Τετάρτη 23 Σεπτεμβρίου 2015

Σαολίν· Πολεμική τέχνη, γυμναστική, φιλοσοφία, θρησκεία ή επιχείρηση;

Καθρέφτισμα στη "Λίμνη των 5 Δράκων" - Κίνα, άνοιξη 2015
Δεν μου αρέσει να περιαυτολογώ αλλά συχνά πυκνά ενδοσκοπώ τα δικά μου ερεθίσματα, τις αιτίες και τα "θέλω" που με ώθησαν να ξεκινήσω το ταξίδι μου στις πολεμικές τέχνες και ιδιαίτερα στο Σαολίν Κουνγκ Φου, ώστε έτσι, καθαρά σε πλαίσια αυτοκριτικής, να εκτιμώ αν βρίσκομαι ακόμα στο σωστό δρόμο και τον αρχικό μου σκοπό.

Με απλά λόγια και χωρίς περιστροφές καταλήγω ότι αυτό που με κέρδιζε και με συνάρπαζε ανέκαθεν συνειδητά ή όχι στο Κουνγκ Φου, ήταν το πάθος και η δύναμη που χαρίζει η άσκηση μιας σωματικής τέχνης που συνδυάζει τη μαχητικότητα με την τεχνική. Προσωπικά δεν το έκανα ποτέ ούτε για να γίνω "Μπρους Λι" ούτε για να πετύχω τη "φώτιση" μέσα από μια πολεμική τέχνη (γιατί πολλοί τα έχουν μπερδέψει). Αυτό που με γέμιζε είναι να "καβαλικεύω τον δράκο" και να πλέω σε πελάγη ελευθερίας που σταματούσαν για λίγο τον χρόνο γύρω μου και μαζί τη φλυαρία του μυαλού μου από την μάταιη καθημερινότητα.

Κατόπιν επειδή είμαι λίγο ανήσυχος με το υπόβαθρο των διαφόρων πραγμάτων που καταπιάνομαι καθώς με εμπνέουν περισσότερο όταν αυτά έχουν ιστορία και βάθος, διαβάζοντας και ψάχνοντας για το Σαολίν, διαπίστωσα ότι είναι αλληλένδετο με ένα κεφάλαιο φιλοσοφίας και τρόπου αντίληψης της ζωής που λέγεται "Ζεν". Αυτός ο συνδυασμός εμποτισμένος στην πρακτική του Σαολίν Κουνγκ Φου, παρήγαγε ένα εκπληκτικό κράμα που για μένα λειτούργησε ως καταλύτης. Συνέδεε μια τέχνη κίνησης σώματος με την φιλοσοφία της "άμεσης εμπειρίας" του Ζεν που με μαγνήτιζε και αναζητούσα από μικρός.

Τελικά όμως τι είναι το Σαολίν Κουνγκ Φου; Η χαμένη - τυλιγμένη στο μυστήριο - πολεμική τέχνη των διάσημων Σαολίν της Κίνας; Είναι η "προχωρημένη και κουλτουριάρικη" alternative γυμναστική που πάει κάποιος και έχει να το λέει στην καφετέρια με τους κολλητούς του; Ένα φιλοσοφικό παραμύθι; Μια προσυλητιστική κεκαλυμένη θρησκεία, ή μια καλοστημένη κερδοφόρα επιχείρηση που παίζει με τα χαμένα μυστικά μιας τεχνικής που σύμφωνα με αυτήν γίνεσαι άτρωτος και ανίκητος από τους εχθρούς πάσης φύσεως...;

Επειδή υπάρχουν πολλοί και εύλογοι συνειρμοί στα μυαλά των ανθρώπων, θα προσπαθήσω να δώσω την δική μου ερμηνεία σαν μαθητής 25 χρόνια, ερευνητής και δάσκαλος κοντά στα 10 χρόνια, της τέχνης αυτής. Ο σκοπός είναι να κατευθύνω με ευκρίνεια και ειλικρίνεια όποιον ενδιαφέρεται να ασκηθεί σε μια πολεμική τέχνη σαν το Σαολίν Κουνγκ Φου, απαντώντας σε κάποια ερωτήματα που ενδεχομένως να δημιουργούν αμηχανία στον κόσμο μιας και το Σαολίν, έχει αρχίσει να παρεξηγείται από πολλούς, είτε κακοπροαίρετα, είτε λόγω άγνοιας.

