλα σε αυτό που λέμε "προσωπικότητα".</div>
<div>
<br /></div>
<div>
Η προσωπικότητα είναι μια σύμβαση, ένα προφίλ που έχουμε συμφωνήσει να χρησιμοποιούμε για τη συγκεκριμένη κοινωνία που ζούμε ανάλογα με την ιδιότητα, τα γούστα και το ρόλο μας σε αυτήν που μας χρησιμεύει να επικοινωνούμε με τους συνανθρώπους μας.</div>
<div>
<br /></div>
<div>
Η ιδιότητά μας στην κοινωνία πολλές φορές καθορίζει και την εμφάνιση μας. Ο αστυνομικός πρέπει να φοράει τη στολή του για να καταλαβαίνει κάποιος άλλος εύκολα την ιδιότητα του, ο γιατρός πρέπει να φοράει λευκά για να είναι καθαρός κ.ο.κ. όπως επίσης δεν θα πάμε με μαγιό σε ένα γάμο, ούτε στην θάλασσα με γραβάτα και κουστούμι...</div>
<div>
<br /></div>
<div>
Επιπλέον η εμφάνιση και ειδικά η ενδυμασία έχει μια ιδιαίτερη σημασία όχι μόνο σημειολογικά στην κοινωνία αλλά και στην ιδιαίτερη ψυχολογία ενός ατόμου...</div>
<div>
<br /></div>
<div>
Παράδειγμα κάποιοι που χορεύουν παραδοσιακούς χορούς, είναι διαφορετικό (φαίνονται και νιώθουν) να έχουν τις στολές τους από το να χορεύουν χωρίς αυτές.</div>
<div>
<br /></div>
<div>
Βέβαια γιατί να μην ισχύει το ίδιο για κάποιον που θα ερχόταν από μια άλλη κουλτούρα (τιμή μας θα ήταν) πχ ένας Κινέζος, να μάθει έναν παραδοσιακό ελληνικό χορό, όπου θα έπρεπε να φορέσει φουστανέλα (θα ήταν άκομψο να χόρευε με την κινέζικη ρόμπα) και χάριν ευκολίας να τόν λέμε Γιώργο για να μην τον φωνάζουμε πχ 李连杰 (Liliánjié). </div>
<div>
<br /></div>
<div>
Θυμάμαι την τελευταία φορά που <a href="http://xn--mxaqfjhw.gr/news/china-2013.aspx" target="_blank">πήγα στην Κίνα</a> με τους συν-αδελφούς μου (πραγματικό γεγονός) και χρειάστηκε κάποιος από μας να μεταβεί σε νοσοκομείο... Στην είσοδο του νοσοκομείου, μας ζήτησαν όνομα ταυτότητα κλπ. Ευτυχώς που δεν έπρεπε να γράψουν "Χρήστος Παναγόπουλος" και είχαμε ταυτότητα με κινέζικο όνομα (μας έχει δοθεί από τον ίδιο το ναό Σαολίν ως μέλη της κοινότητας τους).</div>
<div>
<br /></div>
<div>
Το να ντύνομαι λοιπόν σα μοναχός Σαολίν, να ξυρίζω το κεφάλι μου και να έχω ένα κινέζικο όνομα είναι αναγκαία "σύμβαση" για να υπάρχω σε αυτό τον κόσμο (εδώ και στην Κίνα) αν θέλω να τιμώ το όνομα "Σαολίν" και να μπορώ να συναναστρέφομαι μαζί με τους επίσημους αντιπροσώπους του.</div>
<div>
<br /></div>
<div>
Άσχετα με τη δουλειά, την υπηρεσία ή το έργο που επιτελεί κάποιος, οφείλει να μπαίνει στο "πετσί" της ιδιότητάς του, να είναι άψογος στον ρόλο που "διαδραματίζει" σε αυτήν την κοινωνία... </div>
<div>
<br /></div>
<div>
Όμως "τα ράσα δεν κάνουν τον παπά", λέει ο λαός και πράγματι η λαϊκή σοφία δεν πέφτει έξω... </div>
<div>
<br />
Φυσικά δεν φτάνει να "παίζουμε" τον ρόλο μας καλά μόνο στην εμφάνιση. Άλλωστε βάσει των αρχών της ανατολικής φιλοσοφίας:" <i>η προσωπικότητα και η εμφάνιση είναι ένας απλός ρόλος καταδικασμένος στην παροδικότητα του χρόνου"</i>...</div>
<div>
<br /></div>
<div>
Το θέμα είναι να αποδεικνύει τι πρεσβεύει κάποιος και έμπρακτα, γιατί αυτό που μένει πέρα από την εξωτερική εμφάνιση είναι οι ψυχικές μας αξίες. </div>
<div>
