Είναι δυνατόν να υφίσταται τέτοια διαμάχη, να συγκρίνει κανείς αυτές τις δύο τέχνες και να αντιμάχεται κάποιος την ύπαρξη της άλλης...;
Αρχικά ας εξετάσουμε τα χαρακτηριστικά της κάθε τέχνης ώστε μετά να δούμε αν μπορεί να τεθεί κάποιου είδους σύγκριση μεταξύ τους.
Ταυτόχρονα καθώς τα δυτικά πρότυπα εισέβαλαν όλο και περισσότερο στον Κινεζικό πολιτισμό άρχισαν οι επιδείξεις να γίνονται πρωταθλήματα όπου σιγά σιγά απομάκρυναν την τέχνη αυτή από την παράδοση και από την άσκηση που είχε σαν σκοπό μόνο την αυτοκαλλιέργεια.
Μήπως ο σκληρός ανταγωνισμός των πρωταθλημάτων, των μεταλλίων και των παρελκόμενων αθέμιτων τεχνικών (αναβολικών κλπ) παράγονται από την αγωνία της επικράτησης και της επιβεβαίωσης; Αυτός δεν είναι ο μάταιος δρόμος της δυτικής σκέψης που έχει δομηθεί στην απληστία του "περισσότερου", του "ανώτερου" και του "καλύτερου";
Οι τέχνες του Γου Σού και του Σαολίν Κουνγκ Φου πραγματικά είναι σαν αδέλφια και δεν πρέπει να τις βλέπει κάποιος ανταγωνιστικά. Ό,τι και να κάνει κανείς για την ανάπτυξή του είναι θεμιτό και πρέπει να το καλωσορίζουμε.
Αρχικά ας εξετάσουμε τα χαρακτηριστικά της κάθε τέχνης ώστε μετά να δούμε αν μπορεί να τεθεί κάποιου είδους σύγκριση μεταξύ τους.
Το Σαολίν και το Κουνγκ Φου γενικότερα αντιπροσωπεύει τον παραδοσιακό τρόπο άσκησης της πολεμικής τέχνης.
Ο τρόπος αυτός έχει κρατηθεί εδώ και αιώνες από δύο βασικούς παράγοντες...
Πρώτον από τους μοναχούς Σαολίν που φύλαγαν σαν ιερό θησαυρό την τέχνη αυτή, ιστορικά τεκμηριωμένα, όχι μόνο σαν εργαλείο αυτοάμυνας, αλλά και σαν μέσο πνευματικής ανάπτυξης γιατί έτσι τους το επέβαλαν οι θρησκευτικές τους πεποιθήσεις (φιλοσοφία του Τσάν ή Ζεν).
Δεύτερον αυτή η παράδοση αναμφισβήτητα έχει κρατηθεί και από οικογένειες που μετέδιδαν τις τεχνικές τους από πατέρα σε γιο ως "οικογενειακό κειμήλιο".
Ο τρόπος αυτός έχει κρατηθεί εδώ και αιώνες από δύο βασικούς παράγοντες...
Πρώτον από τους μοναχούς Σαολίν που φύλαγαν σαν ιερό θησαυρό την τέχνη αυτή, ιστορικά τεκμηριωμένα, όχι μόνο σαν εργαλείο αυτοάμυνας, αλλά και σαν μέσο πνευματικής ανάπτυξης γιατί έτσι τους το επέβαλαν οι θρησκευτικές τους πεποιθήσεις (φιλοσοφία του Τσάν ή Ζεν).
Δεύτερον αυτή η παράδοση αναμφισβήτητα έχει κρατηθεί και από οικογένειες που μετέδιδαν τις τεχνικές τους από πατέρα σε γιο ως "οικογενειακό κειμήλιο".
Από την άλλη μεριά το Γου Σου 武术 (Wu Shu) που σημαίνει “Πολεμική Τέχνη” ή “Η τέχνη των μαχών”, εμφανίστηκε στις αρχές του 20ου αιώνα και ενώ προήλθε από τα παραδοσιακά στυλ, χάριν της "πολιτιστικής επανάστασης" ο τρόπος που παρουσιαζόταν την εποχή εκείνη, ήταν έτσι ώστε "οι κινεζικές πολεμικές τέχνες να θεωρηθούν ως μέσο για την προώθηση της εθνικής υπερηφάνειας και να οικοδομήσουν ένα ισχυρό έθνος"...
Έτσι ήταν που ξεγυμνώθηκε η πολεμική τέχνη από την υπαίθρια εξάσκηση του Κουνγκ Φου (τα μοναστήρια και τις αυλές των σπιτιών) και μπήκε στις αποστειρωμένες μοκέτες των πολυτελών αιθουσών του "Γου Σου" με σκοπό καθαρά πλέον την επίδειξη.