Όσοι ασχολούνται με τις πολεμικές τέχνες εύλογα καταρχήν αναρωτιούνται αφού το Σαολίν δεν έχει αγώνες, δεν έχει επαφή δεν έχει μάχες με αντιπάλους, τι σόι πολεμική τέχνη είναι αυτή... Απλά και ξεκάθαρα λέω ότι δεν είναι το αντικείμενο της τέχνης αυτής ο άμεση επικράτηση σε ένα ρινγκ ή σε ένα κλουβί... Θα πει κανείς, "όσα δεν φτάνει αλεπού τα κάνει κρεμαστάρια"; Δεν ξέρω και ελπίζω να μην μάθω. Αυτό που έχω να πω μόνο, είναι ότι αυτή η πύρινη λάβα ενέργειας και αδρεναλίνης που ξεχύνεται στο αίμα, στο σώμα, την καρδιά και το μυαλό κατά την διάρκεια της άσκησης των παραδοσιακών φορμών Σαολίν, πιστεύω ότι δεν πρέπει να δοκιμαστεί ποτέ πάνω σε άνθρωπο, παρά μόνο σε ζητήματα ζωής και θανάτου. Οπότε σαν δάσκαλος ή μαθητής, ελπίζω να μην μάθω ποτέ αν αξίζει σαν πολεμική τέχνη, ή όχι το Σαολίν Κουνγκ Φου.

Στο ερώτημα το αν είναι μια ακόμα εναλλακτική γυμναστική, πιστεύω ότι όποιος έρθει να το κάνει σαν γυμναστική δεν θα αντέξει καν ένα μάθημα. Το να κάνεις τέχνη, ειδικά με το σώμα σου, δεν απαιτεί απλή γυμναστική. Το να γίνει το σώμα σου ένα μέσο έκφρασης τεχνικής, δύναμης, ακρίβειας, ταχύτητας, ισορροπίας, αρμονίας και ομορφιάς, ξέρουν πολύ καλά όσοι ασχολούνται με παρόμοιες τέχνες ή αθλήματα (ενόργανη, κλασσικό μπαλέτο, σύγχρονο ή μοντέρνο χορό) απαιτείται συχνά ακραία καταπόνηση και το σώμα συχνά πρέπει να φτάνει τα όριά του. Εν προκειμένω, ο σκοπός δεν είναι απλώς ένα ωραίο σώμα αλλά ένα σύνολο ιδιοτήτων σώματος και πνεύματος εμποτισμένο με ενέργειες και δυνάμεις που υπάρχουν μόνο για έκτακτες ανάγκες και αυτό το καθιστά ακόμη πιο δύσκολο σαν τέχνη. Αυτό είναι το ιδιαίτερο "ύφος" του Σαολίν που "όσοι το ξέρουν δεν μιλούν και όσοι μιλούν δεν το ξέρουν..."

Είναι άραγε φιλοσοφία; Πολλοί είναι αυτοί που τους γοητεύει η φιλοσοφία του Κουνγκ Φου που κρύβει η τέχνη αυτή και θέλουν να μάθουν περισσότερα μέχρι και να διδαχτούν ένα μοντέλο ζωής βάσει αυτής... Τελικά όμως το Σαολίν δεν έχει ακόμα μια φλύαρη θεωρία για τον κόσμο. Αυτό που σε προτρέπει είναι να "ζήσεις" πιο έντονα την στιγμή και να φύγεις από τις ρηχές γραμμικές ερμηνείες του νου. Να αντιληφθείς την πραγματικότητα μέσω της πράξης "εδώ και τώρα", "σκέψη και η δράση", "μυαλό και σώμα", να γίνουν "ένα". Αυτή είναι μοναδική φιλοσοφία και η άμεση εμπειρία που πραγματεύεται το Ζεν. Το Κουνγκ Φου απλά είναι ένα εργαλείο όπως άλλωστε και άλλες τέχνες της κινέζικής κουλτούρας που αφορούν την διδασκαλεία του Ζεν μέσα από αυτές (καλλιγραφία, ανθοκομία, ποίηση κ.α.).