<br /></div>
<div>
Όπως ο φαινομενικά άψογος γιατρός στην εμφάνιση και στους τρόπους, παίρνει το φακελάκι και καταντά αθλιότερος από τον κλεφτάκο της γειτονίας, έτσι και ο δάσκαλος που λέει ψέμματα, εκμεταλλεύεται τους μαθητές τους με οποιοδήποτε τρόπο (χρηματικά ή ηθικά) είναι διπλά καταδικαστέος.</div>
<div>
<br /></div>
<div>
Και για να έρθουμε στα δικά μας, θα μιλήσω για το πολύπαθο όνομα που λέγεται "Σαολίν"... Αναρωτιέμαι... οποιοσδήποτε φέρει το όνομα "Σαολίν" στην ταμπέλα του δεν θα έπρεπε να έχει πάει τουλάχιστον μια φορά στο ναό Σαολίν στην Κίνα, όχι να ζητήσει την άδεια, απλά να τον επισκεφτεί να αναζητήσει τον υπεύθυνο εκεί πέρα και να του πει ένα ελάχιστο ευχαριστώ για το ψωμί που τρώει χάρις σε αυτόν;</div>
<div>
<br /></div>
<div>
Πραγματικά είναι τραγικό να δηλώνουν κάποιοι Σαολίν και να μην έχουν πάει να δούνε πως είναι απέξω αυτός ο ναός...</div>
<div>
<br /></div>
<div>
Αλλά ας πάμε και πιο βαθιά και να μιλήσουμε για Έλληνες που έχουν πάει οι οποίοι δηλώνουν "μοναχοί Σαολίν" και να εκμεταλλεύονται όχι μόνο την αγνή αφιέρωση του μαθητή αλλά και τους καταχρούνται εξωφρενικά χρήματα (!). Αυτό είναι μια διπλή προδοσία του καθήκοντός τους για αυτό που πρεσβεύουν.</div>
<div>
<br /></div>
<div>
Οφείλω να ομολογήσω μετά λύπης από γεγονότα που είμαι μάρτυρας ότι τέτοια φαινόμενα υφίστανται και έχω την ελάχιστη υποχρέωση να τα καταγγείλω προειδοποιώντας τους μαθητές τουλάχιστον αυτούς που ενδιαφέρονται για το Σαολίν, ότι μοναχοί Σαολίν στην Ελλάδα ΔΕΝ υπάρχουν. Μην είστε αφελείς!</div>
<div>
<br /></div>
<div>
Αν υπάρχει κάποιος και τον ξέρετε παρακαλώ να τον ενημερώσετε για να με διαψεύσει.</div>
<div>
Οι πραγματικοί μοναχοί Σαολίν και του <a href="http://xn--mxaqfjhw.gr/chan.aspx" target="_blank">Τσαν (Zen)</a> είναι ανύπαντροι, χορτοφάγοι που ζουν στα κελιά τους στα μοναστήρια στην Κίνα!</div>
<div>
<br /></div>
<div>
Μην είστε ευκολόπιστοι, <a href="http://xn--mxaqfjhw.gr/faq/real-shaolin-monks.aspx" target="_blank">ρωτήστε, ψάξτε, διαβάστε πέντε πράγματα</a> για αυτό που θα αφιερώσετε χρόνο και ενέργεια από την πολύτιμη ζωή σας. Το όραμα που αξίζει να ζει ή να πεθαίνει κανείς πρέπει να μπαίνει με καθαρό νου χωρίς αυταπάτες και διαστρεβλώσεις. </div>
<div>
Δύσκολο; Ναι. Αναγκαίο; Απολύτως!</div>
<div>
<br /></div>
<div>
Πολλούς έχει συναρπάσει η "ζωή του μοναχού" - του ανθρώπου που έχει αφιερωθεί με "θρησκευτική ευλάβεια" σε αυτό που κάνει - τους έχει αλλάξει την ζωή ενδεχομένως και σίγουρα είναι ένας παράγοντας που φέρνει τον κόσμο κοντά στο Σαολίν, αλλά κανείς δεν μπορεί να είναι "μοναχός Σαολίν". Αν θέλει να γίνει, αν μη τι άλλο, τουλάχιστον δεν πρέπει να είναι εδώ και να ζει μια κανονική εγκόσμια ζωή...</div>
<div>
<br /></div>
<div>
Εμείς που δεν ζούμε σε ένα μοναστήρι και ασκούμε την <a href="http://xn--mxaqfjhw.gr/" target="_blank">τέχνη του ναού Σαολίν</a> μπορούμε να είμαστε μονάχα <a href="http://xn--mxaqfjhw.gr/page487102614.aspx" target="_blank">"κοσμικοί απόστολοι"</a> αυτής της τέχνης και τίποτα παραπάνω. "Μοναχοί" ας είμαστε εσωτερικά και να δουλεύουμε τον εαυτό μας, ...όχι τους άλλους.</div>