Ταυτόχρονα καθώς τα δυτικά πρότυπα εισέβαλαν όλο και περισσότερο στον Κινεζικό πολιτισμό άρχισαν οι επιδείξεις να γίνονται πρωταθλήματα όπου σιγά σιγά απομάκρυναν την τέχνη αυτή από την παράδοση και από την άσκηση που είχε σαν σκοπό μόνο την αυτοκαλλιέργεια.
Η τέχνη του Γου Σου σήμερα απαιτεί άρτια τεχνική και εξαιρετικά ικανούς αθλητές που οι δεξιότητές στις οποίες διαγωνίζονται μπορούν να συγκριθούν μόνο με το επίπεδο ολυμπιακών αγωνισμάτων. Μάλιστα είναι έντονη η προσπάθεια που καταβάλλεται να συμπεριληφθεί στους επίσημους ολυμπιακούς αγώνες αυτή η αναμφισβήτητα πανέμορφη και απαιτητική τέχνη.
Συνεπώς με τον όρο "Γου Σου" αναφερόμαστε σε ένα άθλημα καθαρά ανταγωνιστικό και αυτό δεν μπορεί να το αρνηθεί κανείς.
Συνεπώς με τον όρο "Γου Σου" αναφερόμαστε σε ένα άθλημα καθαρά ανταγωνιστικό και αυτό δεν μπορεί να το αρνηθεί κανείς.
Όμως τι σχέση μπορεί να έχουν ο ανταγωνισμός, τα πρωταθλήματα και τα μετάλλια με την παράδοση;
Ακόμα και τα ιαπωνικά ή κορεάτικα συστήματα (Καράτε, Τάε Κβον Ντο κλπ) χωρίζονται σε δυο ειδών, αγωνιστικά και παραδοσιακά. Τα παραδοσιακά δεν έχουν ζώνες επίπεδα ή άλλες διακρίσεις γιατί πολύ απλά ο ασκούμενος δεν ανταγωνίζεται κανέναν... Στα παραδοσιακά συστήματα ο ασκούμενος δεν μπορεί να έχει ως μέτρο σύγκρισης κανέναν γιατί ο μόνος αντίπαλος είναι ο ίδιος του ο εαυτός. Αμπελοφιλοσοφία για μερικούς, τρόπος ζωής για άλλους, περί ορέξεως όμως εντέλει, μπορεί να γίνεται λόγος... ;
Κάποιοι ισχυρίζονται ότι τα χαρτιά του παραδοσιακού Σαολίν δεν έχουν την κρατική βούλα της Κίνας. Όμως ένας δάσκαλος, όσα κρατικά πτυχία, χαρτιά, μετάλλια και πρωταθλήματα να έχει στο ενεργητικό του, αν παράδειγμα βρίζει τον μαθητή του, αυτή η συμπεριφορά, μπορεί να τον κάνει δάσκαλο με οποιοδήποτε τρόπο;
Τελικά μήπως η παράδοση εκτός από την τέχνη φέρει και κάποιες άλλες αξίες; Μήπως ο σεβασμός, η ταπεινότητα και η ανιδιοτελής εργασία σε ότι κάνουμε είναι πιο χρήσιμα στην σημερινή κοινωνία που έχει γαλουχηθεί στην επιβράβευση για ό,τι κάνει και όχι να το κάνει για να το ζει και να χαίρεται την παρούσα στιγμή;
Μήπως ο σκληρός ανταγωνισμός των πρωταθλημάτων, των μεταλλίων και των παρελκόμενων αθέμιτων τεχνικών (αναβολικών κλπ) παράγονται από την αγωνία της επικράτησης και της επιβεβαίωσης; Αυτός δεν είναι ο μάταιος δρόμος της δυτικής σκέψης που έχει δομηθεί στην απληστία του "περισσότερου", του "ανώτερου" και του "καλύτερου";
Και επειδή πολύ κριτική δεχόμαστε όσοι ασκούμαστε στους παραδοσιακούς τρόπους... στο κάτω κάτω, είναι κάποιος άξιος να υποδείξει τι είναι καλό και τι κακό για κάποιον;
Ακόμα χειρότερα, ο χλευασμός η κοροϊδία των επιλογών κάποιου, θυμίζει συμπεριφορά παιδιών του δημοτικού που όταν ζηλεύει το ένα το άλλο προσπαθεί να το απαξιώσει με κάθε τρόπο.
Κάποιος σοφός που το όνομά του δεν θα αναφέρω, λέει, "Καλό είναι ότι μας συμφέρει και κακό ότι δεν μας συμφέρει..." Το καλό και το κακό είναι υποκειμενικό και σχετικό. Ας πάμε πέρα από το καλό και το κακό και ας διαλέξει ο καθένας το δρόμο του. Ας πάρει μαζί του ό,τι θεωρεί χρήσιμο για το σκοπό που πιστεύει ότι έχει ταχθεί να ζει σε αυτόν τον κόσμο και ας αφήσει τους άλλους να κάνουν το ίδιο.