Επίσης πολλοί συνδέουν το Σαολίν Κουνκ Φου με τον βουδισμό και διερωτώνται αν κρύβεται μέσα του κάποια θρησκεία. Πράγματι ο ναός Σαολίν είναι βουδιστικός και οι καταβολές του είναι καθαρά θρησκευτικές μιας και για αυτό το σκοπό χτίστηκε το 495 μ.Χ. Στις μέρες μας μάλιστα τελεί ένα βουδιστικό κέντρο που δέχεται εκατομμύρια επισκέπτες κάθε χρόνο. Ωστόσο, ο Μποντιντάρμα, ο ιδρυτής του Ζεν (Τσαν στα κινεζικά) ασκήτεψε δίπλα στο ναό Σαολίν και αυτό αποτελεί ιστορικό και καθόλου τυχαίο γεγονός. Το ίδιο το Τσαν ή Ζεν, όπως έχει επικρατήσει, παρακλάδι μεν του βουδισμού, αλλά πολύ λίγο έχει να κάνει με μια δοξασία μιας και στόχευε σε κάτι άλλο από την απλή πίστη σε κάποιον ακόμα θεό.  Αρκεί μια σύντομη έρευνα και ο καθένας μπορεί να καταλάβει ότι το Τσαν στοχεύει στην άμεση εμπειρία της πραγματικότητας ή αλήθειας που κρύβεται μέσα μας.

Ο κάθε ένας κρατάει αυτό που μπορεί να αντιληφθεί το μυαλό του. Αν κάποιος ψάχνει μια πιο μοντέρνα θρησκεία, (γιατί όπως να το κάνουμε ο βούδας είναι της μόδας τελευταία) μένει στο βουδισμό, αν κάποιος θέλει να ερευνήσει κάτι πιο πέρα από το γνωστό και το "μασημένο" εμβαθύνει στο Τσαν και τέλος τέλος ουδείς λόγος περί ορέξεως προσέγγισης του "πραγματικού"...

Σαν επίλογο προς τον αναζητητή που ψάχνει και ερευνά για το που θα αφιερώσει τον πολύτιμο χρόνο, χρήμα και την ενέργειά του: Οι σχολές που διδάσκουν Σαολίν Κουνγκ Φου οφείλουν να είναι άψογες και επαγγελματικές. Το αντίτιμο για να μάθει κάποιος είναι πρωτίστως σεβασμός αλλά επειδή ζούμε και στον 21ο αιώνα πρέπει να είναι και μια λογική αμοιβή. Μακριά από γραφικούς που υπόσχονται τη Νιρβάνα, μυστικά που ξέρουν, και οι άλλοι δεν ξέρουν, γνώση που έχουν, και άλλος κανείς δεν έχει (και βέβαια δεν θα αποδεχτεί ποτέ που την βρήκαν...).

Το Σαολίν είναι και οφείλει να είναι ένα "όχημα αξιών" που εκλείπουν σήμερα λόγω της αλλοτρίωσης, της απογοήτευσης, της εξαθλίωσης και της απαξίωσης του ανθρωπίνου δυναμικού και της κοινωνίας που ζούμε. Ειδικότερα τα παιδιά που έχουν ανάγκη από σύμβολα και πρότυπα να εμπνευστούν πέφτουν σε λάθος μονοπάτια, παρέες ή οργανώσεις που τα χειραγωγούν ή ακόμα χειρότερα μαθαίνουν να "καβαλάνε τον δράκο" όμως με υποκατάστατα που έχουν ένα πολύ ακριβό αντίτιμο όχι μόνο χρηματικό, αλλά και χειρότερα για την υγεία.