<div>
<br /></div>
<div>
Δεν δικαιολογούμαστε να ξέρουμε ότι πλανάται το ψέμα γύρω μας αλλά να μην κάνουμε τίποτα και να περνάει ο καιρός, γιατί έτσι συνηγορούμε και γινόμαστε ένα με αυτό. </div>
<div>
<br /></div>
<div>
Ας είμαστε απλά σε εγρήγορση και ειλικρινείς με τον εαυτό μας, γλιτώνουμε πραγματικά πολύ χρόνο από τη ζωή μας...</div>
<div>
<br /></div>
<div>
<br /></div>
<div>
<br /></div>
<div>
<br /></div>
<div>
<br /></div>
</div>
</div>
Χρήστος Παναγόπουλος (Γιάν Σαν)http://www.blogger.com/profile/09971007545217014816noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-3953525595759066748.post-27051939910741975392013-09-14T03:24:00.002+03:002014-07-17T10:24:00.938+03:00Shaolin vs Wushu!<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjI4XIZdl1TYrgHu3kvV-2nv6nEuYJSdBfZNDMLbQVspI18vkG9qOGquMMLUCzfgdf6F268d-M0D1gpxhybi51OKvovVmv-kH7xbeuj5R0fBAFI423Yz-jLMDgfCP5hB9Fx9V9wzfzYw_k/s1600/shaoinwushu.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjI4XIZdl1TYrgHu3kvV-2nv6nEuYJSdBfZNDMLbQVspI18vkG9qOGquMMLUCzfgdf6F268d-M0D1gpxhybi51OKvovVmv-kH7xbeuj5R0fBAFI423Yz-jLMDgfCP5hB9Fx9V9wzfzYw_k/s1600/shaoinwushu.jpg" height="150" width="200" /></a></div>
Παραδοσιακό Σαολίν εναντίον μοντέρνου Γουσού.<br />
<div>
<br />
<div>
Είναι δυνατόν να υφίσταται τέτοια διαμάχη, να συγκρίνει κανείς αυτές τις δύο τέχνες και να αντιμάχεται κάποιος την ύπαρξη της άλλης...;<br />
<div>
<br />
Αρχικά ας εξετάσουμε τα χαρακτηριστικά της κάθε τέχνης ώστε μετά να δούμε αν μπορεί να τεθεί κάποιου είδους σύγκριση μεταξύ τους.</div>
<div style="text-align: left;">
<br /></div>
<div style="text-align: left;">
Το Σαολίν και το Κουνγκ Φου γενικότερα αντιπροσωπεύει τον παραδοσιακό <i>τρόπο </i>άσκησης της πολεμικής τέχνης.<br />
<br />
Ο <i>τρόπος </i>αυτός έχει κρατηθεί εδώ και αιώνες από δύο βασικούς παράγοντες...<br />
<br />
Πρώτον από τους <a href="http://xn--mxaqfjhw.gr/catphilosophy/geneaology-of-shaolin-kung-fu-monks.aspx" target="_blank">μοναχούς Σαολίν</a> που φύλαγαν σαν ιερό θησαυρό την τέχνη αυτή, ιστορικά τεκμηριωμένα, όχι μόνο σαν εργαλείο αυτοάμυνας, αλλά και σαν μέσο πνευματικής ανάπτυξης γιατί έτσι τους το επέβαλαν οι θρησκευτικές τους πεποιθήσεις (<a href="http://www.shaolin.com.gr/chan.aspx" target="_blank">φιλοσοφία του Τσάν ή Ζεν</a>).<br />
<br />
Δεύτερον αυτή η παράδοση αναμφισβήτητα έχει κρατηθεί και από οικογένειες που μετέδιδαν τις τεχνικές τους από πατέρα σε γιο ως "οικογενειακό κειμήλιο". </div>
<div style="text-align: left;">
<br /></div>
<div style="text-align: left;">
Από την άλλη μεριά το <a href="http://www.shaolin.com.gr/wushu.aspx" target="_blank">Γου Σου 武术 (Wu Shu) που σημαίνει “Πολεμική Τέχνη” ή “Η τέχνη των μαχών”</a>, εμφανίστηκε στις αρχές του 20ου αιώνα και ενώ προήλθε από τα παραδοσιακά στυλ, χάριν της "<a href="http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CE%AC%CE%BF_%CE%A4%CF%83%CE%B5%CF%84%CE%BF%CF%8D%CE%BD%CE%B3%CE%BA" target="_blank">πολιτιστικής επανάστασης</a>" ο τρόπος που παρουσιαζόταν την εποχή εκείνη, ήταν έτσι ώστε "οι κινεζικές πολεμικές τέχνες να θεωρηθούν ως μέσο για την προώθηση της εθνικής υπερηφάνειας και να οικοδομήσουν ένα ισχυρό έθνος"... </div>