Ακόμα χειρότερα, ο χλευασμός η κοροϊδία των επιλογών κάποιου, θυμίζει συμπεριφορά παιδιών του δημοτικού που όταν ζηλεύει το ένα το άλλο προσπαθεί να το απαξιώσει με κάθε τρόπο.
Κάποιος σοφός που το όνομά του δεν θα αναφέρω, λέει, "Καλό είναι ότι μας συμφέρει και κακό ότι δεν μας συμφέρει..." Το καλό και το κακό είναι υποκειμενικό και σχετικό. Ας πάμε πέρα από το καλό και το κακό και ας διαλέξει ο καθένας το δρόμο του. Ας πάρει μαζί του ό,τι θεωρεί χρήσιμο για το σκοπό που πιστεύει ότι έχει ταχθεί να ζει σε αυτόν τον κόσμο και ας αφήσει τους άλλους να κάνουν το ίδιο.
Οι τέχνες του Γου Σού και του Σαολίν Κουνγκ Φου πραγματικά είναι σαν αδέλφια και δεν πρέπει να τις βλέπει κάποιος ανταγωνιστικά. Ό,τι και να κάνει κανείς για την ανάπτυξή του είναι θεμιτό και πρέπει να το καλωσορίζουμε.
Πρώτα από όλα για να μιλήσουμε για το Κουνγκ Φου πρέπει να ξέρουμε και τα ιδεογράμματα του. «Κουνγκ Φου». Κυριολεκτικά σημαίνει «χρόνος» Το ιδεόγραμμα "功" μπορεί να μεταφραστεί ως "επιδεξιότητα, ικανότητα, καλό αποτελέσματα" και αποτελείται με τη σειρά του από το "工" που μεταφράζεται ως "έργο" και από "力" που σημαίνει "δύναμη, ενέργεια " αντ 'αυτού, η λέξη« Φου »(夫) σημαίνει« άνθρωπος, πρόσωπο ".
ΑπάντησηΔιαγραφήΌπως έχω διαβάσει κάθε Σαολίν Μονάχος έχει κάθε μέρα να κάνει 3 πράγματα (Διαλογισμό ,Πρακτική Εξάσκηση & Τσαν)που όλα αυτά μπορούν να μεταφραστούν και ως "Gong Fu".
Έτσι, οι δύο λέξεις που χρησιμοποιούνται από κοινού έχουν ένα πολύ βαθύ νόημα και δύσκολα μεταφράζεται σε μια δυτική έννοια.
Το τι είναι Κουνγκ Φου; Δεν θα μπορέσουμε πότε να το μάθουμε αν δεν γίνει σωστή εκμάθηση από τον σωστό δάσκαλο(Σίφου)δεν είναι κάποιος που δίνει την αλήθεια είναι ο οδηγός προς την αλήθεια, την οποία ο κάθε μαθητής πρέπει να βρει μόνος του.
-Τέσσερις Οψεις του Κουνγκ Φου
1.Η Ορατή Οψη της Μορφής.
2.Η Σημασία της Εξάσκησης της Δύναμης.
3.Εφαρμογή στη Μάχη και στην Καθημερινή Ζωή.
4.Η Φιλοσοφία του Κουνγκ Φου για Βαθύτερη Κατανόηση.
Τα Ευεργετήματα του Κουνγκ Φου .
Νοητική Διεύρυνση και Πνευματική Ανάπτυξη.
Σκοπός του ανθρώπου πρέπει να είναι να φτάσει στο μέγιστο πνευματικό και σωματικό δυνατό επίπεδο που μπορεί. Πρέπει να αναζητάει την αλήθεια και την ενημέρωση για τον κοινωνικό του περίγυρο και για την κοινωνία καθώς αυτά αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής του. Η αντίσταση σε μια σάπια χωρίς αρχές κοινωνία πρέπει να είναι τρόπος ζωής και καθημερινότητα. Ψάχνοντας την γνώση μπορεί να αναδειχθούμε σε ανώτερα πνευματικά όντα χωρίς ποτέ να ξεχνάμε ότι ο χειρότερος εχθρός μας είναι ο εαυτός μας.
Θα κλείσω με μια φράση. O καλός δάσκαλος είναι απλώς ο καταλύτης. Μπρους Λη Σιου-Λουνγκ - 李小龍 - Bruce Lee Siu-Lung απεβίωσε 20/07/1973 . Η ταφή του Λη έγινε στο κοιμητήριο της λίμνης του Σιάτλ.