Δεν υπάρχει πιο όμορφο πράγμα από το να μοιράζεσαι την ενέργειά σου με τους άλλους, να ιδρώνεις για ένα κοινό σκοπό, να γεμίζεις το σώμα σου δύναμη και αισιοδοξία, να χαίρεσαι ότι κάνεις και να αφιερώνεσαι ολοκληρωτικά σε κάτι, ανιδιοτελώς χωρίς να σκέφτεσαι τη νίκη ή την ήττα, το όφελος ή την ζημία. Αν κάποια τέχνη στο προσφέρει αυτό ακολούθησε την δίχως αμφιβολία, είναι λύτρωση, αξίζει.

Το τι είναι το Σαολίν Κουνγκ Φου πραγματικά το ερμηνεύει ο κάθε δάσκαλος που το διδάσκει με τον δικό του τρόπο. Αναρωτηθείτε αν αυτή η ερμηνεία σας ταιριάζει και σας εμπνέει. Αν όχι, ψάξτε άλλο δάσκαλο ή και άλλη τέχνη, μόνο αυτό που κάνετε, κάντε το για εσάς και για κανέναν άλλον, ο γνώμονας είναι απλός και άμεσος, η ειλικρίνεια.

Εν όψη της νέας σεζόν,
ευχές για "ζεστά" και "δυνατά" μαθήματα.

Κυριακή 23 Αυγούστου 2015

Στα ίχνη των "παλαιών" του Σαολίν Κουνγκ Φου...

Καμιά φορά πρέπει να φτάσουμε μακριά για να ανακαλύψουμε αυτό που ήταν πάντα, είναι πάντα και θα είναι πάντα μπροστά μας...

Στο τελευταίο μου ταξίδι στην Κίνα διέμεινα και εκπαιδεύτηκα λίγα χιλιόμετρα σε μια μικρή σχολή παραδοσιακού Σαολίν με σκοπό να γνωρίσω ένα σπάνιο και μοναδικό ύφος του Σαολίν Κουνγκ Φου, το στυλ "Σαολίν Γου Κου Λουίν" 少林吴古轮 (Shàolín Wú gǔ lún), ευρύτερα γνωστό ως και η "Ένωση της Καρδιάς και του Μυαλού", Σιν Γι Πα 心意把 (Xīn Yì Bǎ).

Γου Κου Λουίν
Για την ιστορία, αυτή η ιδιαίτερη μέθοδος προέρχεται από τον μοναχό του 18ου αιώνα, 27ης γενιάς μάχιμων μοναχών Σαολίν, Σι Τζι Τσινγκ (το κοσμικό του όνομα ήταν Γου Κου Λουίν από όπου εκεί πήρε και το όνομά του το σύστημα) και βασίζεται στην ολιστική φιλοσοφία της ζωής που συνδυάζει το, "Τσαν" 禅 (Chán) ή Ζεν στα Ιαπωνικά, την Πολεμική τέχνη "Γου" 武 (Wǔ) και την παραδοσιακή Ιατρική "Γι" 醫 (Yī). Πρόκειται για μια πρακτική που μέσω της χρήσης των κατάλληλων κινήσεων, τον έλεγχο της αναπνοής και των παραδοσιακών θεραπευτικών μεθόδων της Κινέζικης Ιατρικής, στοχεύει στην ανάπτυξη της βέλτιστης υγείας και της φυσικής κατάστασης. 

Δεν θα σταθώ πολύ στο πώς αυτός ο "αρχαίος τρόπος" φτάνει ως τις μέρες μας, μόνο θα πω ότι ο δάσκαλος της ακαδημίας Σαολίν Γου Κου Λουίν, Γου Ναν Φανγκ, είναι 4ης γενιάς φυσικής συγγένειας με τον ιστορικό μοναχό Σι Τζι Τσινγκ. Περισσότερο θέλω να μιλήσω για την ίδια την ουσία της άσκησης, όπως την βίωσα κατά την παραμονή μου στην συγκεκριμένη σχολή τον Απρίλη του 2015.