<div style="text-align: left;">
<br /></div>
<div style="text-align: left;">
Έτσι ήταν που ξεγυμνώθηκε η πολεμική τέχνη από την υπαίθρια εξάσκηση του Κουνγκ Φου (τα μοναστήρια και τις αυλές των σπιτιών) και μπήκε στις αποστειρωμένες μοκέτες των πολυτελών αιθουσών του "Γου Σου" με σκοπό καθαρά πλέον την επίδειξη. </div>
<div style="text-align: left;">
</div>
<div style="text-align: left;">
<br />
Ταυτόχρονα καθώς τα δυτικά πρότυπα εισέβαλαν όλο και περισσότερο στον Κινεζικό πολιτισμό άρχισαν οι επιδείξεις να γίνονται πρωταθλήματα όπου σιγά σιγά απομάκρυναν την τέχνη αυτή από την παράδοση και από την άσκηση που είχε σαν σκοπό μόνο την αυτοκαλλιέργεια.</div>
<div style="text-align: left;">
<div>
<br /></div>
<div>
Η τέχνη του Γου Σου σήμερα απαιτεί άρτια τεχνική και εξαιρετικά ικανούς αθλητές που οι δεξιότητές στις οποίες διαγωνίζονται μπορούν να συγκριθούν μόνο με το επίπεδο ολυμπιακών αγωνισμάτων. Μάλιστα είναι έντονη η προσπάθεια που καταβάλλεται να συμπεριληφθεί στους επίσημους ολυμπιακούς αγώνες αυτή η αναμφισβήτητα πανέμορφη και απαιτητική τέχνη.<br />
<br />
Συνεπώς με τον όρο "Γου Σου" αναφερόμαστε σε ένα άθλημα καθαρά ανταγωνιστικό και αυτό δεν μπορεί να το αρνηθεί κανείς.</div>
</div>
<div style="text-align: left;">
<br /></div>
<div style="text-align: left;">
Όμως τι σχέση μπορεί να έχουν ο ανταγωνισμός, τα πρωταθλήματα και τα μετάλλια με την παράδοση;</div>
<div style="text-align: left;">
<br /></div>
<div style="text-align: left;">
Ακόμα και τα ιαπωνικά ή κορεάτικα συστήματα (Καράτε, Τάε Κβον Ντο κλπ) χωρίζονται σε δυο ειδών, αγωνιστικά και παραδοσιακά. Τα παραδοσιακά δεν έχουν ζώνες επίπεδα ή άλλες διακρίσεις γιατί πολύ απλά ο ασκούμενος δεν ανταγωνίζεται κανέναν... Στα παραδοσιακά συστήματα ο ασκούμενος δεν μπορεί να έχει ως μέτρο σύγκρισης κανέναν γιατί ο μόνος αντίπαλος είναι ο ίδιος του ο εαυτός. Αμπελοφιλοσοφία για μερικούς, τρόπος ζωής για άλλους, περί ορέξεως όμως εντέλει, μπορεί να γίνεται λόγος... ;</div>
<div style="text-align: left;">
<br /></div>
<div style="text-align: left;">
Κάποιοι ισχυρίζονται ότι τα χαρτιά του παραδοσιακού Σαολίν δεν έχουν την κρατική βούλα της Κίνας. Όμως ένας δάσκαλος, όσα κρατικά πτυχία, χαρτιά, μετάλλια και πρωταθλήματα να έχει στο ενεργητικό του, αν παράδειγμα βρίζει τον μαθητή του, αυτή η συμπεριφορά, μπορεί να τον κάνει δάσκαλο με οποιοδήποτε τρόπο;</div>
<div style="text-align: left;">
<br /></div>
<div style="text-align: left;">
Τελικά μήπως η παράδοση εκτός από την τέχνη φέρει και κάποιες άλλες αξίες; Μήπως ο σεβασμός, η ταπεινότητα και η ανιδιοτελής εργασία σε ότι κάνουμε είναι πιο χρήσιμα στην σημερινή κοινωνία που έχει γαλουχηθεί στην επιβράβευση για ό,τι κάνει και όχι να το κάνει για να το ζει και να χαίρεται την παρούσα στιγμή; </div>