Η πρώτη συνάντηση με τον δάσκαλο της σχολής Γου Ναν Φανγκ ήταν λιτή και ουσιαστική. 
Αφού υπέβαλα τον χαιρετισμό μου μου είπε.
-Φαίνεται ότι έχεις ξανάρθει στην Κίνα..
-Ναι δάσκαλε, είναι η 8η φορά. Είμαι κάθε χρόνο στην Κίνα για να μαθαίνω κοντά στην "πηγή". Γι' αυτό ήρθα να διδαχθώ κι εδώ σε εσάς αλλά δεν μπορώ να διαθέσω πολύ χρόνο... ίσως λιγότερο από 10 μέρες. Βλέπετε έχω αρκετές υποχρεώσεις...
-Σε αυτό το διάστημα κανονικά θα μπορούσες να διδαχτείς μόνο τα βασικά.
-Θα μου επιτρέψετε να προσπαθήσω για κάτι περισσότερο;
-Αυτό θα ήταν δυνατόν αν έμενες για μεγαλύτερο διάστημα. Θα ήθελα να δω τις ικανότητές σου και βλέπουμε...
-Εντάξει δάσκαλε, ευχαριστώ. 

Το απόγευμα κιόλας με ανέλαβε ένας εκπαιδευτής. Καλά αγγλικά, προσήλωση στην λεπτομέρεια. Θαύμα για τα δεδομένα της Κίνας! Την επόμενη μέρα το μεσημέρι ανέλαβε άλλος.  Ο πρώτος είχε δουλειά γιατί είχε υπ' ευθύνη του το παιδικό τμήμα... Μολονότι ο δεύτερος μιλούσε το ίδιο καλά αγγλικά και με δεδομένο ότι λίγες εκφράσεις στα κινέζικα έχουν αρχίσει να μου είναι οικείες η συνεννόηση ήταν και πάλι σε πολύ καλό επίπεδο. 

Η σχολή δεν είναι μεγάλη για τα πλαίσια της Κίνας, γεμάτη όμως παντού με φάτσες, όλες σαν να τις έχεις ξαναδεί... Μέσα διαθέτει και σχολείο για την βασική εκπαίδευση των μαθητών στην γραφή, την ανάγνωση και την εκμάθηση αγγλικών. Ο δάσκαλος του σχολείου που δεν είχε σχέση με Κουνγκ Φου ήταν ένας καλοστεκούμενος συμπαθέστατος μεσήλικας με βαμμένο μαλλί, μάλλον για να είναι πιο θελκτικός στα παιδιά... Στον πίνακα τα κείμενά του τα συνόδευε με όμορφα σκιτσάκια. Το μάθημα της καλλιγραφίας γινόταν στα πεζούλια. Το πινέλο με νερό γράφει μια χαρά στα ασπρισμένα από την σκόνη, λεία πέτρινα πεζούλια - μια τέλεια προσομοίωση του χαρτιού και του μελανιού. Σχεδόν κάθε βράδυ, στο τέλος του μαθήματος είχε ταινία, ενώ κάποιες άλλες φορές απλά έπαιζαν στο προαύλιο της σχολής μέχρι την κατάκλιση που ήταν 9-10 το βράδυ. 

Το φαΐ της σχολής μοναδικός συνδυασμός δημητριακών, λαχανικών και οσπρίων, υπέροχο, ελαφρύ και εξαιρετικά ενεργειακό, σχεδόν πάντα να συνοδευόταν από σούπα. Ίσως με το μόνο μειονέκτημα ίσως την συχνή επίσκεψη στην τουαλέτα (λίγο ενοχλητικό, ιδιαίτερα τα κρύα βράδια).

Όσον αφορά στην σχολή και τον τρόπο ενσωμάτωσης νέων μαθητών, ενδιαφέρον είχε η περίπτωση δυο ιδιαίτερα καλομαθημένων νεαρών που ήρθαν κατά την διάρκεια της παραμονής μου. Φαίνοταν πλουσιόπαιδα και στην αρχή δεν συμμετείχαν σε καμιά δραστηριότητα (πρωινό ξύπνημα καθημερινή εργασία κλπ), μίλαγαν άσχημα, πείραζαν τους άλλους και φέρονταν απρεπώς. Δεν άργησε να έρθει η κόντρα με έναν εκπαιδευτή και να δημιουργηθεί θέμα... Ωστόσο μένοντας εσώκλειστοι μέσα στην σχολή και με την μεσολάβηση του δασκάλου, μέχρι το τέλος της εβδομάδας, είχαν εναρμονιστεί σχεδόν πλήρως με τους ρυθμούς της και την ατμόσφαιρα της σχολής. Μάλιστα όταν επέστρεψα στη σχολή μετά από μερικές μέρες για να χαιρετήσω τον δάσκαλο και να πάρω ένα διαπιστευτήριο της εκπαίδευσής μου εκεί, τους βρήκα να αναδασώνουν την περιοχή έξω από τη σχολή (!)...