<div style="text-align: left;">
<br />
Μήπως ο σκληρός ανταγωνισμός των πρωταθλημάτων, των μεταλλίων και των παρελκόμενων αθέμιτων τεχνικών (αναβολικών κλπ) παράγονται από την αγωνία της επικράτησης και της επιβεβαίωσης; Αυτός δεν είναι ο μάταιος δρόμος της δυτικής σκέψης που έχει δομηθεί στην απληστία του "περισσότερου", του "ανώτερου" και του "καλύτερου";</div>
<div style="text-align: left;">
<br /></div>
<div style="text-align: left;">
Και επειδή πολύ κριτική δεχόμαστε όσοι ασκούμαστε στους παραδοσιακούς τρόπους... στο κάτω κάτω, είναι κάποιος άξιος να υποδείξει τι είναι καλό και τι κακό για κάποιον;<br />
<br />
Ακόμα χειρότερα, ο χλευασμός η κοροϊδία των επιλογών κάποιου, θυμίζει συμπεριφορά παιδιών του δημοτικού που όταν ζηλεύει το ένα το άλλο προσπαθεί να το απαξιώσει με κάθε τρόπο.<br />
<br />
Κάποιος σοφός που το όνομά του δεν θα αναφέρω, λέει, "Καλό είναι ότι μας συμφέρει και κακό ότι δεν μας συμφέρει..." Το καλό και το κακό είναι υποκειμενικό και σχετικό. Ας πάμε πέρα από το καλό και το κακό και ας διαλέξει ο καθένας το δρόμο του. Ας πάρει μαζί του ό,τι θεωρεί χρήσιμο για το σκοπό που πιστεύει ότι έχει ταχθεί να ζει σε αυτόν τον κόσμο και ας αφήσει τους άλλους να κάνουν το ίδιο.</div>
<div style="text-align: left;">
<br />
Οι τέχνες του Γου Σού και του Σαολίν Κουνγκ Φου πραγματικά είναι σαν αδέλφια και δεν πρέπει να τις βλέπει κάποιος ανταγωνιστικά. Ό,τι και να κάνει κανείς για την ανάπτυξή του είναι θεμιτό και πρέπει να το καλωσορίζουμε.</div>
<div style="text-align: left;">
</div>
</div>
</div>
</div>
Χρήστος Παναγόπουλος (Γιάν Σαν)http://www.blogger.com/profile/09971007545217014816noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-3953525595759066748.post-31447348028335570392013-09-04T00:27:00.001+03:002014-08-25T14:13:19.793+03:00Η νεότερη ιστορία του Σαολίν...<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<table cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="float: right; margin-left: 1em; text-align: right;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="http://www.shaolin.com.gr/resources/1/articles/shidechan_250.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; margin-bottom: 1em; margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" src="http://www.shaolin.com.gr/resources/1/articles/shidechan_250.jpg" height="150" width="200" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><a href="http://www.shaolin.com.gr/monkslist/shi-de-chan.aspx" target="_blank">Σι Ντε Τσαν 释德禅 <br />
(Shi De Chan, 1907-1993)</a></td></tr>
</tbody></table>
Στα τέλη της δεκαετίας του 70' η τηλεοπτική σειρά με τον <a href="http://en.wikipedia.org/wiki/Kung_Fu_(TV_series)" target="_blank">Ντέιβιντ Καραντάιν, "Κουνγκ Φου"</a>, που προβλήθηκε σε Αμερική και Ευρώπη έμελλε να διαμορφώσει στην καρδιά και στο μυαλό πολλών ανθρώπων το "ιδανικό" του μοναχού Σαολίν...<br />
<br />
Η σειρά όσο αφορά το σενάριο, ήταν πραγματικά αξιόλογη και προσέγγιζε με μοναδικό σεβασμό τη σοφία του Σαολίν. Βέβαια δεν έλειπε και η υπερβολή προσαρμοσμένη στα αμερικανικά δεδομένα για την απαραίτητη αύξηση της τηλεθέασης.<br />
<br />
Παρά τα μυθικά - μη υπαρκτά στοιχεία της ιστορίας, όσοι είδαν τη σειρά, στην άκρη του μυαλού τους έμεινε ένα κρυφό ιδανικό, ένα εσώτερο δέος για την τέχνη του Σαολίν Κουνγκ Φου.<br />
<br />
Από τότε πολλά άρθρα στο διαδίκτυο έπλασαν ιστορίες με μπόλικη φαντασία (μυήσεις και δοκιμασίες που έπρεπε να υποστούν για να να γίνουν μοναχοί ) που φυσικά δεν υπάρχουν ούτε υπήρξαν ποτέ για την εκμάθηση αυτής της τέχνης. Έτσι σιγά σιγά τυλίχτηκε ένα "μυστήριο" και απλώθηκε ένας μύθος που έκανε το Σαολίν μυστικό και απρόσιτο στο ευρύ κοινό.<br />
<br />
Στην Κίνα την αντίστοιχη επιρροή που άσκησε και γοήτευσε τους ίδιους τους Κινέζους για το Σαολίν ήταν η διάσημη κινηματογραφική ταινία με τον Τζετ Λι "Ο ναός Σαολίν" που προβλήθηκε στα τέλη του 80' και εξιστορούσε τον ηρωισμό των 13 μοναχών που έσωσαν τον αυτοκράτορα Λι Σι Μινγκ από έναν εχθρό του.<br />
<br />
Η ταινία μέσω αυτής της ιστορίας, πρόβαλε την εθνική τέχνη της χώρας, το <a href="http://xn--mxaqfjhw.gr/wushu.aspx">Γου Σου</a> και προσέγγιζε την ιστορική τέχνη των Σαολίν με περισσότερο ρεαλισμό. Αυτό ήταν που ενέπνευσε δεκάδες Κινέζους να αναζητήσουν και να εισέλθουν ως δόκιμοι στο μοναστήρι των Σαολίν που από τις αρχές του 80' άρχισε να αναστιλώνεται από μερικούς μετρημένους στα δάχτυλα πραγματικούς ζηλωτές γηραιούς μοναχούς που είχαν απομείνει από την <a href="http://xn--mxaqfjhw.gr/catastrophy.aspx">τελευταία καταστροφή του ναού Σαολίν το 1928</a>.<br />
<br />
Στον ιστότοπο <a href="http://xn--mxaqfjhw.gr/">http://σαολιν.gr/</a> πριν από καιρό, μετέφρασα και δημοσίευσα το άρθρο "<a href="http://xn--mxaqfjhw.gr/page48772319.aspx">Αυθεντικοί και ψεύτικοι μοναχοί Σαολίν</a>" που ο διάσημος Σαολίν δάσκαλος, <a href="http://xn--mxaqfjhw.gr/shidecheng.aspx">Σι Ντε Τσένγκ</a> σε μια συνέντευξή του στο <a href="http://www.kungfumagazine.com/" target="_blank">Kung Fu Magazine</a>, αναλύει και αποσαφηνίζει πολλά πράγματα για την πορεία του Σαολίν μετά την πολιτιστική επανάσταση στην Κίνα όπως τα έζησε ο ίδιος.<br />
<br />
Έτσι ήταν που τα πράγματα άρχισαν να παίρνουν τον δρόμο τους. Πολλοί από αυτούς τους πρώτους μαθητές, όπως ο <a href="http://xn--mxaqfjhw.gr/shideyang.aspx">Σι Ντε Γιάνγκ</a> <a href="http://xn--mxaqfjhw.gr/shihengjun.aspx">Σι Χάνγκ Τζουίν</a>, ο <a href="http://xn--mxaqfjhw.gr/shidecheng.aspx">Σι Ντε Τσένγκ</a> κ.α. έγιναν <a href="http://xn--mxaqfjhw.gr/monkslist.aspx" target="_blank">διάσημοι δάσκαλοι</a> παγκοσμίως και άνοιξαν διαπρεπείς σχολές. Έτσι άρχισε και η αξιοποίηση του ονόματός του Σαολίν τόσο από κάποιους εναπομείναντες γνώστες αυτής της αρχαίας τέχνης όσο και από το ίδιο το κινεζικό κράτος που αναγνώρισε το "πλούσιο" και ιδιαίτερα κερδοφόρο μέλλον του.<br />
<br />
Αργότερα στην δεκαετία του 90' και στις αρχές της νέας χιλιετίας η ανάπτυξη του Σαολίν πήρε άλλη τροπή όταν κίνησε το ενδιαφέρον διαφόρων επιστημονικών και εκπαιδευτικών ιδρυμάτων όπως του National Geographic και του History Channel που παρουσίασαν την τέχνη και τον πολιτισμό του Σαολίν Κουνγκ Φου όπως ακριβώς είχε πάρει μορφή πλέον μέσα από τα σχολεία που είχαν δημιουργήσει οι πρώτοι διδάξαντες.<br />