Το σύστημα απαιτεί πολύ υπομονή εφόσον κάθε στάση, κάθε κίνηση δαμάζει όχι μόνο το σώμα αλλά και το μυαλό. Η μέρα γίνεται νύχτα και η νύχτα μέρα χωρίς να νοιάζεσαι για τον χρόνο που περνάει. Σε μαθαίνει να ενσωματώνεις την ουσία του "τώρα" σε κάθε σου κίνηση, όσο απλή και αν είναι. Πραγματικά κάθε μάθημα εκεί με εμπότιζε με μια γερή δόση ζωής απομακρύνοντάς με ολοκληρωτικά από το κυνήγι το να φτάσω κάπου μέσα από αυτό που κάνω, δίχως αγωνία και κόπο. Μόνον σταματώντας έτσι τον χρόνο, τελικά μπορείς να χαρείς αυτό που είσαι και κάνεις.

Αναρωτιέμαι, ο χρόνος τελικά τι είναι; Μήπως η ιδέα του να ξεκινήσουμε από κάπου και να φτάσουμε κάπου αλλού; Άραγε αυτό μας δίνει τελικά την αίσθηση του χρόνου; Αν δεν υπάρχει αρχή και τέλος σε αυτό που κάνουμε, δεν ακυρώνουμε έτσι στην πράξη την ιδέα του χρόνου μέσα μας, με όλα τα ψυχοσωματικά δεινά που τον συνοδεύουν...;

Με αυτά και μ' εκείνα, κι ενώ όλα φαίνονταν αργά, σχεδόν "σταματημένα", στο τέλος, χωρίς βιασύνες κανενός είδους και δίχως να το καταλάβω, περνώντας ήρεμα την περισσότερη ώρα σε ειδικές στάσεις ή κάνοντας αργές, επαναλαμβανόμενες κινήσεις, βρέθηκα να έχω ολοκληρώσει ένα μικρό, αλλά ουσιαστικό κύκλο μελετών αυτού του σπάνιου είδους Κουνγκ Φου. Έχοντας ήδη γνώση των μορφών "Σι Γι Πα", εμβάθυνα στην μεθοδολογία και στην ουσία της κίνησης μέσα από εξειδικευμένες ασκήσεις και τεχνικές.

Μαζί με τον δάσκαλο Γου Ναν Φανγκ
Ο δάσκαλος - πιο πολύ σαν ενέργεια δίπλα μου - όχι μόνο στην άσκηση αλλά και στην όποια δραστηριότητα των μαθητών, ταπεινός, υπομονετικός και πάντα με ένα αισιόδοξο μειδίαμα στο πρόσωπο. Καταπιάνονταν με οτιδήποτε είχε ανάγκη η σχολή από χειρωνακτική εργασία, χωρίς να κάνει διάκριση για τον εαυτό του. Η καθημερινότητα του ήταν συνυφασμένη άλλωστε με την εξάσκηση του Κουνγκ Φου καθώς κάθε του δράση ανέδυε το ιδιαίτερο ύφος της "Ένωσης της Καρδιάς με το Μυαλό"... Αφοσίωση, συγκέντρωση, απλότητα... 