<br />
Χαρακτηριστικά το ντοκιμαντέρ του N.G. "<a href="http://www.shaolintemple.gr/default-en/presentation-to-national-geographic-documentary-myths-logic-of-shaolin-kung-fu.aspx">Myths & Logic of Shaolin Kung Fu</a>" παρουσίασε δυο ολοκληρωμένα σχολεία στα πρότυπα της ολοήμερης άσκησης σε μοναστήρια. Το ντοκιμαντέρ γυρίστηκε στα περίχωρα του <a href="http://xn--mxaqfjhw.gr/ShaolinSi.aspx">ναού Σαολίν</a> καθώς και του γειτονικού του <a href="http://xn--mxaqfjhw.gr/ShaolinFaWangSi.aspx">επίσης ιστορικού μοναστηριού Φα Ουάνγκ</a> και έκανε το άπιαστο όνειρο πραγματικότητα.<br />
<br />
Αυτόματα ενέπνευσε πολλούς που είχαν απωθημένο στην άκρη του μυαλού τους ότι αυτή η τέχνη υπάρχει και διδάσκεται εκεί στην περιοχή από όπου ξεκίνησε... Έκτοτε πολλοί δυτικοί άρχισαν να ταξιδεύουν στην Κίνα για να πάρουν αυτήν τη γνώση κατευθείαν από τους συνεχιστές αυτής της παραδοσιακής πολεμικής τέχνης.<br />
<br />
Ωστόσο τα τελευταία χρόνια ο ναός Σαολίν έχει κάνει μια στροφή στο να ξεφύγει από τη "σκληρή" εικόνα του φορέα της πολεμικής τέχνης που εμπεριέχει αν μη τι άλλο την έννοια της βίας και προσπαθεί να ανακτήσει ένα άλλο πολύτιμο κομμάτι της πολιτιστική του κληρονομιάς, αυτό του λεγόμενου "Ζεν"...<br />
<br />
Από τις αρχές της δεκαετίας του 70' όλο και περισσότερος κόσμος αγκαλιάζει τις ανατολίτικες φιλοσοφίες, ανάμεσά τους φέρει εξέχουσα θέση το ιαπωνικό Ζεν. Αυτό που λίγοι ίσως γνώριζαν είναι ότι το Ζεν ιστορικά προήλθε από το Βουδιστικό "Τσαν", το οποίο ιδρύθηκε στον ίδιο το ναό Σαολίν από τον <a href="http://xn--mxaqfjhw.gr/Bodhidharma.aspx">Ινδό πατριάρχη Μποντιντάρμα</a>.<br />
<br />
Σήμερα είναι η εποχή που αυτοί που πρωτοταξίδεψαν στην Κίνα, έχουν κάνει με τη σειρά τους σχολές σε διάφορες χώρες στη Δύση και επιχειρούν στο να μεταδώσουν τον πολιτισμό και την φιλοσοφία των Σαολίν.<br />
<br />
Επιπλέον όμως από την πολεμική τέχνη, οι δάσκαλοι αυτοί είναι επιφορτισμένοι του να είναι φορείς και του φιλοσοφικού υπόβαθρου της τέχνης αυτής που είναι το <a href="http://xn--mxaqfjhw.gr/chan.aspx" target="">"Τσαν" (Ζεν)</a>.<br />
<br />
Το ερώτημα είναι αν αρκεί κάποιος να κάνει μερικές όμορφες κινητικές φιγούρες, να έχει ξυρισμένο κεφάλι, να φοράει μοναστικά ρούχα Σαολίν και να έχει κομπολόγια στο χέρι του για να αντιπροσωπεύει το Σαολίν... Αξίζει να το δούμε λίγο πιο σοβαρά.<br />
<br />
Η πολιτιστική αξία του Σαολίν είναι αναμφισβήτητα τεράστια. Αλλά και το βάρος να την κάνουμε ένα χρήσιμο εργαλείο για την ανθρωπότητα είναι εξίσου μεγάλο.<br />
<br />
Οι δάσκαλοι που το αντιπροσωπεύουν ανατολίτες ή δυτικοί φέρουν ευθύνη γι'αυτό. Το ιδανικό του μοναχού Σαολίν πλέον έχει έρθει ώρα να αποκαλύψει την πραγματική του αξία, ώστε να βοηθήσει να επαναπροσδιορίσουμε το βαθύτερο είναι μας, να επανεκτιμήσουμε τις χαμένες βασικές αξίες της ζωής όπως ο αλτρουισμός, η ταπεινότητα και η απλότητα.<br />