Μια μέρα έφτιαχνε τα φαράσια καθαριότητος και μου επέτρεψε και τον βοήθησα επικοινωνώντας λιτά με τα λίγα κινέζικα που γνωρίζω, μιας και ο ίδιος δεν μιλάει αγγλικά. Τα επισκευάσαμε και στο τέλος τα καθαρίσαμε στο ποτάμι, κοντά, έξω από τη σχολή. Μέχρι το πέρας της εκπαίδευσης είχε καταφέρει να με ενσωματώσει χωρίς να το καταλάβω και μένα στην καθημερινότητά του και αυτό το ένιωσα ιδιαίτερα φεύγοντας... Ο δάσκαλος στο ελάχιστο αυτό διάστημα με την παρουσία και την απλότητά του, όχι μόνο κατάφερε να με κάνει να νιώσω τόσο γρήγορα μέρος της "οικογένειάς" του αλλά με "μύησε" στην ουσία του γνωστού Ζεν αποφθέγματος "Τι θαύμα, Τι μεγαλείο! Κουβαλάω ξύλα, βγάζω νερό!"*

Πριν φύγω, με κάλεσε στο γραφείο του να ελέγξει την πρόοδό μου και να μου διορθώσει τις τελευταίες λεπτομέρειες στην ύλη που έλαβα τις προηγούμενες μέρες. Η διδασκαλία του πριν το τέλος, δεν ήταν μόνο σωματική αλλά και πνευματική όπως ορίζει η φιλοσοφία του Τσαν.

Χαρακτηριστικά μου μετέφερε τα εξής.

Ο δάσκαλος αφιερώνει στον βιβλίο μου
Ο Ναός του Νεαρού Δασους
Εξάσκηση μπορούμε να κάνουμε μόνο 2 ώρες γιατί οι συνθήκες του δυτικού τρόπου ζωής μας δεν μας επιτρέπουν αλλά το Τσαν μπορεί να γίνεται 24 ώρες, διαρκώς σε όλες μας τις δράσεις. 
Το Κουνγκ Φου οφείλει και πρέπει να είναι κομμάτι της ζωής μας όχι για την μάχη με τους άλλους αλλά για την γαλήνη του νου και την αρμονία του σώματος με το σύμπαν.
Το Γου Κου Λουίν εντέλει είναι πατροπαράδοτη και ιδιαίτερα "εσωτερική μέθοδος". Ο ναός  Σαολίν το θεωρεί ως το υψηλότερο είδος Κουνγκ Φου. 
Ο λόγος είναι απλός, εναρμονίζει την Ειρήνη του Τσαν με την Δύναμη του Κουνγκ Φου. 
Αν έχεις το Τσαν στην καρδιά τότε το Κουνγκ Φου θα γίνει κάτι το απολύτως φυσικό.

Στο παρακάτω μικρό βίντεο, προσπάθησα να μεταφέρω την ατμόσφαιρα της καθημερινότας που έζησα στην Ακαδημία Σαολίν Γου Κου Λουίν φτιάχνοντάς το από πλάνα που κράτησα στην παραμονή μου εκεί...




Παραπομπές

  • *Το απόφθεγμα προέρχεται από έναν κοσμικό μαθητή του Τσαν του 8ου αιώνα του Τσαν, τον Παν Γουίν 龐蘊 (Páng yùn,740-808), που όταν φωτίστηκε αναφώνησε:
    神通並妙用 Τί θαύμα, Τι μεγαλείο! 運水及槃柴 Κουβαλάω ξύλα, βγάζω νερό!
  • Περισσότερα για τον μοναχό Σι Τζι Τσινγκ 释寂勤 (Shì Jì Qín 1831 - 1914), 27ης γενιάς μάχιμων μοναχών Σαολίν με το κοσμικό όνομα "Γου Κου Λουίν" μπορείτε να δείτε εδώ http://σαολιν.gr/wu-gu-lun-xin-yi-pa.aspx
  • Περισσότερα για το βιογραφικό του δασκάλου Γου Ναν Φανγκ (ή Σι Ντε Φανγκ μπορείτε να βρείτε εδώ http://σαολιν.gr/monkslist/shi-de-fang-wu-gulun.aspx
  • Περισσότερα για το σύστημα Σιν Γι Πα μπορείτε να δείτε εδώ http://σαολιν.gr/wu-gu-lun-xin-yi-pa.aspx