<br />
Ας αφήσουμε το μήνυμα υπέρβασης που θέλει να μας "περάσει" να μας ωφελήσει πρακτικά, σαν τρόπο ζωής, στην απλή καθημερινότητα που μας αποκαλύπτει και μας φέρνει αντιμέτωπους με τον πλέον δυσκολότερο αντίπαλο ...τον εαυτό μας.<br />
<br />
<br /></div>
Χρήστος Παναγόπουλος (Γιάν Σαν)http://www.blogger.com/profile/09971007545217014816noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3953525595759066748.post-31632816025606793022013-09-01T00:28:00.000+03:002014-06-13T13:38:58.504+03:00Σχετικά με τον παρόν blog...<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
Με αφορμή την πληθώρα πληροφοριών που κυκλοφορούν στο διαδίκτυο σχετικά με το Σαολίν Κουνγκ Φου θα ήθελα να αφιερώσω αυτό το blog στον ειλικρινή αναζητητή που ψάχνει να βρει ένα "χάρτη" που θα τον βοηθήσει να χαράξει τη δική του πορεία.<br />
<br />
Θέλω να καταθέσω την προσωπική μου εμπειρία για το συγκεκριμένο θέμα για το λόγο ότι κάθε χρόνο επισκέπτομαι και διαμένω για εκπαίδευση τόσο στο ναό Σαολίν (όσο και σε γειτονικά μοναστήρια ή σχολές πολεμικών τεχνών) ώστε να έχω ιδία άποψη για την τέχνη που ασκώ και ασχολούμαι για πάνω από 10 χρόνια.<br />
<br />
Σε αυτό το blog θα επισημαίνω κάποια θέματα που αφορούν την τέχνη του Σαολίν. Ιδιαίτερα θα αναφερθώ ως δάσκαλος σε θέματα πρακτικά που αφορούν την τέχνη του Σαολίν καθώς και στο πως βλέπω προσωπικά ότι μπορεί αυτή η τέχνη να βοηθήσει κάποιον για την προσωπική του ανάπτυξη.<br />
<br />
Θα ήθελα να επισημάνω ότι δεν επιζητώ την αντιπαράθεση με κανέναν γιατί ο καθένας είναι υπεύθυνος για τις πράξεις του, ωστόσο πιστεύω ότι κάθε πληροφορία που παρατίθεται μπορεί να χρησιμεύσει για να ρίξει λίγο παραπάνω φως στο παρεξηγημένο και "μυθικό" μονοπάτι της τέχνης αυτής, έτσι λοιπόν ο "ο νοών νοείτο...".<br />
<br />
Η υπερβολή και η μυθοπλασία είναι παράγωγα της έπαρσης.Τα πράγματα είναι απλά και πρέπει να τα λέμε με το όνομά τους. Κοιτώντας κάποιος την αλήθεια κατάματα κερδίζει χρόνο στην ζωή του και ταλαιπωρείται λιγότερο.<br />
<br />
Από την άλλη μεριά, το καλό και το κακό, όπως και το σωστό και το λάθος είναι σχετικά για το δρόμο κάθε ανθρώπου. Οπότε αν κάποιοι δεν συμφωνούν με τα αναφερθέντα αυτού του ιστότοπου, μπορούν να συνεχίσουν να κάνουν αυτό που θεωρούν σωστό γιατί τέλος τέλος ...αυτό είναι και το σωστό για τους ίδιους .<br />
<br />
Τέλος οι απόψεις που παραθέτω είναι εντελώς προσωπικές εκτιμήσεις και δεν αποτελούν απαραίτητα κοινή γραμμή των σχολών Παραδοσιακού Σαολίν Κουνγκ Φου "Πηγή του Νεαρού Δάσους" ή οποιασδήποτε άλλης σχολής σχετικής με το Κουνγκ Φου στην Ελλάδα ή στο εξωτερικό.<br />
<br />
Με εκτίμηση και σεβασμό για το <a href="http://www.shaolintemple.gr/" target="_blank">Σαολίν</a> το οποίο διδάσκω και είμαι αφιερωμένος ολοκληρωτικά.<br />
<br />
<a href="http://www.shaolin.com.gr/panagopoulos.aspx" target="_blank">Christos Panagopoulos (Yan Shan)</a><br />
<br />
<br />
<br /></div>
Χρήστος Παναγόπουλος (Γιάν Σαν)http://www.blogger.com/profile/09971007545217014816noreply@blogger.com2